Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Seabiscuit ye una película dramática empobinada nel 2003 por Gary Ross, sobre un guión propiu, basáu nel llibru Seabiscuit: An American Legend, escritu en 2001 por Laura Hillenbrand, qu'arrexunta fechos reales de les fazañes d'un famosu caballu llamáu Seabiscuit (23 de mayu de 1933 - 17 de mayu de 1947) de carreres nos años 30, que se tresformó nun símbolu d'esperanza mientres la Gran Depresión.
Foi producida polos estudios Universal n'asociación con SpyGlass Entertainment y Dreamworks, la so duración ye de 141 minutos y foi estrenada'l 25 de xunetu de 2003 nos Estaos Xuníos. El so presupuestu foi de 87 millones de dólares
El filme recupera un episodiu de la historia d'EE. XX. y apela a los valores tradicionales como remediu útil pa tiempos d'inestabilidá, faciendo un enfoque optimista, tratando de convencer de que l'enfotu de superación sirve pa salir alantre nos momentos más difíciles y de que siempres esiste un cimientu sobre'l que ye posible reconstruyir una vida y tamién un país.
Nel iviernu de 1937, Norteamérica vivía'l séptimu añu de la so década más catastrófica: la Gran Depresión. La economía sufriera un colapsu y millones de persones perdieren el so trabayu, los sos aforros y el so llar, quedándose en cantu la miseria. En plena dómina de depresión, surden trés perdedores agraviaos pola vida: per un sitiu Johnny Red Pollard, un nuevu caballeru de carreres atayáu y resentíu, cutíu duramente pola vida y con un pasáu escaecederu, que la so carrera va cuesta abaxo; por otru Charles Howard, un millonariu entamador na industria automotriz arruináu emocionalmente por cuenta de la traumática muerte del so fíu nun accidente automovilísticu; y d'últimes Tom Smith, un testarudo vaqueru y criador de caballos que la so esistencia esmorecer, a quien naide toma en serio y quien se lleva meyor colos animales que coles persones. Cuando les sos vides taben a puntu de desintegrarse totalmente, afayen un pequeñu grau d'esperanza gracies a Seabiscuit, un caballu afamiáu y folganzán, retardáu dende la so nacencia, demasiao pequeñu pa correr. Adulces esa esperanza crecía, ameyorando les sos mires a futuru de manera tal que la suerte del caballu Seabiscuit va marcar los sos destinos, nuna llucha pola sobrevivencia nun difícil periodu, onde amodo les sos firíes empezaben a curar. Seabiscuit terminó convirtiéndose nun corcel invencible nes carreres, ganador de cuanta carrera cruciárase-y pel camín y nuna lleenda de trunfos y fazañes, dignu de daquién con alma d'héroes, rescatando a delles persones d'una crisis económica miserable
En 1996, mientres trabayaba n'otra tema, Laura Hillenbrand atopó información sobre'l dueñu y entrenador d'un caballu de carreres de la dómina de la Depresión llamáu Seabiscuit. Laura, que monta dende los cinco años, llevó'l so amor polos caballos y la so historia al estremu de dedicase a escribir en revistes como Equus; tamién escribió cróniques sobre les carreres. De cutiu atopábase con alusiones a Seabiscuit y la so estraña carrera pero nun sabía nada de la xente que lu arrodió: el so dueñu, el so entrenador y el jockey. El descubrimientu que foi aquel día de 1996 llevólu a convertise nun fenómenu editorial ensin precedentes. Cuatro años dempués, Hillenbrand otorgó'l llibru pa la so publicación. Les sos mires yeren modestes. Nun taba preparada pa la llamada que recibió cinco díes dempués del so editor, informándo-y de que'l llibru entrara direutamente nel númberu 8 de la llista de best-sellers. Dos selmanes dempués, Seabiscuit ocupaba'l primer llugar. La respuesta de la crítica foi igualmente apolmonante: más de venti publicaciones escoyer ente los llibros del añu, ente elles The New York Times, The Washington Post, Time, People y USA Today. La edición de tapa dura tuvo na llista de best-sellers del New York Times mientres 30 selmanes, y la edición paperback sigue na llista dende'l 14 d'abril de 2002. El direutor Gary Ross ye tamién un fan de les carreres de caballos. Preguntó-y a los sos padres si podía celebrar el so bar mitzvah nun hipódromu. Ross y la so muyer, Allison Thomas, lleeron un día un artículu sobre tres homes y un caballu de carreres nuna publicación pocu conocida llamada American Herita nin más nin menos escrita por Laura Hillenbrand. Cuando empezó la carrera pa faese colos derechos del llibru, Ross decidió llamar a Laura. Tuvieron dos hores al teléfonu: “Falamos de carreres de caballos. Yo falé-y en concretu de Secretariat´s Belmont, que para mi sigui ostentando la fazaña atlética más impresionante de la historia”. Hillenbrand apreció l'entusiasmu de Ross polos caballos y entendió que'l cineasta sentía interés na historia poles mesmes razones qu'ella, y non yá pol curiosu de resucitar la figura d'un caballu ensin futuru dalgunu que se convirtió nel vencedor más popular de los sos tiempos.
