Nazim al-Kudsi

Nazim al-Kudsi
presidente de Siria (es)
ambassador of Syria to the United States (en)
embaxador
Vida
Nacimientu	Alepu, 14 de febreru de 1906
Nacionalidá	Siria
Muerte	Amán, 6 de febreru de 1998 (91 años)
Estudios
Estudios	Universidá de Xinebra ; Universidá Americana de Beirut ; Universidá de Damascu ; Aleppo College (en)
Llingües falaes	árabe
Oficiu	diplomáticu
Creencies
Relixón	sunismu; islam
Partíu políticu	National Bloc (en)

Nazim al-Kudsi (árabe: ناظم القدسي; 14 de febreru de 1906, Alepu – 6 de febreru de 1998, Amán) foi un políticu siriu, presidente de Siria ente 1961 y 1963.^[1]

Primeros años y educación

Kudsi nació en Aleppo el 14 de febreru de 1906 y tamién se plantega en Aleppo. Llogró la so llicenciatura en Derechu pola Universidá de Damascu. Llogró una maestría de la Universidá Americana de Beirut (UAB) y PhD de la Universidá de Xinebra.

Entamos de la so carrera

Dempués de la so educación, Kudsi tornó a Siria en 1935 y xunióse a la Bloque Nacional, el líder anti-francés movimientu d'independencia, y convirtióse n'unu de los sos miembros prominentes de Alepo. Yera una organización política empobinada a la emancipación del control francés al traviés de la vía diplomática en llugar de la resistencia armada. En 1936, postular pal Parllamentu sobre un billete de Bloc y ganó. Él enfrentóse colos líderes del bloque que nun se pudo evitar que l'anexón d'Alexandretta a Turquía en 1939, y arrenunció a les files del Bloque. Kudsi creáu una coalición d'intelectuales alepina alredor de sigo mesmu y Rushdie Kikhia, otru abogáu que compartió los sos puntos de vista, y los dos homes nomar pal Parllamentu en 1943, ganando con facilidá. Ellos primieron en contra de la eleición de Shukri al-Kuwatli, líder del Bloque Nacional, como presidente, pero Kuwatli foi escoyíu a la presidencia n'agostu de 1943. P'apangar a la oposición, el nuevu Presidente designáu Kudsi como primer embaxador de Siria n'Estaos Xuníos. Kudsi fundó la Embaxada de Siria en Washington, DC dende cero, y el 19 de marzu 1945 presentó les sos cartes credenciales al presidente Franklin D. Roosevelt. En 1947, él y Rushdi al-Kikhiya fundó'l Partíu Popular en Alepo. Foi inauguráu como un movimientu d'oposición al réxime Kuwatli y creáu pa compensar el pesu políticu del Partíu Nacional, el socesor del Bloque Nacional, fiel a Kuwatli. Los fundadores del Partíu Popular yeren principalmente notables de Alepo que dirixíes a crear unión ente Siria ya Iraq, el caltenimientu d'un gobiernu democráticu, y la defensa venceyos más estrechos con Occidente. El Hachemita familia real en Bagdag sofitó al partíu y financiáu munches de les sos actividaes.

En 1947, postular pal Parllamentu Kudsi nun billete de partíu y ganó. La so eleición repitir en 1949, 1954 y 1962. Votó en contra de la reelección de Kuwatli como presidente, pero la mayoría parllamentaria emburriáu al traviés de la eleición. El 29 de marzu de 1949, l'alministración Kuwatli foi derrocáu por un militar golpe d'Estáu, llanzáu pol Xefe d'Estáu Mayor Husni al-Za'im. Nuevu gobernante de Siria pidió Kudsi pa formar un gobiernu, pero él negóse, alegando que'l réxime Za'im yera inconstitucional y argumentando qu'a pesar de los sos defectos, Kuwatli foi un presidente escoyíu constitucionalmente mientres Za'im yera un "illegal" unu. Como resultancia, Za'im detener y el Partíu Popular foi zarráu. Foi puestu en llibertá pocu dempués y puestu baxu arrestu domiciliariu en Alepo. Aportó a bien críticu con Za'im cuando ésti cerró la frontera de Siria con Xordania y n'Iraq y amenació con declarar la guerra a dambos países, acusándolos de ser axentes de la Gran Bretaña nel Oriente Mediu. El 14 d'agostu de 1949, sofitó un golpe d'Estáu que derrocó y mató Za'im, llanzáu pol xeneral Sami al-Hinnawi, un vieyu amigu del Partíu Popular y un aliáu de la familia real hachemita en Bagdag. Hinnawi creáu un comité políticu p'alministrar los asuntos políticos na ausencia d'un gobiernu oficial y nomó Kudsi a los sos máximos dirixentes. Kudsi tamién sirvió na Asamblea Constituyente que redactó una nueva constitución pa Siria y aportó a ministru d'Asuntos Esteriores nel primer post-Za'im gabinete del Primer Ministru Hashim al-Atassi (un aliáu del Partíu Popular, según miembru fundador y ex-presidente del Bloque Nacional). El so aliáu Kikhiya convertir en ministru del Interior, ente qu'otros puestos distribuyéronse d'alcuerdu a los miembros del Partíu Popular y los independientes que tamién s'opunxo al antiguu réxime. Kudsi cabo conversaciones col príncipe Abd al-Illah d'Iraq pa la creación de la unión inmediata ente Siria ya Iraq y fixo numberosos viaxes a Bagdag pal propósitu. Él formuló un alcuerdu que pide unión federal, la preservación de los gobiernos independientes en Damascu y Bagdag, ente que la coordinación de los asuntos militares, económicos, sociales, culturales y polítiques ente los dos estaos. Depués foi a El Cairo y propunxo un programa similar pa tolos Estaos árabes na Lliga Árabe el 1 de xineru de 1951.

