Ursula Gertrud von der Leyen (nacida col apellíu de Albrecht, el 8 d'ochobre de 1958) ye una política alemana y Ministra de Defensa dende l'añu 2013. Ella ye la primer muyer na historia d'Alemaña qu'ocupa esti cargu. El so oficiu ye doctora, enantes foi ministra de Trabayu y Asuntos sociales dende'l 2009 hasta'l 2013 y Ministra de Persones de la Tercer edá, de la Muyer y los Mozos dende el 2005 al 2009. Munchos ver como posible socesora de la canciller Angela Merkel por cuenta del so instintu políticu y a la so llealtá escontra la canciller.[14][15][16][17][18][19][20]
Ursula von der Leyen nació en Bruxeles. Ye la fía de Ernst Albrecht, un prominente políticu de la Unión Demócrata Cristiana (Alemaña) (CDU) y miembru de la Comisión Europea. Albrecht tamién foi Primer Ministru d'Estáu Federáu de Baxa Saxonia. L'hermanu de Ursula von der Leyen ye l'empresariu Hans–Holger Albrecht. Von der Leyen nació en Ixelles en Bruxeles, onde'l so padre desempeñábase como Direutor Xeneral de la Comisión Europea dende 1969.[21] Ursula von der Leyen estudió na Escuela Europea hasta 1971. Darréu la so familia aniciar en Lehrte, en Hannover, cuando'l so padre ye designáu Direutor Executivu de la compañía de productos alimenticios Bahlsen. Albrecht tamién participó viviegamente na política del Estáu federáu de Baxa Saxonia. Ursula von der Leyen ye descendiente del Baron Ludwig Knoop, un mercader d'algodón de la ciudá de Bremen y unu de los empresarios más esitosos del sieglu XIX.[22]
Ursula von Leyen pasó la so infancia en Bélxica y fala perfectamente alemán y francés, como asina tamién inglés.[23] En 1977 empecipió los sos estudios d'Economía na Universidá de Gotinga, al poco tiempu treslladar a Münster y finalmente a Londres, onde estudió en Escuela d'Economía y Ciencia Política de Londres. Mientres estudiaba en Londres en 1978, adquirió'l seudónimu de “ Rose Ladson”, una y bones ella yera considerada un oxetivu posible de grupos terroristes d'esquierda d'Alemaña Occidental.[24] "Rosie" (Rosa) foi'l so nomatu dende pequeña.[25] En 1980, camudó de carrera universitaria y empezó a estudiar Medicina en Hannover Medical School, onde se graduó en 1987, siete años más tarde. Dende 1988 hasta 1992, trabayó como médica asistente nel Women´s Clinic of the Hannover Medical School. Dempués de rematar los sos estudios de posgráu, graduóse como Doctora en Medicina en 1991.
Dende 1992 hasta 1996, dempués de la nacencia de les mellices, Ursula von der Leyen dedicar a la so familia en Stanford, mientres el so home yera miembru facultativu de la Universidá Stanford.
De 1998 al 2002, Ursula von der Leyen foi miembru del Departamentu d'Epidemioloxía, Medicina Social ya Investigación del Sistema de Salú en Hannover Medical School. Nesta institución llogró la so Master en Medicina Pública nel 2001.
El 27 de setiembre de 2015, la páxina web” VroniPlag Wiki “ afirmó qu'había atopáu “ elementos de plaxu” en 27 páxines de la disertación doctoral de Ursula von Leyen. Ella negó les acusaciones y pidió a un comité independiente qu'investigara les acusaciones. Dempués d'un procedimientu preliminario, la universidá entamó una investigación formal.[26][27]
N'ochobre del 2015, un representante de la Universidá Stanford criticó a Leyen por incluyir actividaes de la universidá na so CV publicáu na so páxina web, a pesar de nun recibir creitos académicos por ellos.[28] Reparóse qu'ella cursara na Universidá de Stanford como “húesped” o “invitada”, una posición que nun esiste nesta universidá.[29][30]
Ursula von Leyen afiliar a la Unión Demócrata alemana (CDU) en 1990, y tuvo un rol activu na política a partir de 1999. Nel añu 2001, entró na política llocal de la rexón de Hannover.