Ross poner a buscar los actores fayadizos pa dar vida na pantalla a la historia de Seabiscuit. Ross escribiera'l guión específicamente con ciertos actores en mente, empezando con Tobey Maguire, con quien trabayara en Pleasantville, pal papel del jockey Red Pollard. Diz Maguire: “Gary díxome que pillara un exemplar de “Seabiscuit” y lleer. Facer y paecióme fantásticu. Encantóme”.
Chris Cooper fai'l papel de Tom Smith, l'entrenador de Seabiscuit, un home que taba más a gustu colos caballos que coles persones y al que la prensa moteyaba Silent Tom: “Dacuando hai papeles que te encaxen como un guante”, comenta l'actor. Y la productora Kennedy diz: “Chris tuvo una carrera estraordinaria. Ye como un camaleón. Gary Ross y yo vímoslu en American Beauty y en Adaptation, la película que-y fixo ganar un Oscar, y quedamos convencíos de que yera perfectamente capaz de metese na piel de Tom Smith”.
La muyer qu'ayuda a Howard a refaer la so vida ye una guapura morica llamada Marcela Zabala, a la que-y dobla la edá. Diz el productor executivu Robin Bisell: “Fiximos munches pruebes pa esti papel. Elizabeth Banks vieno y lleó la última escena de la película, la que tien llugar con Jeff y el xuegu infantil. Dio-y un toque tan real que nos dexó a toos clavaos nel asientu. Elizabeth tien la cualidá de les vieyes estrelles de cine, como Lauren Bacall: ye bella y puede ser tamién “unu de los mozos”, encaxa ente los homes. Y asina ye como yera la verdadera Marcela”.
Jeff Bridges confiesa tener un interés personal na historia: “Supi del llibru a pocu de que se publicar. La mio prima Kathy llamóme y díxome, Acabo de lleer esti llibru y el personaxe de Charles Howard tien el to nome escritu... Y yo díxi-y, Bromies ¿quién ye Charles Howard? Y ella díxome que yera'l dueñu de Seabiscuit. Taba tan escitada porque'l nuesu güelu, Fred, diba a les carreres trés o cuatro veces per selmana. Alcordanza llevalu en coche siendo yo adolescente. Seguro que dalguna vegada apostó por Seabiscuit. Mientres el rodaxe de la película, paecíame sentir el so espíritu.
Añu | Categoría | Candidatos | Resultancia |
---|---|---|---|
2003 | Meyor película | Candidata | |
2003 | Meyor guión adautáu | Gary Ross | Candidatu |
2003 | Meyor montaxe | William Goldenberg | Candidatu |
2003 | Meyor fotografía | John Schwartzman | Candidatu |
2003 | Meyor direición artística | Andrew Neskoromny Leslie A. Pope |
Candidatos |
2003 | Meyor diseñu de vestuariu | Judianna Makovsky | Candidata |
2003 | Meyor soníu | Andy Nelson Anna Behlmer Tod A. Maitland |
Candidatos |
Añu | Categoría | Persona | Resultancia |
---|---|---|---|
2003 | Meyor película - Drama | Candidata | |
2003 | Meyor actor de repartu | William H. Macy | Candidatu |