Luca Guadagnino

Luca Guadagnino
Vida
Nacimientu Palermo10 d'agostu de 1971[1] (53 años)
Nacionalidá Bandera d'Italia Italia
Estudios
Estudios Universidá de Roma La Sapienza
Universidá de Palermo
Llingües falaes italianu[2]
Oficiu direutor de cine, guionista, productor de cinerealizador
Nominaciones
IMDb nm0345174
Cambiar los datos en Wikidata

Luca Guadagnino (10 d'agostu de 1971Palermo) ye un direutor de cine italianu.[4] Llueu ganó reconocencia cola so película Melissa P (2005). Collaboró en dellos proyeutos con Tilda Swinton: les películes The Protagonists (1999), Soi l'amor (2010), A Bigger Splash (2015) y Suspiria (2018). Por dirixir y producir Call Me by Your Name (2017), recibió nominaciones: Óscar a la Meyor Película y BAFTA al Meyor Direutor, pa esi añu.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nacíu en Palermo (Italia), en 1971, ye fíu de padre italianu y madre arxelina. Guadagnino pasó la so infancia n'Etiopía, onde'l so padre enseñaba Hestoria. Estudió Lliteratura primero na Universidá de Palermo y graduóse dempués pola Universidá La Sapienza de Roma, na facultá d'Historia y Críticos de Cine, con una tesis sobre'l direutor de cine d'Estaos Xuníos Jonathan Demme.

Guadagnino debutó col llargumetraxe The Protagonists (1999), que foi proyeutáu nel Festival de cine de Venecia de 2000. En 2002, dirixó'l documental Mundu Civilizáu, presentáu de la mesma nel Festival de cine de Locarno en 2003. En 2004 presentó'l so nuevu documental, Cuoco Contadino, nel Festival Internacional de Cine de Venecia, y en 2005 estrenó'l llargumetraxe Melissa P., que tuvo una gran acoyida pol públicu y la crítica.

En 2009 escribió, dirixó y produció la película Io sono l'amore ("Soi l'Amor"), presentada nos festivales de cine de Venecia, Berlín, Busan (Corea del Sur) y Sundance (Estaos Xuníos). La película tuvo un ésitu inmediatu. En 2010, la cinta de Guadagnino foi candidata a los premiu Óscar al meyor Diseñu, el Globu d'Oru y el BAFTA nomamientos pa meyor película en llingua estranxera.

Guadagnino siguió la so actividá en 2011 col documental Inconscio italianu, presentada nel Festival de cine de Locarno. El so trabayu nel documental Bertolucci on Bertolucci (2013), que foi proyeutáu nel Festival de cine de Venecia, nel Festival de cine de Londres y nel París Cinematheque, amás d'en otros 50 festivales a lo llargo del mundu ente 2013 y 2014. Codirixíu con Walter Fasano, el documental foi fechu dafechu con materiales d'archivu.

En 2015, Guadagnino dirixó un estrañu thriller de carga erótica, A Bigger Splash, con Tilda Swinton, Matthias Schoenaerts, Ralph Fiennes y Dakota Johnson. La película presentar nel Festival de cine de Venecia de 2015, onde concursó na competición oficial.[5]

Producciones

[editar | editar la fonte]

Como productor, trabayó en 2007 con Asia Argento na so película Delfinasia. En 2010 produció'l curtiumetraxe Diarchy, dirixíu por Ferdinando Cito Filomarino, que ganó'l premiu Pianifica nel Festival de cine de Locarno y recibió una mención especial nel Festival de Cine de Sundance en 2011. Amás, foi nomáu al meyor Curtiumetraxe nos Premios de Cine europeos y ganó'l premiu al meyor Direutor nel Nastri d'Argento.

En 2012, Guadagnino produció a Edoardo Gabbriellini el llargumetraxe Padroni di casa, presentáu nel Festival de cine de Locarno. Tamién en collaboración con Gabbriellini, produció en 2015 Antonia, el primer llargumetraxe del direutor italianu, ganador d'un premiu nel festival de Sundance.