Ursula von Leyen foi electa miembru del Parllamentu de Baxa Saxonia nel 2003, y del 2003 al 2005 foi Ministra nel gobiernu de la Baxa Saxonia, nel gabinete de Christian Wulff, teniendo al so cargu les árees de Asuntros sociales, de la Muyer, Familia y Salú.
Nel 2003, Leyen foi parte d'un grupu entamáu pola líder y presidenta del so partíu políticu (CDU) Angela Merkel, la xera d'esta comisión consistió en preparar una serie d'alternatives pa reformar el sistema social en respuesta a la "Axenda 2010" del Canciller Gerhard Schröder. La comisión foi llamada Herzog, como la so presidente.[31]
Antes de les eleiciones federales del 2005, Angela Merkel escoyó a Ursula von der Leyen pa ocupar les carteres de Familia y Seguridá social na so gabinete.[32][33] Nes negociaciones pa formar el gobiernu tres les eleiciones xenerales del 2005, von der Leyen lideró la delegación de la CDU/CSU nel grupu de trabayu sobre la tema Familia; el so copresidenta foi Renate Schmidt.[34]
Nel 2005, Ursula von Leyen foi nomada Ministra d'Asuntos Familiares, de la Tercer Edá, de la Muyer y la Mocedá nel gabinete de Angela Merkel. N'ocasión de los festexos del 60 aniversariu de la fundación d'Israel, von der Leyen participó nel primer gabinete conxuntu de los gobiernos d'Alemaña ya Israel en Xerusalén en marzu del 2008. Von der Leyen foi electa miembru de la Cámara baxa del Parllamentu federal alemán, nes eleiciones federales d'Alemaña de 2009 representando al distritu eleutoral númberu 42 de Hannover (xunto con Edelgard Bulmahn del partíu Social demócratico). Nes negociaciones pa formar el gobiernu de coalición tres les eleiciones, ella dirijió la delegación CDU/CSU nel grupu de trabayu sobre salú, el so copresidente foi Philipp Rösler del FDP. Von der Leyen foi reelecta Ministra de Familia,[35] al poco tiempu asocedió-y Franz Josef Jung como Ministru de Trabayu y Asuntos sociales el 30 de payares de 2009.[36] Mientres la so xestión, von der Leyen amontó la so imaxe como “consciencia social “ de la CDU y ayudó a Merkel a llevar a la CDU a una posición central na política alemana. Sofitando la medría del númberu de xardinos maternales, la introducción d'una cuota de muyeres nos cargos directivos d'empreses, el matrimoniu ente persones del mesmu sexu y un salariu mínimu en tol país. Von der Leyen facer d'enemigos dientro del sector más tradicional del so partíu y coles mesmes ganóse munchos almiradores de la esquierda.[37] Von der Leyen sofitó l'amenorgamientu de les restricciones del ingresu a los trabayadores estranxeros pa combatir la falta de trabayadores calificaos n'Alemaña.[38] Nel añu 2013, fixo un alcuerdu col gobiernu de Filipines pa facilitar l'allugamientu d'emplegaos profesionales de la salú filipinos n'Alemaña. Unu de los requerimientos foi que los trabayadores de la salú filipinos tendríen que ser emplegaos so les mesmes condiciones que los sos colegues alemanes.[39] Von der Leyen foi considerada primeramente como candidata principal pa les nominaciones de los partíos políticos de la CDU/CSU y FDP pa les eleiciones precidenciales del 2010,[40] pero finalmente Christian Wulff foi electu como candidatu. Los medios informaron que la nominación de Wulff foi un duru golpe pa Merkel. Los ministros conservadores del so propiu partíu bloquiaron la candidata escoyida pola canciller.[41] En payares del 2010, von del Leyen dixo nel periódicu Bild am Sonntag que la CDU tendría de considerar la imposición d'un votu formal pa escoyer al futuru candidatu pa canciller.[42] Nes negociaciones pa formar el gobiernu tres les eleiciones federales d'Alemaña de 2013, von der Leyen condució la delegación de la CDU/CSU nel comité de trabayu sobre lleis llaborales, la so copresidente foi Andrea Nahles del SPD (Partíu Socialdemócrata alemán).
