Philipp Lenard

Philipp Lenard
profesor
Vida
Nacimientu	Bratislava[1], 7 de xunu de 1862[2]
Nacionalidá	Hungría  1907)[3] Alemaña  (1907 -  1947)
Llingua materna	alemán
Muerte	Messelhausen, 20 de mayu de 1947[2] (84 años)
Sepultura	Messelhausen
Familia
Casáu con	Katharina Lenard ^(en)
Estudios
Estudios	Universidá de Heidelberg 1886) doctor rerum naturalium ^(en) Gymnasium Grösslingová ^(en)
Nivel d'estudios	doctoráu
Direutor de tesis	Robert Bunsen ^(es) Georg Hermann Quincke
Direutor de tesis de	Paul Hertz Walther Kossel Karl Wilhelm Hausser Wilhelm Weinreich ^(en) Walther Kossel
Llingües falaes	alemán[4] húngaru
Alumnu de	Robert Bunsen ^(es)
Oficiu	físicu, inventor, profesor universitariu
Llugares de trabayu	Heidelberg
Emplegadores	Universidá de Kiel Universidá de Wrocław Universidá Téunica de Renania-Westfalia n'Aquisgrán Universidá de Teunoloxía y Economía de Budapest Universidá de Heidelberg Universidá de Bonn
Premios	ver Placa Dorada del Partido [5] Medaya Rumford  (1896) [6] Medaya Matteucci  (1896) Premiu Nobel de Física  (1905) [7] Medaya Franklin  (1932) [8] honorary doctor of Comenius University  (3 xunu 1942) [9]
Nominaciones	ver Premiu Nobel de Física (1901)[10] Premiu Nobel de Física (1902)[10] Premiu Nobel de Física (1903)[10] Premiu Nobel de Física (1904)[10] Premiu Nobel de Física (1905)[10] Premiu Nobel de Física (1924)[10] Premiu Nobel de Física (1925)[10]
Miembru de	Academia Prusiana de les Ciencies Real Academia de les Ciencies de Suecia Kampfbund für deutsche Kultur ^(es) Academia de Ciencies d'Hungría Academia de Ciencies y Humanidaes de Heidelberg Real Academia de Ciencies y Lletres en Gotemburgu
Creencies
Partíu políticu	Partíu Nacionalsocialista Obreru Alemán (dende 1937)[12]

Philipp Eduard Anton von Lenard, (n'húngaru Fülöp Lénárd) (7 de xunu de 1862, Bratislava – 20 de mayu de 1947, Messelhausen) foi un físicu húngaru nacionalizáu alemán, quien foi ganador del premiu Nobel de Física en 1905 poles sos investigaciones sobre los rayos catódicos y el descubrimientu de munches de les sos propiedaes. Miembru honorable de l'Academia de Ciencies d'Hungría.

Biografía

Lenard estudió Física en Budapest, Viena, Berlín y Heidelberg so la direición de Helmholtz, Königsberger y Quincke. Llogró'l so doctoráu en 1886 na Universidá de Heidelberg. Dende 1892 trabayó como ayudante d'Hertz na Universidá de Bonn y como profesor estraordinariu (asociáu) en la de Breslau (1894). Al añu siguiente foi nomáu profesor de física n'Aquisgrán, y más tarde (1896-1898) profesor de física teórica en Heidelberg. En 1898-1907 foi profesor ordinariu (numerario) na Universidá de Kiel. Finalmente volvió a la universidá de Heidelberg en 1907. En 1909 foi nomáu direutor del Institutu Radiolóxicu Universitariu de dicha universidá.

Investigaciones científiques

Trabayó primeramente en mecánica, publicando los Principios de Mecánica, xunto con Hertz, en 1894. Darréu interesóse na fosforescencia y la luminiscencia. Tamién realizó estudios del magnetismu y publicó artículos sobre la oscilación de les gotes d'agua precipitáu.