La República Árabe Xunida

P'avanzar nes negociaciones sindicales, al-Atassi, qu'apocayá fuera escoyíu presidente de la república, pidió a Kudsi pa formar un gobiernu, el 24 d'avientu de 1949. Esto últimu obedeció, pero los oficiales militares vetaron el so gabinete y él dimitió del so cargu cinco díes dempués de la so llegada al poder. Los funcionarios argumentaron que'l so gobiernu nun incluyó un oficial ente'l so senu, y que munchos de los sos miembros fueron declaraos opositores d'ordenador entemetese nos asuntos políticos. El 4 de xunu de 1950, Kudsi creáu un nuevu gobiernu, menos estremista que'l primeru, y foi capaz de llograr la so aprobación por aciu el nomamientu de Xeneral Fawzi Selu como ministru de Defensa. Selu foi la mano derecha del home de Xeneral Adib al-Shishakli, l'home fuerte militar de Siria. El gabinete vivíu mientres diez meses, pero nun pudo tomar la cuestión sindical más lloñe. Kudsi dimitió'l 27 de marzu de 1951. El 1 d'ochobre de 1951, foi escoyíu presidente del Parllamentu. Poco dempués, el 28 de payares, Adib al-Shishakli tomó'l poder en Damascu y detuvieron a dirixentes de tol pueblu del Partíu Popular, acusándolos de querer derrocar el réxime republicanu de Siria y reemplazalo por unu monárquicu que yera lleal a Gran Bretaña ya Iraq. Nomó Selu como xefe provisional del Estáu y arrestáu Kudsi, unviándolo a Mezzeh prisión. Foi puestu en llibertá en xineru de 1952 pero puestu so arrestu domiciliariu. Xunir a la clandestinidá y trabayaba de callao contra Shishakli, el sofitu a un golpe d'estáu que lu llevó en febreru de 1954.

N'ochobre de 1954, Nazim al-Kudsi convertir en diputáu de la primera post-Shishakli Parllamentu y foi escoyida presidenta'l 14 d'ochobre de 1954. Trató de recuperar daqué de la so influencia nos círculos políticos, pero nesi momentu, el Partíu Popular cayera en desgracia, y los sirios pocos defendíu la unión con Iraq. Nel so llugar, ellos queríen la unión con Exiptu, so la direición ascendente de la nueva y carismáticu presidente Gamal Abd al-Nasser. En devanéu trató de Kudsi desafíu a l'autoridá de Nasser. Abogó por visites pro-británicos y pro-americanu nun momentu en que la mayoría de los sirios convirtieren en pro-Xunión Soviética. Fixo un llamáu a Siria pa xunise a la Pactu de Bagdag, un tratáu anglo-estauxunidense pa contener comunista, y pro-Nasser periódicos acusar de trabayar como axente pa los hachemitas. El 12 d'ochobre de 1957, Kudsi dimitió del so cargu y foi reemplazáu pol líder socialista pro-Nasser, Akram al-Hawrani. Votó en contra de la unión siriu-exipcia y cuando los dos países xunir pa formar la. United Arab Republic (UAR) en 1958, arrenunció por completu de la vida pública y retiróse a Aleppo