Nel añu 2013, Ursula von der Leyen foi escoyida como primer ministra de Defensa n'Alemaña. Al asitiar a una gran figura del partíu como von der Leyen a la cabeza del Ministeriu de Defensa, Merkel intentó reposicionar el prestíu y la moral del ministeriu.[43] Xunto col ministru de Finances Wolfgang Schäuble y el ministru del Interior Thomas de Maizière, von der Leyen ye la única ministra qu'acompaña a Merkel desque foi nomada canciller nel añu 2005.[44] Von der Leyen preside l'alcuentru de Ministros de Defensa del EPP (Partíu popular européu), qu'arrexunta a tolos ministros de Defensa del Conseyu de la Unión Europea. Mientres dellos miembros del partíu, como Merkel, fueron elixíos con puntuaciones de más d'un 90 % nel Comité executivu na convención del partíu n'avientu del 2014, von der Leyen algamó solamente un 70,5 %.[45]
Mientres el so primer añu de xestión, von der Leyen visitó les tropes del exércitu aparcaes n'Afganistán tres veces y supervisó el retiru gradual de los soldaos alemanes d'esti país cuando la Organización del Tratáu del Atlánticu Norte (OTAN) foi desmantelando pasu ente pasu la misión la Fuercia internacional d'asistencia pa la seguridá (ISAF) dempués de 13 años.[46] Nel branu del 2014, el so rol foi decisivu na decisión d'Alemaña de reabastecer a los combatientes curdos Peshmerga con asistencia letal. Tres la crítiques per parte de los oficiales alemanes al presidente turcu Recep Tayyip Erdoğan pola represión armada contra los militantes curdos n'agostu del 2015, von der Leyen decidió cesar la misión de trés años de los misiles Patriot nel sur de Turquía en xineru del 2016, en cuenta de buscar l'aprobación nel parllamentu pa estender la misión. En setiembre del 2015, von der Leyen señalizó que taba dispuesta a retardar el retiru de 850 soldaos alemanes d'Afganistán hasta más del 2016, dempués del ataque sorpresa del grupu Talibán a la ciudá de Qundūz. Les fuercies armaes alemanes solíen tar asitiaes en Qundūz como parte de la misión ISAF (Fuercia Internacional d'Asistencia pa la Seguridá Internacional) de la OTAN.[47] Na conferencia de seguridá nel 2015, von der Leyen defendió públicamente la decisión d'Alemaña de nun aprovir d'armes a Ucrania. Resaltando que yera importane caltener xunida a Europa con al respective d'Ucraína, amestando que les negociaciones con Rusia yera posibles, y con yihadistes del Estáu Islámicu, non. Alemaña ve'l conflictu ente Rusia y Ucrania como una oportunidá pa demostrar que nel sieglu XXI, naciones desenvueltes tán en condiciones de resolver disputes nuna mesa de negociaciones, y non con armes. Amás, mentó que Rusia tien una infinita provisión d'armamentos que puede unviar a Ucrania.[48] Otra manera, von der Leyen dixo que da-y a Ucrania armes necesaries pa defendese podría traer resultancies aciares. “ La unviada d'armes aceleraría'l fueu”, von der Leyen fixo esti comentariu al Süddeutsche Zeitung, "Y podría da-y al Kremlin la escusa pa intervenir nesti conflictu." Cuando Hungría usó cañones d'agua y gas lacrimógeno pa faer recular a los refuxaos a la frontera serbo-húngara en setiembre del 2015, von der Leyen criticó públicamente al Primer ministru Viktor Orbán y calificó a estes midíes como "inacceptables y...en contra de les normes europees".[49] Mientres la xestión de von der Leyen, el Parllamentu alemán aprovó el plan del gobiernu nel 2016 d'unviar 650 soldaos a Malí, aumentando la presencia de les Naciones Xuníes cola misión de paz MINUSMA (Misión Multidimensional Integrada de Estabilización de les Naciones Xuníes en Malí) nesti país d'África occidental.[50]
