Андрэй Аршавін
| Андрэй Аршавін | ||
| ||
| Пэрсанальная інфармацыя | ||
|---|---|---|
| Нарадзіўся | 29 траўня 1981[1][2][3] (43 гады) | |
| Рост | 172 см | |
| Вага | 69 кг | |
| Пазыцыя | флянгавы паўабаронца, паўабаронца, нападнік | |
| Клюбы | ||
| Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
| 2000—2009 2009—2013 2012 2013—2015 2015—2016 2016—2019 |
Зэніт Арсэнал → Зэніт (арэнда) Зэніт Кубань Кайрат |
238 (51) 105 (23) 10 (3) 25 (0) 8 (0) 84 (24) |
| Зборныя | ||
| 2002—2012 | Расея | 75 (17) |
| Спартовыя ўзнагароды | ||
| Футбол | ||
| Чэмпіянаты Эўропы | ||
| Бронза | Аўстрыя/Швайцарыя-2008 | |
Андрэ́й Сярге́евіч Арша́він (нарадзіўся 29 траўня 1981 году, Ленінград) — расейскі футбаліст, заслужаны майстар спорту Расеі (2008). Гуляў на пазыцыях другога нападніка, плэймэйкера, атакавалага паўабаронцы. Пры трэнэры Гуўсе Гідынку стаў адным з асноўных гульцоў нацыянальнай каманды Расеі. Зьяўляецца гульцом клюбу «Кайрат».
У 2008 годзе пасьля Чэмпіянату Эўропы 2008 году трапіў у сымбалічную зборную Эўропы па вэрсіі УЭФА, а 2 сьнежня, у выніку галасаваньня па вызначэньні найлепшага гульца 2008 году і ўручэньне ўзнагароды «Залаты мяч» па вэрсіі часопіса «France Football», заняў 6-е месца, што зьяўляецца найлепшым вынікам для расейскага футбаліста пасьля распаду СССР. Неаднаразова прызнаваўся найлепшым футбалістам Расеі ў розных апытаньнях. Паводле апытаньняў УЦВГД і «Лявада-Цэнтру», займае 18-е месца ў сьпісе топ-100 эліты Расеі за 2008 год.
Футбольная кар’ера
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Футболам пачаў займацца з 7 гадоў. Выхаванец СДЮШАР «Зьмена», трэнэры — Сяргей Гардзееў і Віктар Вінаградаў. За дарослую каманду «Зьмены» пачаў гуляць у 16 гадоў. З 1999 стаў выступаць за рэзэрвовы склад ФК «Зэніт». У 19 гадоў дэбютаваў у асноўным складзе «Зэніту». 2 жніўня 2000 году Юры Марозаў выпусьціў яго на замену замест Андрэя Кобелева ў гасьцявым матчы Кубка Інтэртота супраць ангельскага «Брэдфарду» (3:0).
З тых часоў згуляў у складзе «Зэніту» 310 афіцыйных матчаў, забіў 71 мяч. Заваяваў з камандай залатую, срэбную і бронзавую мэдалі чэмпіянату Расеі.
Арсэнал
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]За «Арсэнал» Аршавін дэбютаваў 21 лютага 2009 году ў хатнім паядынку з «Сандэрлэндам» (0:0). У гэтым матчы Андрэй быў прызнаны наведвальнікамі сайту BBC найлепшым гульцом.
14 сакавіка 2009 году ў матчы ангельскай Прэм’ер-лігі супраць «Блэкбэрну» на 65-й хвіліне Андрэй забіў свой першы гол за «Арсэнал». У першым тайме Аршавін атрымаў пашкоджаньне ў выніку сутыкненьня з абаронцам «Блэкбэрну» Оерам, з-за чаго ў перапынку яму наклалі восем швоў[4]. Нягледзячы на гэта, Андрэй выйшаў на другі тайм, адкрыў лік сваім галам за «Арсэнал» і зноў быў абраны найлепшым гульцом матчу па вэрсіі наведвальнікаў інтэрнэт-парталу BBC.
21 красавіка 2009 году забіў 4 галы ў гасьцявым матчы ангельскай Прэм’ер-лігі супраць «Лівэрпулу», аформіўшы тым самым свой першы за кар’еру покер. Выніковы лік матчу 4:4.