Les rellaciones internacionales dempués de la UAR

El 28 de setiembre de 1961, un nuevu golpe d'Estáu tuvo llugar en Siria y derrocó al réxime UAR. Kudsi rexuntáu nel so sofitu y nomó a sigo mesmu pola primera post-Parllamentu de la Unión, aportando a diputáu por Alepo, n'avientu de 1961. Depués corrió pola oficina presidencial y ganó, convirtiéndose nel primer líder post-Nasser de Siria'l 12 d'avientu de 1961. Como presidente, él trabayó pa recuperar l'amistá de Siria colos rexímenes anti-Nasser en Xordania, Arabia Saudita y El Líbanu, y construyir pontes con Estaos Xuníos y Gran Bretaña. La familia Hachemita de Bagdag, que sofitara la so carrera mientres los últimos trenta años, fuera derrocáu por una revolución sangrienta militar en xunetu de 1958. Nunca foi en bonos términos colos nuevos líderes d'Iraq, especialmente'l líder rebelión, el xeneral Abdul Karim Kassem. L'Occidentesobremanera'l presidente John F. Kennedy, dio la bienvenida ascensu Kudsi y calificar d'un "amigu" de los Estaos Xuníos. Promover les rellaciones de Siria con Washington, Kudsi designáu Omar Abu-Riche, un reconocíu poeta de Alepo que-y gusta, yera un graduáu de AUB, como embaxador nos años 1961-1963. Él empezó un programa masivu de reforma económica, la restauración de les fábriques que fueren nacionalizáu por Nasser al cabeciar la UAR, y despidir a tolos funcionarios pro-Nasser del so cargu. Tolos funcionarios que siguíen fieles al presidente exipciu fueron daos d'alta del exércitu siriu. Kudsi redactó una nueva constitución pa Siria, restauró los partíos políticos proscritos, y recibió préstamos del Bancu Mundial pa la reconstrucción de la economía disllocada de Siria.

Exiliu

Presidente Kudsi enfrentó a los oficiales que lu habíen lleváu al poder y trató de marxinar el so papel nos asuntos políticos. Nomó a Maarouf al-Dawalibi, un veteranu del Partíu Popular con declaraos puntos de vista anti -oficiales, como primer ministru. Amargu de la so esperiencia colos oficiales dende la dómina Shishakli, Dawalibi empezó frenar la so influencia en tolos asuntos del Estáu y asunto centralización en manes de Kudsi y el gobiernu. El 28 de marzu de 1962, un golpe d'Estáu tuvo llugar en Siria, llanzada pol coronel Abd al-Karim al-Nehlawi. El deteníu Kudsi y Dawalibi, acusándolos de faer mal usu de los sos poderes y escorriendo a los oficiales del exércitu siriu. Un golpe d'Estáu en contra españó'l 2 d'abril, encabezada pol Xefe d'Estáu Mayor Abd al-Karim al-Din Zahr, quien ordenó que toles tropes a cuerpu pol presidente Kudsi. L'exércitu cumplíu, lliberando Kudsi de la prisión y la restauración del Parllamentu disueltu. Kudsi negó a arrestar o matar a Nehlawi, sinón más bien, frenó'l so poder por aciu el nomamientu d'él agregáu militar a Indonesia-un puestu puramente ceremonial. Depués trató d'apangar a los oficiales y los socialistes pidiendo a al-Bashir Azma, un médicu que tuviera cerca de Nasser y quien ocupó'l cargu de Ministru de Salú, so la UAR, pa convertise en primer ministru n'abril de 1962. El so gabinete atopaben miembros de la socialista Partíu Baath que yera pro-Nasser. Kudsi y Azma unviáu ministru de Rellaciones Esteriores Adnan al-Azhari a El Cairo pa recomponer les rellaciones col presidente exipciu. Cuando eso fracasó, sicasí, presentó una denuncia ante la Lliga Árabe, acusándolo de querer desestabilizar a Siria al traviés d'interferir nos sos asuntos internos y pide al exércitu a remontase contra'l gobiernu. El 8 de marzu de 1963, sicasí, otru golpe d'Estáu tuvo llugar en Siria, llanzada pol Comité Militar del Partíu Baath. Los axentes que llegaron al poder comprometer a restaurar la UAR y detuviérase Kudsi. Foi puestu en llibertá dempués d'un tiempu. Él treslladóse a El Líbanu, Europa y Xordania, onde vivió nel exiliu hasta la so muerte en Xordania en febreru de 1998.

Referencies

↑ http://rulers.org/indexk3.html#kudsi

Enllaces esternos

Predecesor:
Izzat an-Nuss

Presidente de Siria
1961 - 1963

Socesor:
Luai al-Atassi

[1] ttp://rulers.org/indexk3.html#kudsi

[1]