Pardilla | |||
---|---|---|---|
| |||
Alministración | |||
País | España | ||
Autonomía | Castiella y Lleón | ||
Provincia | provincia de Burgos | ||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||
Alcalde de Pardilla (es) | Jesús Pardilla Abad | ||
Nome oficial | Pardilla (es)[1] | ||
Códigu postal |
09462 | ||
Xeografía | |||
Coordenaes | 41°33′02″N 3°42′36″W / 41.550555555556°N 3.71°O | ||
Superficie | 15 km² | ||
Altitú | 902 m | ||
Llenda con | Milagros, Montejo de la Vega de la Serrezuela, Honrubia de la Cuesta, Fuentenebro, Torregalindo y Villaverde de Montejo | ||
Demografía | |||
Población |
106 hab. (2023) - 70 homes (2019) - 47 muyeres (2019) | ||
Porcentaxe | 0.03% de provincia de Burgos | ||
Densidá | 7,07 hab/km² | ||
Más información | |||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
pardilla.es | |||
Pardilla ye una llocalidá y un conceyu[2] asitiaos na provincia de Burgos, Castiella la Vieya , na comunidá autónoma de Castiella y Llión (España) , contorna de la Ribera del Duero, partíu xudicial d'Aranda, cabecera del conceyu del so nome.
Municipio con una única entidá de población.
Ye un pueblu asitiáu nel sur de la provincia de Burgos na so aguada atlántica,[3] a 902 msnm , falta 93 km de la capital, pola Autovía del Norte de Madrid a Irún. Pela carretera autonómica BU-941 qu'una vegada travesada la N-1 pasa a denominase BU-202 aportamos a la llocalidá vecina de Fuentenebro .
Tien un área de 15,20 km² con una población de 130 habitantes (INE 2007) y una densidá de 8,55 hab/km².
Les fiestes son dos: el día de Santa Isabel el 2 de xunetu y el 29 d'agostu, el día de San Xuan Degolláu. La selmana anterior a les fiestes de San Xuan celebrar na llocalidá una Selmana Cultural con ensame d'actividaes y actuaciones.
Nel so términu apaecen siquier seis asentamientos de la Edá del Bronce. El primer documentu en qu'apaez citáu Pardilla data de 1130 (entós Pardiella). Estudios recién de Toponimia inducen a pensar que pudo fundase a principios del sieglu X. Dende'l principiu apaez na órbita de les families Aza y Guzmán, pasando más tarde al Conde de Miranda y Duque de Peñaranda. Nel so términu cita una especie de eremitorio que tuvo qu'esistir na Alta Edá Media, col nome de Sanctis Cuevalis, del que nun queden muertes. Nel mesmu llugar edificaríase, tamién na Edá Media, la Ermita de San Martín, nel llugar que güei se conoz como Llanu de la Verdá. Fízose villa en 1655, fecha de la que data'l rollu xurisdiccional.
El principal monumentu ye la Ilesia Parroquial. Caltién una mínima parte del sieglu XIII, siendo casi tol edificiu de los sieglos XVI y XVII. Según el censu de 1612, esistieron tres ermites, y una cuarta edificada nel sieglu XVIII, destruyíes toes a principios del sieglu XIX; saber d'elles el so allugamientu pero apenes queden muertes.
Otru monumentu ye'l rollu xurisdiccional, cruz de piedra sobre base cuadrangular, destruyíu parcialmente y restauráu na década de 1980. Foi alzáu en 1655 no qu'entós yera la salida del pueblu pel Camín Real, y que na actualidá ye la plaza. Nun hai constancia de que s'axusticiara ellí a naide, nin na forca que se llevantó pol mesmu motivu nel cercanu cuetu que lleva'l so nome.
Tamién atopamos cola casa del fidalgu Don Cosme, postreru de la familia de los Beltrán nel pueblu, rehabilitada apocayá y de propiedá particular. Esti edificiu guarda rellación cola casa del curato de Fuentenebro, que probablemente sirvió de modelu, y que fuera edificada por Don Llión Beltrán, padre de Cosme.
1991 | 1996 | 2001 | 2004 | |||
---|---|---|---|---|---|---|
113 | 123 | 124 | 126 |