Larrea divaricata | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
Subreinu: | Tracheobionta | |
Filu: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Orde: | Zygophyllales | |
Familia: | Zygophyllaceae | |
Subfamilia: | Larreoideae | |
Xéneru: | Larrea | |
Especie: |
Larrea divaricata Cav. 1800 | |
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Larrea divaricata (jarilla fema) ye una especie botánica fanerógama de la familia Zygophyllaceae.
Ye endémica d'oeste de Suramérica: Bolivia (Chuquisaca); Perú (Arequipa, Ica, Moquegua), siendo una prominente especie de Chile, y d'Arxentina, y n'especial de la Patagonia. Ta estrechamente emparentada cola norteamericana Larrea tridentata, y nel pasáu foi formalmente tratada como la mesma especie.
Ye un arbustu de tarmos maderizos, cilíndricos y resinosos; algama hasta 3 m d'altor. Flores marielles. Fueyes con 2 foliolos, poco soldaos y diverxentes. Floria d'ochobre a fines de payares. Frutu cápsula con pelos blancu buxos (como un falopu d'algodón), 5 granes llises. Ye única n'esvalixar el frutu completu, a pesar de que'l mesmu ye secu y dehiscente, siendo un casu particular de "dispersión esclerendocoria". Nesti mecanismu ye la xamasca l'elementu curiosu pal dispersor quien inxer los frutos al consumir les fueyes (Lindorf et al., 1985; Varela y Brown, 1995)[1] Archiváu 2007-10-18 en Wayback Machine
Integra en forma significativa la ingesta de los caprinos nel periodu de reposu vexetativu del pacional natural nel Chaco Grebu. [2] Archiváu 2011-12-01 en Wayback Machine
Alcuéntrase en:
Del so usu popular, la corteza y les fueyes utilizar pa tou tipu de dolencies humanes y animales. Por casu, el fervinchu de la fueya ye indicada pa fiebre, y combate el dolor de llombu, y como emenagogo (aguiya y favorez el fluxu menstrual). Les sos cataplasmes cocíes aselen el dolor reumáticu. Y propiedaes antiinflamatorias, antitumorales, antivirales, anticoléricas, antiperiódicas, balsámiques, sudoríficas, escitantes y vulnerarias (cura llagues, mancaes).[3].
La jarilla fema (Larrea divaricata) foi unu de los vexetales tintóreos de los calchaquíes, el so color de tinción ye mariellu.
Ye bien utilizada como combustible, por cuenta de que la so madera ye firme.
Larrea divaricata describióse por Antonio José de Cavanilles y espublizóse en Añales d'Historia Natural 2(4): 122–123, pl. 19, f. 1. 1800.[1]
Larrea: nome xenéricu que foi nomáu n'honor de Juan Antonio Hernández Pérez de Larrea[2] un clérigu español,nacíu en Villar del Salz el 30 de setiembre de 1730, amigu de la ciencia, que foi deán del cabildru de Zaragoza y obispu de Valladolid.
divaricata: epítetu llatín que significa "estendida"[3]
Wikispecies tien un artículu sobre Larrea divaricata. |