Зэніт
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]24 лютага 2012 году за дзьве хвіліны да закрыцьця трансфэрнага вакна ў Расеі Аршавін быў аддадзены ў арэнду ў «Зэніт» да канца сэзону 2011—2012 году[5]. 27 чэрвеня 2013 году было афіцыйна абвешчана пра трансфэр гульца ў «Зеніт»[6].
Выступы за зборную
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У зборнай Расеі Аршавін дэбютаваў у 20-гадовым узросьце 17 траўня 2002 году ў гульні Расея — Беларусь на турніры «Кубак LG» у Маскве, у рамках падрыхтоўкі зборнай Расеі да чэмпіянату сьвету 2002 году. На працягу наступных двух гадоў ён згуляў за нацыянальную каманду толькі ў двух матчах, у другім зь якіх (13 лютага 2003, Румынія — Расея, 2:4) адкрыў лік сваім забітым мячам за зборную. У 2003 годзе Аршавін выступаў у моладзевай зборнай Расеі, згуляў 5 матчаў, забіў 1 гол.
У рамках падрыхтоўкі да чэмпіянату Эўропы 2004 году ў Партугаліі Аршавін згуляў свой чацьверты матч за зборную (28 красавіка 2004, Нарвэгія — Расея, 3:2), але ў заяўку на турнір уключаны ня быў. Пасьля Эўра-2004 нападнік «Зэніту» стаў стала выклікацца ў каманду і хутка замацаваўся ў яе асноўным складзе. У 2005 і 2006 гадох Аршавін станавіўся найлепшым бамбардзірам зборнай, быў капітан каманды ў 2006—2007 гадох. Усяго за зборную Расеі згуляў 41 матч, забіў 15 галоў.
З-за таго, што зборная Расеі не змагла заваяваць права выступу на чэмпіянаце сьвету 2006 году ў Нямеччыне, першым буйным турнірам, у якім Аршавін змог прыняць удзел у складзе нацыянальнай каманды, стаў чэмпіянат Эўропы 2008 году.
Эўра-2008
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
На Эўра-2008 27-гадовы Аршавін быў заяўлены пад нумарам 10. З-за дыскваліфікацыі ён ня мог прыняць удзел у першых двух матчах. Упершыню на турніры ён выйшаў на поле ў трэцяй сустрэчы, заключнай у групе, супраць Швэцыі. У гэтым матчы зборная Расеі перамагла 2:0, вырашыўшы задачу выхаду ў наступны круг, і паказаў добрую гульню. Андрэй Аршавін быў прызнаны найлепшым гульцом матчу.
Ён ярка выступіў у чвэрцьфінальным матчы са зборнай Галяндыі. У гэтай гульні ён удзельнічаў ва ўсіх трох галах, якія забіла зборная Расеі. Аддаў галявы пас, а трэці гол, які зьняў усе пытаньні аб пераможцы гэтага чвэрцьфіналу, забіў сам, прыняўшы мяч, укінуты з-за бакавы партнёрам па «Зэніту» Анюковым, добра стукнуў па варотах; мяч зьлёгку зьмяніў кірунак руху ад нагі абаронцы, і мінуў паміж нагамі галяндзкага брамніка Ван дэр Сара, што гуляў перадапошні матч за зборную ў кар’еры. Другую гульню запар Аршавін быў прызнаны найлепшым гульцом матчу і атрымаў захопленыя водгукі заходніх спэцыялістаў і журналістаў, а шэраг вядомых эўрапейскіх клюбаў, уключаючы гішпанскую «Барсэлёну», выказалі жаданьне займець Андрэя ў свой склад[7]. Сам жа футбаліст заявіў, што праводзіў і больш добрыя матчы.
У наступным матчы, які стаў апошнім для зборнай Расеі на турніры, Аршавін быў у гульні малапрыкметны. Меркаваньні спэцыялістаў аб чыньніках падзяліліся. Адны палічылі, што Аршавін сам не паказаў сваіх лепшых якасьцяў, другія — што справа была ў высокім узроўні абаронцаў гішпанскай зборнай і вялікай увазе, якую яны яму надавалі, а трэція адзначылі, што сярэдняя лінія саступіла гішпанцам і не змагла забясьпечваць Аршавіна мячом[8].
Па выніках турніру патрапіў у сымбалічную зборную Эўра-2008.
Дасягненьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Камандныя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 2000 — Фіналіст Кубка Інтэртота
- 2001 — Бронзавы прызэр чэмпіянату Расеі
- 2002 — Фіналіст Кубка Расеі
- 2003 — Срэбны прызэр чэмпіянату Расеі
- 2003 — Уладальнік Кубка Прэм’ер-Лігі
- 2007 — Чэмпіён Расеі
- 2008 — Уладальнік Супэркубка Расеі
- 2008 — Уладальнік Кубка УЭФА 2007/2008
- 2008 — Бронзавы прызэр Чэмпіянату Эўропы — 2008
- 2008 — Уладальнік Супэркубка УЭФА
- 2012 — Чэмпіён Расеі
Асабістыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- У сьпісах 33 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Расеі (7): № 1 (2005, 2006, 2007, 2008); № 2 (2001, 2002, 2004)
- 2001 — Найлепшы паўабаронца чэмпіянату Расеі па адзнаках газэты «Спорт-Экспрэс»
- 2004 — Найлепшы футбаліст году па выніках апытаньня чытачоў газэты «Спорт-Экспрэс»
- 2004—2006 — Найлепшы другі нападнік па адзнаках газэты «Спорт-Экспрэс»
- 2006 — Найлепшы футбаліст году па выніках апытаньня футбалістаў прэм’ер-лігі газэтай «Спорт-Экспрэс»
- 2006 — Найлепшы футбаліст году па выніках апытаньня журналістаў штотыднёвікам «Футбол»
- 2006 — Найлепшы футбаліст году па вэрсіі Расейскага футбольнага саюзу
- 2006 — Найлепшы гулец чэмпіянату Расеі па ацэнках газэты «Спорт-Экспрэс»
- 2006 — Уладальнік прыза «Лідэр нацыянальнай зборнай»
- 2006 — Футбаліст году па вэрсіі тэлеперадачы «Футбол Расеі»
- 2007 — Ляўрэат конкурсу «Зорка» газэты «Спорт-Экспрэс»
- 2008 — Удзельнік Эстафэты Алімпійскага агню ў Санкт-Пецярбургу
- 2008 — Найлепшы гулец фінальнага матчу Кубка УЭФА 2008
- 2008 — Найлепшы гулец у матчы групавога этапу чэмпіянату Эўропы 2008 Расея — Швэцыя (2:0)
- 2008 — Найлепшы гулец у матчы 1/4 фіналу чэмпіянату Эўропы 2008 Нідэрлянды — Расея (1:3)
- 2008 — Трапіў у сымбалічную зборную Чэмпіянату Эўропы 2008 году па вэрсіі УЭФА.
- 2008 — Трапіў у сьпіс прэтэндэнтаў на ўзнагароду «Залаты мяч» па выніках 2008 году.
- 2004—2006 — віцэ-капітан ФК «Зэніт»
- 2005—2006 — найлепшы бамбардзір ФК «Зэніт»
- люты—сакавік 2007 — капітан ФК «Зэніт»
- 2006—2007 — капітан зборнай Расеі
- З 2 лютага 2009 году — гулец лёнданскага «Арсэналу»
- 2009 — найлепшы гулец «Арсэналу» ў сакавіку
Узнагароды
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ганаровы грамадзянін Муніцыпальнага ўтварэньня «Акруга Пятроўская» Санкт-Пецярбургу (2008).[9]
- Заслужаны майстар спорту Расеі (25 сьнежня 2008) — за заслугі ў вобласьці фізычнай культуры і спорту[10]
- Ордэн «Гонар і Мужнасьць» (2008, грамадзкі фонд «Гонар і Мужнасьць»)[11]
Статыстыка выступаў
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]| Клюб | Сэзон | Чэмпіянат | Кубак[12] | Эўракубкі | Усяго | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Матчы | Галы | Перадачы | Матчы | Галы | Перадачы | Матчы | Галы | Перадачы | Матчы | Галы | Перадачы | ||
| Зэніт | 2000 | 10 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 3 | 0 | 0 | 14 | 0 | 1 |
| 2001 | 29 | 4 | 8 | 5 | 1 | 2 | 0 | 0 | 0 | 34 | 5 | 10 | |
| 2002 | 30 | 4 | 7 | 0 | 0 | 0 | 4 | 2 | 5 | 34 | 6 | 14 | |
| 2003 | 27 | 5 | 10 | 3 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 30 | 5 | 10 | |
| 2004 | 28 | 6 | 8 | 4 | 2 | 1 | 8 | 4 | 1 | 40 | 12 | 10 | |
