Coordenaes: 13h 29m 42.78s, -23° 16′ 52.752″
R Hydrae (R Hya) ye una estrella variable na constelación d'Hidra. Alcuéntrase a unos 425 años lluz de distancia del Sistema Solar.[8]
R Hydrae ye una xigante colorada de tipu espectral M7IIIe[9] con una temperatura superficial de 3028 K. Con un radiu aproximao 460 vegaes más grande que'l radiu solar —valor llográu a partir de la midida del so diámetru angular, 33 milisegundos d'arcu—,[10] la so lluminosidá ye unes 40.000 vegaes superior a la del Sol. Anque la so masa ye bien malo d'evaluar, piénsase que pue tar en redol a los dos mases solares.[11] Ta catalogada como una estrella de tecneciu, elementu qu'apaez nel so espectru.[12]
R Hydrae ye una estrella doble con una separación visual de 22 segundos d'arcu ente les dos estrelles. La compañera visual tien magnitú 12 pero paez que nun forma un verdaderu sistema binariu con R Hydrae.[11]
R Hydrae ye una variable Mira que la so magnitú aparente varia ente +3,5 y +10,9 a lo llargo d'un periodu de 389 díes.[12] Con rellumu máximu ye visible a simple vista, ente que con rellumu mínimu precísase un telescopiu de siquier 5 cm pa poder reparala. Pero en banda K —ventana nel infrarroxu cercanu centrada a 2,2 μm— ye, con magnitú -2,66, la quinta estrella más brillosa del cielu dempués de Betelgeuse (α Orionis), R Doradus, Aldebarán (α Tauri) y Arturu (α Bootis).[13]
R Hydrae foi la tercera variable Mira afayada dempués de Mira (ο Ceti) y χ Cygni. Paez que la estrella yá foi reparada por Johannes Hevelius en 1622 cuando iguó'l so catálogu estelar, magar nun alvirtió la so variabilidá. Nun sería hasta 1704 que Jacques Philippe Maraldi afayó la naturaleza variable de R Hydrae.[14]
El periodu de variación de R Hydrae foise encurtiando col intre del tiempu. Enantes del añu 1700 yera d'unos 495 díes, en 1900 yera de 420 díes, y a partir de 1950 caltúvose nel so valor actual.[15] Estos cambeos tán rellacionaos cola estructura de la mesma estrella, onde esiste un nucleu inerte de carbonu y oxíxenu. Al so alredor esiste una capa d'heliu envolubrada de la mesma nuna capa especial» d'hidróxenu, tou ello arrodiáu per una enorme envoltura inerte d'hidróxenu. La capa d'heliu y l'especial d'hidróxenu, dambes aptes pa la fusión nuclear, enciéndense dacuando, l'heliu tresformándose en carbonu y oxíxenu, y l'hidróxenu n'heliu. Esta última reacción añade más heliu a la capa d'heliu, y cuando ésta ye abondo gruesa, empieza la so fusión de forma repentina, lo que se denomina «flax d'heliu». Esti socesu afecta a la estrella nel so conxuntu, y créese que ye lo que favorez el cambéu de periodu en R Hydrae.[11]