En 1888, cuando trabayaba en Heidelberg xunto con Quincke, realizó los sos primeros trabayos colos rayos catódicos, tratando d'afayar si yera ciertu que, como suponía Hertz, yeren análogos a la lluz ultravioleta y podríen, al igual qu'éstos, pasar al traviés d'una ventana de cuarzu na paré d'un tubu de descarga. Afayó que nun asocedía asina, pero más palantre, en 1892, cuando trabayaba como ayudante de Hertz en Bonn, afayó que yera posible dixebrar, per mediu d'una placa fina d'aluminiu, dos espacios, unu nel que los rayos catódicos producíense y otru nel que podíen reparase. Ye lo que se conoz como “ventana de Lenard”, consistente en sustituyir la placa de cuarzu qu'hasta entós s'utilizaba pa cerrar el tubu de descarga por una fina placa d'aluminiu capaz de caltener el vacíu dientro del tubu y dexar que los rayos catódicos pasaren pa escontra fora. D'esta forma yera posible estudiar los rayos catódicos, y tamién la fluorescencia que causaben fora del tubu de descarga. Anque Lenard primeramente, siguiendo les idees de Hertz, suponía que los rayos catódicos arrobinar nel éter, más tarde abandonó esti puntu de vista como resultáu de los trabayos de Perrin, J.J. Thomson y Wien, quien demostraron la naturaleza corpuscular de los rayos catódicos.

Más tarde, Lenard amplió los trabayos de Hertz sobre'l efeutu fotoeléctricu, demostrando que cuando la lluz ultravioleta incide nel vacíu sobre ciertos metales arrinca electrones del metal. Estos electrones arrobinar nel vacíu, pudiendo ser aceleraos o tardiegos por un campu llétricu, y les sos trayectories puédense curvar por un campu magnéticu. Por aciu midíes exactes demostró que'l númberu d'electrones arrincaos (intensidá de corriente llétrica) ye proporcional a la intensidá (o númberu de fotones) de la lluz del incidente, ente que la velocidá de los electrones, esto ye, el so enerxía cinética, ye independiente del númberu d'electrones y depende namái del llonxitú d'onda (y por tanto, de la frecuencia y enerxía) de la radiación incidente.

Estos fechos taben en contradicción colos postulaos de la física clásica y nun pudieron ser esplicaos hasta 1905, cuando Einstein ellaboró la so teoría del efeutu fotoeléctricu basada nel conceutu del cuanto de lluz (fotón).

El 1905 foi gallardoniáu col Premiu Nobel de Física polos sos trabayos alredor de los rayos catódicos.

Dalgunos de los premios y reconocencies que recibió fueron, amás del Premiu Nobel de Física en 1905:

• La medaya Franklin, en 1905.
• Doctor honoris causa pola Universidá de Christiania (Oslo) en 1911.
• Doctor honoris causa pola Universidá de Dresde en 1922.
• El proteutor de la águila del Reich alemán en 1933.
• Doctor honoris causa pola Universidá de Presburgu en 1942.

Actividá política

Tamién se recuerda a Lenard por ser un nacionalista radical que despreciaba a los físicos ingleses al considerar que robaren les sos idees de los alemanes. Mientres el réxime nazi foi'l impulsor de la idea d'una física alemana ("física aria"), inorando les —na so opinión falses idees de la "física xudía", encarnaes fundamentalmente nes idees d'Einstein y la so "fraude xudíu" de la teoría de la relatividá. Foi conseyeru de Hitler, aportando a el principal dirixente de la "física aria". Foi espulsáu de la Universidá de Heidelberg poles tropes d'ocupación aliaes en 1945. Morrió dos años dempués.

Bibliografía

• Nobel Lectures, Physics 1901-1921, Elsevier Publishing Company, Ámsterdam, 1967

Referencies

1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
2. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
3. URL de la referencia: https://jelesnapok.oszk.hu/prod/unnep/lenard_fulop_szuletesnapja__1862_fizikai_nobeldij_1905.
4. Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
5. URL de la referencia: https://books.ub.uni-heidelberg.de/heibooks/reader/download/840/840-4-95083-1-10-20210916.pdf.
6. Afirmao en: British Journal of Radiology. Tomu: 19. Númberu d'exemplar: 219. Editorial: British Institute of Radiology. Llingua de la obra o nome: inglés. ISSN: 0007-1285.
7. «The Nobel Prize in Physics 1905» (inglés). Fundación Nobel. Consultáu'l 3 agostu 2015.
8. «Franklin Institute».
9. «Prof. Dr. Philipp Lénard» (eslovacu). Consultáu'l 6 avientu 2024.
10. Afirmao en: nobelprize.org. Identificador de nominación de persona al Premio Nobel: 5373. Editorial: Fundación Nobel. Llingua de la obra o nome: inglés.
11. Identificador de miembru de l'Academia de Ciencies y Humanidaes de Heidelberg: 523.
12. Afirmao en: Ouest-France. Data d'espublización: 8 setiembre 2017. Llingua de la obra o nome: francés. ISSN: 0999-2138.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Philipp Lenard.

http://cuentos-cuanticos.com/2012/12/18/el premiu-nobel-concedíu-a-einstein/