Nel añu 2014, von der Leyen introdució un programa de 100 millones d'euros pa faer a les Fuercies armaes más curioses pa nuevos recrutas, incluyendo la creación de guarderíes infantiles pa los fíos de los soldaos, faciendo coincidir los desplazamientos de los soldaos coles vacaciones escolares, y amontando considerablemente pagos extras al personal qu'ocupa puestos más difíciles.[51][52]
De primeres de la so xestión, von der Leyen prometió tomar el control del presupuestu militar d'Alemaña dempués de publicar nel informe de KPMG repitíes falles nel control de los proovedores, costos, feches d'unviaes, por casu col Airbus A400M Atles avión pa tresporte, Eurofighter Typhoon jet y el vehículu blindáu de combate Boxer. Nel añu 2015, von der Leyen criticó a AIRBUS poles demorances na entrega de los aviones de tresporte militar A400M, reparando que la compañía tenía serios problemes cola calidá del productu. “ Non solamente ta en xuegu la imaxe de la compañía sinón tamién la confiabilidad d'Alemaña como país aliáu”, citó von der Leyen.
Mientres la so visita a la India, von der Leyen espresó'l so sofitu al proyeutu empecipiáu pol gobiernu indiu pa construyir seis pequeños submarinos llétricos diesel TKMS por un costu total de 11 billones de dólares.[53][54]
Ursula von der Leyen asumió'l cargu de Ministeriu Federal de Familia, Tercer Edá, Muyeres y Mocedá nel 2005. Metanes munches protestes, particularmente del sector conservador del so propiu partíu, CDU, introdució la Llei de fomentu infantil, que destinó 4.3 billones d'euros a la creación de nueves estructures pal cuidu de los neños.[55]
Von der Leyen introdució la llicencia por paternidá/maternidá, un permisu pago pa padres, siguiendo los modelos escandinavos, qu'acuta dos meses adicionales pa padres que faen usu d'esti beneficiu. Esta seición de la llei provocó munches protestes de parte de dellos alemanes conservadores. L'obispu católicu Walter Mixa acusó a von der Leyen de convertir a les muyeres en "máquines reproductores", ente que dellos colegues bavarios del so partíu hermanu, CSU, quexáronse que los homes nun precisaben "una práutica en camudar pañales".[56] Von der Leyen influyó exitosamente la opinión pública sobre les sos reformes con una campaña publicitaria de 3 millones d'euros. Darréu, la ministra foi criticada por faer usu de los fondos públicos pa llograr sofitu políticu y por emplegar téuniques de marketing integraes.[57]
La demostración del 17 d'abril del 2009 contra la obligatoriedá de bloquéu de pornografía infantil. Ursula von Leyen encamentó la iniciativa de bloquiar la pornografía infantil al traviés de los servidores de servicios na rede Internet con una llista de la Oficina Federal d'Investigación Criminal (Alemaña) (BKA), d'esa manera crearíase una infraestructura básica que controlaría les páxines web consideraes illegales pola BKA.[58] Por esta propuesta dióse-y a von der Leyen el llamatu de “Zensursula”, una Composición de la pallabra alemana “Zensur “ (Censura) y del el so nome Ursula.[59][60]
En xunetu del 2009, von der Leyen referir a los problemes de la llucha contra la pedofilía pornográfica n'internet, faciendo responsables a servidores asitiaos n'África o India, onde "la pornografía infantil ye llegal".[61] Esta afirmación taba basada n'estudios realizaos pel Centru internacional de Neños sumíos y abusaos nel 2006.[62] Sicasí, la pornografía infantil en realidá ye illegal n'India. Ello ye que la sociedá india tien regles munchos más estrictes sobre l'erotismu nos medios de comunicación qu'Alemaña. Darréu, von der Leyen esculpar por citar una fonte incorreuta. Von der Leyen fixo la solicitú de prohibir y censurar l'álbum "Liebe" de Rammstein.[63]
