Zanthoxylum gilletii

Zanthoxylum gilletii
Clasificación científica
Reinu: Plantae
(ensin clasif.): Eudicots
(ensin clasif.): Rosids
Orde: Sapindales
Familia: Rutaceae
Xéneru: Zanthoxylum
Especie: Zanthoxylum gilletii
(De Wild.) P.G.Waterman (1975)
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Zanthoxylum gilletii, ye una especie del África Oriental, d'árbol del xéneru Zanthoxylum. Los frutos utilizar pa producir la especie uzazi

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye un árbol semi-perennifoliu qu'algama unb tamañu de 10-35 m d'altor; con tueru rectu, ensin cañes en dellos metros, de 10-30-150 cm de diámetru na base, con escayos corchosas rectes de 1-3 cm de llargu (tamién nes cañes); los tarmos espinosos especialmente cuando ye nuevu; corona abierta paecíu a un Entandrophragma.

Ecoloxía

[editar | editar la fonte]

Alcuéntrase nel monte húmedu, (de fueya perenne) de los montes tropicales, fluviales y montes de galería; nel monte con Terminalia; nes tierres altes de la selva tropical con Albizia, Macaranga, Croton, Ocotea¡¡; na rexeneración de los montes, nes vieyes tierres de cultivu, cerca de los plantíos forestales; na sabana arbolada.[1]

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

L'alcaloide nitidina pue ser aislláu de la planta.[2]

La amida N-(4-hydroxyphenethyl)octacosanamida, N-(4-hydroxyphenethyl)hexacosanamida, N-(4-hydroxyphenethyl)decanamida, N-vanilloyltyramina y N-[O-docosanoylvanilloyl]tyramina pue ser aislláu de la corteza del tarmu.[3] El lignano sesamina, el N-isobutylamida γ-sanshool, la acridona tamién puede ser estrayida de la corteza 1-hydroxy-3-methoxy-N-methylacridone, arborinine, xanthoxoline and 1-hydroxy-3-methoxyacridone acridona tamién ser estrayíu de la corteza[4] según los alcaloides oblongina, tembetarina y magnoflorina y el flavonoide hesperidin.[5]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Zanthoxylum gilletii describióse por (De Wild.) P.G.Waterman y espublizóse en Taxon 24: 363. 1975.[6]

Sinonimia
  • Fagara amaniensis Engl.
  • Fagara discolor Engl.
  • Fagara gilletii De Wild.
  • Fagara inaequalis Engl.
  • Fagara iturensis Engl.
  • Fagara kivuensis Lebrun ex Gilbert
  • Fagara macrophylla (Oliv.) Engl.
  • Fagara melanorhachis Hoyle
  • Fagara obliquefoliolata Engl.
  • Fagara rigidifolia Engl.
  • Fagara tessmannii Engl.
  • Zanthoxylum melanorhachis (Hoyle) Little
  • Zanthoxylum tessmannii (Engl.) Ayafor[7]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ «Zanthoxylum gilletii». Conservatoriu y Xardín Botánicu de Xinebra: Flora africana. Consultáu'l 7 d'avientu de 2014.
  2. ↑ Alkaloids of Fagara macrophylla. F.G. Tortu and I.A. Mensah, Phytochemistry, April 1970, Volume 9, Issue 4, Pages 911–914, doi 10.1016/S0031-9422(00)85206-1
  3. ↑ Amides from the stem bark of Fagara macrophylla. Wansi JD, Nwozo SO, Mbaze LM, Devkota KP, Donkwe Moladje SM, Fomum ZT and Sewald N, Planta Med., April 2009, volume 75, issue 5, pages 517-521, doi 10.1055/s-0029-1185327
  4. ↑ Bioactive Metabolites from the Bark of Fagara macrophylla. Carmela Spatafora and Corráu Tringali, Phytochemical Analysis, May 1997, Volume 8, Issue 3, pages 139–142, doi <139::AID-PCA341>3.0.CO;2-P 10.1002/(SICI)1099-1565(199705)8:3<139::AID-PCA341>3.0.CO;2-P
  5. ↑ Antifeedant constituents from Fagara macrophylla. Corráu Tringali, Carmela Spatafora, Valeria Calı and Monique S.J Simmonds, Fitoterapia, June 2001, Volume 72, Issue 5, Pages 538–543, doi 10.1016/S0367-326X(01)00265-9
  6. ↑ «Zanthoxylum gilletii». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 7 d'avientu de 2014.
  7. ↑ «Zanthoxylum gilletii». The Plant List. Consultáu'l 7 d'avientu de 2014.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]