La Salix eleagnos ye un árbol de fronda d'hasta 20 m d'altu, o arbustu alto, de la familia de les salicacees.
Arbustu qu'algama los 6 metros d'altor, de numberosos pies princiaples, que puede llegar a árbol d'hasta 10 m. Cañes llargues y fexibles, fines, de corteza pardu-abuxada, pardu-amarellentada o coloráu-escura, sedada col pasu del tiempu. Les ramillas nacen cubiertes de pelos. Fueyes bien estreches y allargaes, d'hasta 16 cm de llongura por unos 6 mm d'anchu; enteres o llixeramente dentaes na metá cimera. Fai verde escuru, galbro y viesu blancu o cenicientu, cubiertu de fieltru, col nerviu prominente y el peciolu curtiu. Suelen tener el marxe llixeramente endolcáu escontra'l nerviu. Los amentos masculinos son llaterales, sentaos o casi sentaos, cilíndricos, de 1 a 3 cm, de llongures, pelosos, con bráctees verde-amarellentaes, enllordiaes de pardu o colloráu nel ápiz,con un solu nectariu y dos estames soldaos na metá o terciu inferior polos sos filamentu. Los amentos femeninos se difirencian pol so pistilu llampiñu y el so curtiu peciolu. Son precoces y esprenden granes empenachaes. Floria dende finales del iviernu y en primavera.[1]
Orielles de ríos, regueros y riegues de monte, según en graves y terrenes d'ábanu de los cursos d'agua, nes fondalaes y fondos de valle frescos, preferentemente en terrenes caliares. Xube dende los 200 hasta unos 1.500(2000) m d'altitú.
Nel centru y sur d'Europa, Asia menor y norte d'África. Na Península Ibérica ye bien frecuente, especialmente nes metaes oriental y septentrional; arralez escontra occidente y nel sur, onde sicasí algama les provincies de Granada y Málaga (Sierra Nevada, Serranía de Ronda). Falta en Portugal.[2]
Populus eleagnos describióse por Giovanni Antonio Scopoli y espublizóse en Flora Carniolica, Editio Secunda 2: 257, nel añu 1772.[3]
Salix: nome xenéricu llatín pal sauce, les sos cañes y madera.[4]
eleagnos: epítetu
Wikispecies tien un artículu sobre Salix eleagnos. |