Edvard Bibrinq | |
---|---|
Doğum tarixi | 20 aprel 1894 |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | 11 yanvar 1959 (64 yaşında) |
Vəfat yeri |
|
Təhsili | |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Edvard Bibrinq (ing. Edward Bibring; 20 aprel 1894, İvano-Frankovsk, Sisleytaniya – 11 yanvar 1959, Boston) — avstriyaəsilli ABŞpsixoanalitiki. Birinci Dünya müharibəsinə qədər Çernovits Universitetində fəlsəfə və tarix oxumuşdur. Hərbi xidmətdən sonra Vyana Universitetində tibb təhsili almağa getmiş və daha sonra 1925-ci ildən assosiativ üzvü, 1927-ci ildə isə həqiqi üzvü olduğu Vyana Psixoanalitik Cəmiyyəti tərəfindən təlimə qəbul olunmuşdur.[1][2] O, iqmund Freydlə yaxından əlaqədə olmuşdur. Bibrinq qısa müddət ərzində "Internationale Zeitschrift für Psychoanalyse" jurnalının redaktoru olmuşdur. O, 1921-ci ildə həmkarı analitik Qrete Bibrinqlə evlənmiş və 1941-ci ildə cütlük ABŞ-yə mühacirət etmişdir.
Onun nəşri psixoanalitik terapiya nəzəriyyəsinə, depressiyanın öyrənilməsinə və psixoanaliz tarixinə elmi töhfələrə yönəlmişdir.
Bibrinqin ilk yazılarına instinktlərin və təkrarlama məcburiyyətinin tədqiqi daxildir.[3] O həmçinin, şizofreniyada paranoyaya dair bir neçə məqalə yazmış, o cümlədən özünün arxa tərəfinin aspektlərini proqnozlaşdırdığı bir fiqur olan "Arxa" adlı biri tərəfindən təqib olunduğuna inanan bir qadının nümunəsini tədqiq etmişdir.[4]
ABŞ-də yazıçı bloku ilə mübarizə aparan Bibrinq 1954-cü ildə "emosional canlanma" adlandırdığı konsepsuyada abreaksiyanın rolu haqqında məqalə dərc etmişdir. Bu mövzu sonradan Vamıq Volkan tərəfindən yenidən kədər terapiyasında təkmilləşdirilmişdir.[5]