Óscar Pérez Solís | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Cabanaquinta[1], 21 d'agostu de 1882 |
Nacionalidá | España |
Muerte | Valladolid[1], 26 d'ochobre de 1951[1] (69 años) |
Estudios | |
Llingües falaes | castellanu |
Oficiu | políticu |
Serviciu militar | |
Lluchó en | Guerra Civil Española |
Creencies | |
Partíu políticu |
Partíu Socialista Obreru Español Partíu Comunista d'España Partido Comunista Obrero Español (1921) (es) Falanxe Española de les XONS |
Óscar Pérez Solís (21 d'agostu de 1882, Cabanaquinta – 26 d'ochobre de 1951, Valladolid)[2] foi un políticu y militar asturianu.
Yera capitán d'artillería pero dexó l'Exércitu pa ingresar nel PSOE en 1913. Emplegó'l pseudónimu «Juan Salvador»[2]. Foi cofundador del Partíu Comunista Obreru Español (PCOE), una dixebra favorable a la Tercera Internacional del PSOE, n'abril de 1921, que integróse pocu dempués nel Partíu Comunista d'España (PCE).
Mientres la dictadura de Primo de Rivera, tuvo en prisión ente 1925 y 1927; salió d'esta reconvertíu al catolicismu con ayuda al paecer de José Gafo.[3] En 1928 abandonó'l comunismu[4] y entró a trabayar na CAMPSA de Valladolid.
Mientres la II República afilióse a Falanxe Española, xuniéndose a la sulevación de xunetu de 1936, na que participó na defensa d'Uviéu. Escribió El partido socialista y la acción de las izquierdas (1918), Memorias de mi amigo Óscar Perea (1931) y Sitio y defensa de Oviedo (1937).