Nel añu 2013, von der Leyen empecipió una campaña ensin ésitu pa establecer una cuota reglamentaria pa la participación femenina nos conseyos supervisores de les empreses alemanes, esixendo nos conseyos directivos de les compañíes siquier un 20 % de muyeres hasta'l 2018, y una medría del 40% pal 2023.[64]
Von der Leyen propunxo una política más firme de política esterior.[65][66]Un exemplu de la so postura foi la so decisión en setiembre del 2014 d'unviar armes a les fuercies armaes curdes ya iraquines, midida que rompió'l tabú de qu'Alemaña nun unviaba armes a zones en conflictos. Con respectu al deterioru de la rellación ente Europa y Rusia mientres la crisis de Crimea nel añu 2014, von der Leyen espresó que l'enfotu nel funcionamientu de les rellaciones comerciales con Europa ye más importante que les rellaciones con Rusia.[67] Tamién pidió a la OTAN que sofitara a los estaos bálticos nel conflictu de Crimea.[68] Von der Leyen votó antes a favor de la participación alemana nes misiones de paz de les Naciones Xuníes, como asina en misiones de paz de la Unión europea nel continente africanu, como Somalia- dambes operaciones: Atalanta y EUTM Somalia (2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014 y 2015) Darfur/Sudán (2010, 2011, 2012, 2013, 2014 y 2015) Sur de Sudán (2011, 2012, 2013, 2014 y 2015), Malí (2013, 2014 y 2015), la República central africana (2014) y Liberia (2015).
Nel añu 2011 nuna entrevista de la revista Der Spiegel, von der Leyen espresó la so preferencia por “los Estaos Xuníos d'Europa” siguiendo les llinies de los estaos federaos de Suiza, Alemaña o Estaos Xuníos”, que beneficiaría la importancia d'Europa na resolución de temes importantes como finances, impuestos y economía política.[69] L'añu 2014 marcó'l centenariu del entamu de la Primer Guerra mundial, von der Leyen, teniendo'l puestu de Ministra de Defensa, inauguró un monumentu recordatoriu pel Día del Armisticiu en Ablain-Saint-Nazaire xunto col presidente François Hollande y la ministra de Renania del Norte Hannelore Kraft, como asina oficiales belgues y británicos.[70] Nel añu 2015, von der Leyen dixo que la creación d'una armada europea sería un oxetivu al llargu plazu del block. Amestó qu'ella taba convencida del llograr una armada combinada conxunta, como asina tamién taba convencida de que “ seique non el mio fíos, pero los mios nietos van vivir la esperiencia de los Estaos Xuníos d'Europa”.[71] En marzu del 2015, ella y los sos colegues de Francia y Polonia, Jean-Yves Le Drian y Tomasz Siemoniak, revitalizaron un alcuerdu promoviendo la cooperación ente los trés países en zones crítiques al realizar el primer alcuentru del Triángulu de Weimar con tolos ministros de defensa dende'l 2007.[72]
Cuando la Corte federal constitucional falló a favor de los impuestos equitativos pa les pareyes del mesmu sexu nel 2013, von der Leyen tamién sofitó los derechos d'adopción equitativos, argumentando que “ nun conozo nengún estudiu que diga que los neños que crecen con pareyes del mesmu sexu sían distintos a los neños que crecen en pareyes o matrimonios heterosexuales”.[73]
Ursula von Leyen ta casada con Heiko von der Leyen, profesor de medicina, direutor executivu d'una compañía d'inxeniería médica y miembru de la familia von der Leyen, una familia aristocrática d'industriales de la seda.[74] Ella conoció a Heiko von der Leyen nel coru de la universidá de Göttingen. Ursula y Heiko von der Leyen tien siete neños, David (1987), Sophie (1989), Donata (1992), les mellices Victoria y Johanna (1994), Egmont (1998) y Gracia (1999). Hasta l'añu 2014, la familia vivió nuna finca cerca de Hannover.[75]