Lleón III | |||
---|---|---|---|
31 avientu 795 - 12 xunu 816 (Gregorianu) ← Adrianu I - Esteban IV (es) → | |||
Vida | |||
Nacimientu | Roma, 750[1] | ||
Nacionalidá | Estaos Pontificios | ||
Muerte | Roma, 12 de xunu de 816[2] (65/66 años) | ||
Sepultura | basílica de San Pedru | ||
Estudios | |||
Llingües falaes | llatín[3] | ||
Oficiu | sacerdote católicu, escritor, obispu católicu | ||
Llugares de trabayu | Roma y Estaos Pontificios | ||
Santoral | |||
12 de xunu | |||
Creencies | |||
Relixón | Ilesia Católica[4] | ||
San Lleón III (* Roma, (750) – 12 de xunu de 816). Papa nᵘ96 de la Ilesia católica de 795 a 816.
Escoyíu papa'l 26 d'avientu de 795, cuando yera cardenal de Santa Susana y xefe de l'ayalga pontificia, foi consagráu a otru día. Darréu comunicó la so eleición a Carlomagno unviándo-y una carta al pie de les llaves de la tumba de San Pedro y la bandera de Roma colo que reconocía al Rei de los francos como proteutor de la Santa Sede.
Perteneciente a una familia modesta, el nuevu Papa nun cuntó col sofitu de la nobleza romana, parte de que los sos miembros, emparentaos col anterior pontífiz, entamaron una emboscada na cual, mientres una procesión celebrada'l 25 d'abril de 799, Lleón resultó mancáu, siendo formalmente depuestu y unviáu al monesteriu de San Erasmo, d'onde consiguió escapar y axuntase con Carlomagno en Paderborn onde-y solicitó los so ayuda.
El rei de los francos, en recibiendo una embaxada romana que con falsu xuramentu acusó a Lleón d'adulteriu, emprestó'l so sofitu al pontífiz nun reconociendo'l so deposición y escoltándolo hasta Roma.
Al añu siguiente, el 24 de payares de 800, Carlomagno entró en Roma onde convocó y presidió un sínodu pa escuchar los argumentos tantu del Papa como de los sos opositores y onde Lleón, el 23 d'avientu, emprestó xuramentu de que yera totalmente inocente de los cargos que se presentaren contra él.
Dos díes depués, el 25 d'avientu de 800, el papa coronó a Carlomagno como emperador na Basílica de San Pedro.
Con esti actu, qu'empecipia una tradición que va siguir hasta l'añu 1452 cola coronación de Federico III, van coesistir un emperador d'Oriente y un emperador d'Occidente, y va suponer pa Roma una afirmación de la so primacía, pero tamién una reconocencia de la esistencia d'un poder temporal, distintu al del pontífiz, que nes siguientes centuries va provocar importantes conflictos colos emperadores alemanes.
Nun conceyu celebráu n'Aquisgrán, en 809, prohibió l'usu de la clausa Filioque y ordenó que'l Credo niceno, ensin dicha clausa, fora grabáu sobre dos tables de plata y espuestu en San Pedro.
Lleón III finó'l 12 de xunu de 816 siendo soterráu na Basílica de San Pedro. Foi canonizáu pol Papa Clemente X en 1673.