Louis Bertrand Castel | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Montpellier, 15 de payares de 1688[1] |
Nacionalidá | Reinu de Francia |
Muerte | París, 11 de xineru de 1757[1] (68 años) |
Estudios | |
Llingües falaes | francés[2] |
Oficiu | matemáticu, físicu, teólogu, científicu, filósofu, inventor |
Llugares de trabayu | París |
Premios | |
Miembru de | Royal Society |
Creencies | |
Relixón | catolicismu |
Orde relixosa | Compañía de Xesús |
Louis Bertrand Castel (15 de payares de 1688, Montpellier – 11 de xineru de 1757, París) foi un matemáticu y físicu xesuita francés, firme opositor a les teoríes de Newton.
Fíu de Guillaume Castel, médicu en Montpellier, estudió na escuela xesuita de Saint Stanislas en Toulouse. Al acabar los sos estudios ya ingresar na orde de los xesuites, tuvo dando clases por distintes escueles de la orde al sur de Francia, desenvolviendo un vivu interés pola física y les matemátiques.
Los sos escritos llegaron a manes de Fontenelle[3] y de Tournemine, que persuadieron al xeneral de los xesuites pa treslladalu a París. En París foi profesor nel Llicéu Louis-le-Grand, la principal escuela xesuita de la capital.
De 1720 a 1746 foi editor del Journal de Trèvoux, la revista científica qu'impulsaren los xesuites en defensa del cartesianismu.[4]
En 1730 foi escoyíu fellow de la Royal Society y tamién foi miembru de delles academies de ciencies provinciales (les de Lyon, Burdeos, Rouen...).
En 1724 espublizó'l so primer llibru, el Traité de physique sur la pesanteur universelle des corps, nel que defendía un mecanicismu físicu pero, al contrariu de Newton, imposible d'esplicar solamente con matemátiques.[5]
La so aportación más orixinal foi'l clavicémbalu ocular. Anque yera editor del Journal de Trèvoux, el primer artículu sobre esti preséu espublizóse nel Mercure de France en payares de 1725.[6] Con esti preséu, y basándose na analoxía de los siete notes musicales colos siete colores básicos del espectru cromáticu, podíen tocase colores, yá que, como él afirmaba, esistía una correspondencia natural ente los colores y los tonos.[7]
El preséu atraxo l'atención de músicos como Rameau[8] y Telemann, pero nun aportó a construyise na so totalidá, pese a les exhibiciones de prototipos que fizo en 1730 y en 1734.[9][10]