O Equulei | |
---|---|
Estrella de carbonu[1], post-AGB star (en) [1], estrella variable[2], Máser astrofísico (es) [1], near-IR source (en) [1] y OH/IR star (en) [1] | |
Datos d'observación | |
Ascensión reuta (α) | 314,3178452026 °[3] |
Declinación (δ) | 2,97903890092 °[3] |
Magnitú aparente (V) | 13,576 (banda V) |
Constelación | Equuleus |
Parallax | 0,1891 mas[3] |
Tipu espectral | O-rich[5] |
Otros nomes | |
Ver llista
| |
Coordenaes: 20h 57m 16.283s, 2° 58′ 44.54″
O Equulei (O Equ / IRAS 20547+0247) ye una estrella variable na constelación d'Equuleus de magnitú aparente +14,50 en banda B.[6] Alcuéntrase a una distancia envalorada de 5000 años lluz (1500 pársecs) del Sistema Solar.[7]
O Equulei ye una estrella peculiar que'l so espectru ópticu ye unu de los más estraños reparaos. Los sos espectros, llograos en 1994, tán apoderaos por grupos d'absorción fuertes d'óxidos metálicos, hasta ciertu puntu similares a los de xigantes coloraes de tipu espectral M. Les bandes debíes a TiO, AlO, y VO paecen tener un orixe circumestelar —provenientes de material qu'arrodia a la estrella— y non fotosférico. Nun paez esistir cayida de materia escontra la estrella, nin eyección de masa dende la mesma, polo que se piensa que'l gas puede tar conteníu nuna estructura en forma de discu. O Equulei amuesa, amás, otres peculiaridaes. Les sos emisiones máser d'OH y H2O varien tantu en velocidá como n'intensidá. Coles mesmes, la so elevada velocidá radial (78 km/s) y la so llatitú galáctica (-26º) suxeren un nexu cola población del halo galácticu.[8]
O Equulei ta catalogada como una variable irregular de llargu periodu (LB) que'l so rellumu —en banda B— varia ente magnitú +14,5 y +15,5. Anque en 1994 la so magnitú visual yera aproximao +9, observaciones posteriores —1996, 1998 y 1999— rexistraron un amenorgamientu na so magnitú a +13. Les variaciones en magnitú visual según l'orixe del material circumestelar permanecen inexplicaes; sicasí, la estraña naturaleza del so espectru ópticu suxer que la estrella pudiera entrar nuna etapa de rápida evolución.[8]
Per otra parte, suxirióse que l'acrecimientu d'un planeta xigante escontra una creciente xigante colorada pudo faer que les capes esteriores de la estrella xiren lo suficientemente apriesa como pa provocar una efusión ecuatorial —o discu n'espansión—, responsable de la peculiar redolada d'O Equulei.[9]