| 2005 | 29 | 9 | 9 | 3 | 0 | 0 | 13 | 5 | 3 | 45 | 14 | 12 | |
| 2006 | 28 | 7 | 13 | 4 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 32 | 7 | 14 | |
| 2007 | 30 | 10 | 13 | 2 | 1 | 4 | 14 | 4 | 10 | 46 | 15 | 27 | |
| 2008 | 27 | 6 | 8 | 1 | 1 | 0 | 7 | 0 | 1 | 34 | 7 | 9 | |
| За ўвесь час | 238 | 51 | 77 | 26 | 5 | 13 | 46 | 15 | 20 | 312 | 71 | 109 | |
| Арсэнал | 2008/2009 | 12 | 6 | 7 | 3 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 15 | 6 | 9 |
| За ўвесь час | 12 | 6 | 7 | 3 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 15 | 6 | 9 | |
| Клюб | Сэзон | Матчы | Галы | Перадачы | Матчы | Галы | Перадачы | Матчы | Галы | Перадачы | Матчы | Галы | Перадачы |
Дзяцінства
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Любоў да футбола Андрэю прывіў бацька, у мінулым нядрэнны гулец. У дзяцінстве Андрэй, акрамя футбола, захапляўся яшчэ шашкамі і меў па іх юнацкі разрад. Яго настаўнік у сэкцыі шашак Дому піянэраў і школьнікаў Васілеастроўскага раёну ўгаворваў Аршавіна зьвязаць сваё жыцьцё з прафэсійнай гульнёй у шашкі, у якой ён праракаў свайму вучню вялікую будучыню, але Андрэй упадабаў футбол[13].
Удзел у палітыцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Прымаў удзел на выбарах 11 сакавіка 2007 году ў якасьці кандыдата ў дэпутаты Заканадаўчага сходу Санкт-Пецярбургу ад партыі «Адзіная Расея», у складзе партыйнага сьпісу дамогся перамогі, аднак пазьней адмовіўся ад мандату[14].
Сям’я
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Жонка Юлія, сын Арцём і дачка Яна[15].
| Папярэднік Даніел Карвальё |
Футбаліст году ў Расеі 2006 |
Наступнік Канстанцін Зыранаў |
| Папярэднік Яўген Алдонін |
Капітан Зборнай Расеі па футболе 2006—2008 |
Наступнік Сяргей Сямак |
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б в Andrey Arshavin // Transfermarkt (мн.) — 2000.
- ^ а б в ANDREY SERGEEVICH ARSHAVIN // Argentine Soccer Database (гішп.)
- ^ а б в Andrei Arshavin // As (гішп.) — Madrid: PRISA, 1967. — ISSN 1888-6671
- ^ Arshavin 'desperate' to face Hull in FA Cup Аршавін прагне згуляць з «Галам» у Кубку Ангельшчыны
- ^ За «Зенит» Аршавин заявлен под 29-м номером. championat.com
- ^ «Зенит» объявил о возвращении Аршавина. Lenta.ru
- ^ «Барсэлёна» зацікаўленая ў паслугах Аршавіна//«Спорт-Экспрэс», 26 чэрвеня 2008 году
- ^ Arshavin really is a very special talent Інтэрвію экспэрта газэты «The Guardian» па ўсходнеэўрапейскім футболе Джонатана Ўілсана
- ^ Аршавін стаў ганаровым грамадзянінам акругі «Пятроўская»
- ^ Загад аб прысваеньні спартовага званьня «Заслужаны майстар спорту Расеі»
- ^ Сайт МУС
- ^ Таксама лічацца матчы ў Супэркубку
- ^ Андрэй Аршавін. Актор, мадэльер і барацьбіт за справядлівасьць
- ^ Вярбіцкая і Аршавін не пайдуць у парлямэнт
- ^ Афіцыйны сайт Андрэя Аршавіна(недаступная спасылка)
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Андрэй Аршавін — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Асабісты сайт (рас.) (анг.)
- Профіль на афіцыйным сайце ФК «Арсэнал» (анг.)
- Профіль на афіцыйным сайце РФС
- Профіль на афіцыйным сайце ФК «Зэніт»
- Профіль на сайце «Зборная Расеі па футболе»
- Неафіцыйны сайт Андрэя Аршавіна
- Сайт фанатаў Андрэя Аршавіна
- Андрэй Аршавін у Лентапэдыі
- Андрэй Аршавін на Яндэкс. Прэс-партрэтах