Marca d'Austria

Marca d'Austria (de 976 a 1156 ^(Gregorianu))
estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Melk ^(es)
Llingües oficiales	idioma austrobávaru
Xeografía
Coordenaes	48°13′N 16°22′E / 48.22°N 16.37°E / 48.22; 16.37

La Marca d'Austria foi una marca fronteriza sudoriental del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu creada en 976 nel territoriu fronterizu col reinu d'Hungría. Orixinalmente sol señoríu de los duques de Baviera, foi gobernáu polos margraves de la dinastía franconia de Babenberg. Convertir en Estáu Imperial por mesmu derechu, cuando los Babenbergs fueron alzaos a duques d'Austria en 1156.

Nome

En llatín contemporaneu, la entidá foi denomada marcha Orientalis ("marca Oriental"), marchia Austriae, o Austrie marchionibus. El nome en altu alemán antiguu Ostarrîchi apaeció per primer vegada nuna famosa escritura emitida pol emperador Otón III en Bruchsal en payares de 996. El regione vulgari vocabulo Ostarrîchi, esto ye, "la rexón comúnmente llamada Ostarrîchi", probablemente solo referíu a dellos estaos en redol al señoríu de Neuhofen an der Ybbs, anque'l términu Ostarrîchi ye un antecesor llingüísticu del nome alemán d'Austria, Österreich.

La marca darréu foi tamién denomada'l Margraviato d'Austria o la Marca Bávara Oriental pa estremala de la Marca Saxona Oriental nel nordeste. Mientres el periodu 1938-45 del Anschluss Nazi les autoridaes intentaron remplazar el términu "Austria" pol de Ostmark, una traducción alemana de la marcha Orientalis que se convirtiera n'habitual na historiografía alemana del sieglu XIX.

Xeografía

Ducáu de Baviera en 976.

La marca entendía les tierres al norte y al sur del ríu Danubiu, col afluente ríu Enns al oeste formando la frontera col ríu Traungau nel ducáu de Baviera. La frontera oriental colos húngaros asitiaos na llanura Panónica escurría a lo llargo de los ríos Morava y Leita, col territoriu fronterizu de Gyepű (anguaño la rexón de Burgenland) más allá. Al norte, la marca bordiaba col ducáu de Bohemia de los Přemyslidas, y les tierres al sur pertenecíen a los duques de Carintia, tamién acabante instaurar en 996. El territoriu más antiguu de la marca correspondía aproximao a la rexón moderna de la Baxa Austria.

La residencia inicial de los Babenbergs foi probablemente en Pöchlarn nel anterior limes romanu, pero seique yá Melk foi onde los siguientes gobernantes moraron. La marca orixinal coincidía col modernu Wachau, pero foi rápido engrandada escontra l'este a lo menos hasta'l Wienerwald. Sol margrave Ernesto'l Bravo (1055–1075), empezó la colonización de los territorios al norte del Waldviertel hasta'l ríu Thaya y de la marca bohemia de Moravia, y la marca húngara foi fundida n'Austria. La residencia de los margraves dempués foi treslladada al sur hasta'l Danubiu a Klosterneuburg hasta qu'en 1142 Viena convertir na capital oficial. Los Babenbergs teníen un sistema de defensa de dellos castiellos construyíos nel cordal montascosu del Wienerwald y a lo llargo del ríu Danubiu, ente ellos Greifenstein. L'área alredor foi colonizada y cristianizada polos obispos bávaros de Passau, con centros eclesiásticos na abadía benedictina de Sankt Pölten, nel monesteriu de Klosterneuburg y l'abadía de Heiligenkreuz.

El margraviato tempranu foi pobláu por un amiestu de pueblos eslavos y nativos romanu-xermánicos qu'aparentemente falaben llingües retorromances, remanentes d'elles permanecen inda güei en partes del norte d'Italia (friulanu y ladín) y en Suiza (romanche). Nos Alpes Austriacos dellos valles retuvieron falantes retorromances hasta'l sieglu XVII.

Historia

Estensión de la marca austriaca ente los sieglos x y xii.

Les primeres marques que cubríen aproximao'l territoriu de lo que sería Austria y Eslovenia fueron les marques de Avar y l'axacente marca de Carantania (la posterior Marca de Carintia) al sur. Dambes fueron establecíes a finales del sieglu VIII por Carlomagno tres la incorporación del territoriu de los agilolfingos duques de Baviera, llevada a cabu pa repeler la invasión de los ávaros. Cuando estos sumieron na década de 820, fueron remplazados mayormente por eslavos occidentales, que s'asitiaron equí dientro del Estáu de la Gran Moravia. Dixebróse la Marca de Panonia del ducáu de Friuli en 828 y disponer como marca defensiva contra Moravia dientro del regnum francu oriental de Baviera. Esta marca, yá llamada marcha orientalis, incluyía la frontera a lo llargo del Danubiu dende Traungau hasta Szombathely y la del ríu Raba, incluyendo la depresión de Viena. Escontra la década de 890, la marca de Panonia paez sumir, xunto cola amenaza de Gran Moravia, mientres les invasiones húngares d'Europa. Dempués de la derrota del margrave Leopoldu de Baviera na batalla de Presburgu de 907, toles tierres del reinu francu oriental más allá del ríu Enns perdiéronse.

En 955 el rei Otón I d'Alemaña empezó reconquistar del territoriu cola so victoria na batalla de Lechfeld de 955. La escuridá del periodu dende alredor del 900 hasta'l 976 lleva a dellos estudiosos a afirmar qu'esistió una marca panónica o austriaca contra los maxares, xunto les otres marques que fueren incorporaes a Baviera escontra 952 (les de Carniola, Carintia, Istria y Verona).^[1] Sicasí, gran parte de la (Baxa) Panonia inda taba baxu dominiu maxar. En 972, mientres una reorganización de Baviera que siguió a la insurrección del duque Enrique II l'Amarradiegu, el fíu y socesor d'Otón Otón II rexía una nueva marcha orientalis, alzada nel territoriu de l'anterior Marca Panónica. Escoyó al conde de Babenberg Leopoldu'l Pernomáu de la Casa de Babenberg de margraves de la mesma de sofitu.

El Margraviato d'Austria algamó'l so puntu más altu baxu Leopoldu III, un gran amigu de la Ilesia y fundador d'abadíes. Él patrocinó ciudaes y desenvolvió un eleváu nivel d'independencia territorial. En 1139, Leopoldu IV heredó Baviera. Cuando'l so socesor, el postreru margrave, Enrique Jasomirgott, foi quitáu de Baviera en 1156, Austria foi alzada al rangu de ducáu independiente de Baviera pol Privilegium Minus del emperador Federico Barbarroja. Dende 1192 la Casa de Babenberg tamién gobernó sobre'l vecín Ducáu d'Estiria. La llinia escastar cola muerte del duque Federico II d'Austria na batalla del ríu Leita en 1246. L'heriedu foi finalmente designada al rei alemán Rodolfo d'Habsburgu en desterciu del rei Ottokar II de Bohemia na batalla de Marchfeld en 1278.

Referencies

1. Semple, 42.

Bibliografía

• Semple, Ellen Churchill. "The Barrier Boundary of the Mediterranean Basin and Its Northern Breaches as Factors in History." Annals of the Association of American Geographers, Vol. 5. (1915), pp 27–59.
• Reuter, Timothy. Germany in the Early Middle Ages 800–1056. New York: Longman, 1991.