Maclura pomifera

Maclura pomifera
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Rosales
Familia: Moraceae
Xéneru: Maclura
Especie: Maclura pomifera
(Raf.) C.K.Schneid.
Distribución
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Maclura pomifera, el naranxal de Luisiana, espín de los osages, o naranxal de los osages, ye una especie arbórea de la familia de les moracees.

Vista del árbol
Detalle de les fueyes
Vista de la planta
Detalle de la planta

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye un árbol caducifoliu, de xamasca esférica, pudiendo llegar a los 10 o 15 metros d'altor. Les cañes tán dotaes d'escayos axilares, les fueyes son alternes y oblongues, con márxenes ondulaos. La flor ye unisexual, colgando les masculines en cañes pedunculares, y les femenines n'inflorescencies esfériques, con un pedúnculu bien curtiu. El frutu ye sincárpico, con gran cantidá de drupes aconceyaes en forma de globu, similar a la naranxa, al esterior mamilífero y que cobra un color llevemente anaranxáu cuando madura; nun ye comestible. La madera ye duro, usándose n'ebanistería dacuando. De la corteza estrayi una materia colorante, un flavonol: la morina.[1]

Distribución y hábitat

[editar | editar la fonte]

Ye una especie nativa del sur d'América del Norte, anque se xeneralizó por tol territoriu d'Estaos Xuníos, y Ontario, en Canadá.

Condiciones de cultivu

[editar | editar la fonte]

Ye una especie rústica, qu'amuesa gran capacidá d'adaptación. Foi utilizada como ornamental en xardinería.

Usos

[editar | editar la fonte]

Maclura pomifera utilízase comúnmente como una fila d'árboles cortavientos nos estaos de la pradería, lo que-y da unu de los sos nomes coloquiales, "mazana de cobertoria". Foi unu de los árboles principales que s'usaron col presidente Franklin Delano Roosevelt na barrera verde de les Grandes Praderíes del proyeutu WPA, que s'empecipió en 1934 como un ambiciosu plan pa modificar el clima y prevenir la erosión del suelu nos estaos de les Grandes Llanures, y en 1942 dio llugar al plantíu de 30.233 petrines de proteición que contienen 220 millones d'árboles que s'estendíen por 18,600 milles (29,900 quilómetros).[2] Los árboles d'afilaos escayos tamién se llantaron como sebes de disuasión del ganáu, enantes de la introducción del alambre d'escayos y dempués convirtiéronse nuna fonte importante de postes de cerca. En 2001, utilizóse la madera na construcción en Chestertown (Maryland) del Schooner Sultana, un retruque del HMS Sultana (1768).[3]

La madera pesao, de granu finu de color mariellu-naranxa ye bien trupa y ye bien apreciada pelos mangos de ferramientes, cabillas, postes de barganales, y otres aplicaciones que rican una madera estable dimensionalmente fuerte qu'aguanta la podrizu.[4] De la madera que tien la fibra recta (la mayoría ye nuedos y trenzada) fáense bien bonos arcos. En Arkansas, a principios del sieglu XIX, un bon arcu de la so madera valía un caballu y un cobertor.[5] Amás, un tinte de color mariellu-naranxa puede ser estrayíu de la madera, que puede utilizase como un sustitutu de Maclura tinctoria y anilines colorantes. Cuando s'ensuga, la madera tien el mayor conteníu de BTU de cualesquier madera norteamericana comúnmente disponibles, y quema llargu tiempu con gran calor.[6][7] Na actualidá, los floristes utilicen los frutos de Maclura pomifera con fines decorativos.[8]

Anque se cree comúnmente que Maclura pomifera usar pa repeler a los inseutos, nun hai pruebes abondes pa sofitar esto. La investigación demostró que los compuestos estrayíos de la fruta, cuando se concentra, pueden repeler inseutos. Sicasí, les concentraciones naturales d'estos compuestos nel frutu son demasiáu baxos como por que'l frutu d'un eficaz empuste d'inseutos.[9][10][11] En 2004, la EPA aportunó en qu'un sitiu web de venta de frutes de Maclura pomifera en llinia, tenía qu'esaniciar cualquier noticia de les sos supuestes propiedaes plaguicidas como un falsu anunciu.[8]

Química

Osajina y pomiferina son pigmentos flavonoides presentes na madera y fruta, qu'entiende aproximao'l 10% del pesu secu de la fruta. La planta tamién contién el flavonol morin.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Maclura pomifera describióse por (Raf.) C.K.Schneid. y espublizóse en Illustriertes Handbuch der Laubholzkunde 1(5): 806. 1906.[12]

Etimoloxía

Maclura: nome xenéricu dau n'honor del xeólogu d'Estaos Xuníos William Maclure (1763-1840).

pomifera: epítetu llatín de pomum = "mazana".[13]

Sinonimia
  • Ioxylon pomiferum Raf.
  • Joxylon pomiferum Raf.
  • Maclura aurantiaca Nutt.
  • Toxylon aurantiacum (Nutt.) Raf.
  • Toxylon maclura Raf.
  • Toxylon pomiferum Raf.[14]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Llanzara, P. y Pizzetti, M. Guía d'árboles, Barcelona: Grijalbo, 1985, ficha 132. ISBN 84-253-1124-1.
  2. ↑ R. Douglas Hurt Forestry of the Great Plains, 1902-1942
  3. ↑ «Schooner Sultana». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-03-13.
  4. ↑ Cullina, William. Native Trees, Shrubs, & Vines: A Guide to Using, Growing, and Propagating North American Woody Plants. Boston: Houghton Mifflin, 2002.
  5. ↑ Keeler, Harriet L. (1900). Our Native Trees and How to Identify Them. Nueva York: Charles Scriber's Sons, páx. 186–189.
  6. ↑ Scott A. Meister. "Top 10 Fuel Trees for Zone 5 and Above". Permaculture Reflections, May 17, 2006.
  7. ↑ Tom Oyen. "Sweep's Library: Firewood Comparison Charts" Archiváu 2006-08-13 en Wayback Machine
  8. ↑ 8,0 8,1 Grout, Pam. Kansas Curiosities: Quirky Characters, Roadside Oddities & Other Offbeat Stuff. Guilford, Conn: Globe Pequot Press, 2002.
  9. ↑ Jauron, Richard. «Facts and Myths Associated with "Hedge Apples"». Iowa State University. Consultáu'l 11 de payares de 2013.
  10. ↑ Ogg, Barbara. «Facts and Myths of Hedge Apples». University of Nebraska Lincoln. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-10-26. Consultáu'l 11 de payares de 2013.
  11. ↑ Nelson, Jennifer. «Osage Orange-- Maclura pomifera». University of Illinois. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-11-17. Consultáu'l 11 de payares de 2013.
  12. ↑ «Maclura pomifera». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 30 de xineru de 2014.
  13. ↑ Nomes Botánicos
  14. ↑ Maclura pomifera en PlantList

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Flora of China Editorial Committee. 2003. Flora of China (Ulmaceae through Basellaceae). 5: 1–506. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  2. Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]