En 2013 prudujo la cinta Adele's Dream, dirixida por Marco Molinelli y Gianni Troilo y en 2014, la película A Rose Reborn, dirixida por Ermenegildo Zegna. En setiembre de 2015, Guadagnino anunció nel Festival Internacional de Cine de Venecia de 2015 los sos planes pa dirixir un remake d'un filme de Dario Argento, Suspiria, colos cuatro actores principales de A Bigger Splash.

Otres actividaes

[editar | editar la fonte]

Guadagnino participó en dos causes nel xuráu del Torino Film Festival, en 2003 pa la seición de Curtiumetraxe y en 2006 nel Xuráu Oficial. En 2010, foi miembru del xuráu del Festival de cine de Venecia y en 2011, presidente del Festival de cine de Beirut y miembru deel xuráu del Festival de cine de Locarno.

Fora del cine, Guadagnino collaboró cola casa de moda italiana Fendi en 2005. En 2012 creó Frenesy, una axencia creativa y de producción pa marques de luxu. En 2014 participó como miembru del xuráu na primer edición del Festival de cine de Moda de Milán, presidíu por Franca Sozzani, redactora xefe de Vogue Italia.

N'avientu de 2011, Guadagnino fixo'l so debú como direutor d'ópera con Falstaff, de Giuseppe Verdi, nel Teatru Filarmónicu de Verona, Italia.

Filmografía

[editar | editar la fonte]

Llargumetraxes

[editar | editar la fonte]
  • The Protagonists (1999)
  • Melissa P. (2005)
  • Io sono l'amore (2009)
  • A Bigger Splash (2015)
  • Call me by your name (2017)
  • Suspiria (2018)

Documentales

[editar | editar la fonte]
  • Algerie (1996)
  • Tilda Swinton: The Love Factory (2002)
  • Lotus (2003)
  • Mundu civilizáu (2003)
  • Artu Lindsay Perdoa a Beleza (The Love Factory Series) (2004)
  • Cuoco contadino (2004)
  • The Love Factory #3 Pippo Delbono - Bisogna morire (2008)
  • Inconscio italianu (2011)
  • Bertolucci on Bertolucci (2012)

Curtiumetraxes

[editar | editar la fonte]
  • Qui (1997)
  • L'uomo risacca (2000)
  • Part Deux (2007)
  • Chronology (2010)
  • Here (2012)
  • One Plus One (2012)
  • Destinée (2012)
  • Walking Stories (2013)

Videoclips

[editar | editar la fonte]
  • Asile's World (2000)
  • Vamos baillar (esta vida nueva) (2000)
  • Lluz (Tramonti a nord est) (2001)
  • Sconvolto così (2001)
  • Broken (2003)
  • Swan (2005)

Productor

[editar | editar la fonte]
  • Delfinasia, dirixida por Asia Argento (2007)
  • Diarchy, dirixida por Ferdinando Cito Filomarino (2010)
  • Padroni di casa, dirixida por Edoardo Gabbriellini (2012)
  • Adele's Dream, dirixida por Marco Molinelli y Gianni Troilo (2013)
  • Belluscone - una storia siciliana, dirixida por Franco Maresco (2013)
  • A Rose Reborn, dirixida por Ermenegildo Zegna (2014)
  • Antonia, dirixida por Ferdinando Cito Filomarino (2015)

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 138500746. Data de consulta: 15 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: xx0217929. Data de consulta: 1r marzu 2022.
  3. URL de la referencia: https://www.europeanfilmacademy.org/2018.854.0.html. Direición web d'archivu: https://web.archive.org/web/20200225173812/https://www.europeanfilmacademy.org/2018.854.0.html. Data de consulta: 25 febreru 2020.
  4. Dana Thomas (1 d'agostu de 2016). «One Italian Filmmaker’s Ultimate Set — His Own Home». New York Times. Consultáu'l 8 d'avientu de 2016.
  5. Andrew Pulver (4 de febreru de 2016). «A Bigger Splash direutor: ‘Italian cinema is mostly a bureau for tourism’». The Guardian.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]