Артур Ўэлсьлі

Артур Ўэлсьлі
па-ірляндзку: Arthur Wellesley, an chéad Diúc Wellington
прэм’ер-міністар Вялікабрытаніі[d]
22 студзеня 1828 — 16 лістапада 1830
Папярэднік Фрэдэрык Джон Робінсан
Наступнік Чарлз Грэй
міністар унутраных справаў Вялікабрытаніі[d]
15 лістапада 1834 — 15 сьнежня 1834
Папярэднік John Ponsonby, 4th Earl of Bessborough[d]
Наступнік Henry Goulburn[d]
міністар замежных справаў Вялікабрытаніі[d]
14 лістапада 1834 — 18 красавіка 1835
Папярэднік Гэнры Джон Тэмпл
Наступнік Гэнры Джон Тэмпл
лідэр Палаты лордаў[d]
3 верасьня 1841 — 27 чэрвеня 1846
Папярэднік Ўільям Лэмб
Наступнік Генры Пэці-Фіцморыс, 3-і маркіз Лэнсдаўну[d]
амбасадар Вялікабрытаніі ў Францыі[d]
1814 — 1815
Наступнік Charles Stuart, 1st Baron Stuart de Rothesay[d]
Канстэбль Таўэра[d]
1826 — 1852
Папярэднік Francis Rawdon-Hastings, 1st Marquess of Hastings[d]
Наступнік Stapleton Cotton, 1st Viscount Combermere[d]
прэм’ер-міністар Вялікабрытаніі[d]
17 лістапада 1834 — 9 сьнежня 1834
Папярэднік Ўільям Лэмб
Наступнік Робэрт Піл
лідэр Палаты лордаў[d]
студзень 1828 — лістапад 1830
Папярэднік Фрэдэрык Джон Робінсан
Наступнік Чарлз Грэй
лідэр Палаты лордаў[d]
17 лістапада 1834 — 8 красавіка 1835
Папярэднік Ўільям Лэмб
Наступнік Ўільям Лэмб
канцлер Оксфардзкага ўнівэрсытэту[d]
1834 — 1852
Папярэднік Ўільям Ўіндам Грэнвіль
Наступнік Эдвард Сьміт-Стэнлі
Lord Lieutenant of Hampshire[d]
27 сьнежня 1820 — 1 верасьня 1852
Папярэднік James Harris, 1st Earl of Malmesbury[d]
Наступнік John Paulet, 14th Marquess of Winchester[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся1 траўня 1769(1769-05-01)[1][2][3][…]
Памёр14 верасьня 1852(1852-09-14)[1][3][4][…] (83 гады)
Партыя
Адукацыя
Сужэнец Кацярына Ўэлсьлі[d][7]
Дзеці Артур Ўэлсьлі[d][1] і Чарлз Ўэлсьлі[d][7]
Бацька Гарэт Ўэлсьлі[d][7]
Маці Ганна Ўэлсьлі[d][7]
Узнагароды
Подпіс Выява аўтографу
Артур Ўэлсьлі.

А́ртур Ўэ́лсьлі, 1-ы герцаг Вэлінгтан (1 траўня 1769, Дублін — 14 верасьня 1852) — брытанска-ірляндзкі дзяржаўны дзяяч, вайскавод. Быў адным зь вядучых вайсковых і палітычных лідэраў Вялікабрытаніі ў канцы XVIII і пачатку XIX стагодзьдзяў. Двойчы займаў пасаду прэм’ер-міністра Вялікабрытаніі. Ён быў адным з вайскаводаў, якія паклалі канец Англа-майсурскім войнам пасьля забойства Тыпу Султана ў чацьвертай вайне ў 1799 годзе, а таксама адным з тых, хто завяршыў Напалеонаўскія войны, атрымаўшы перамогу ў бітве пры Ватэрлёо ў 1815 годзе, калі Сёмая кааліцыя разграміла Напалеона. Даслужыўшыся да званьня палкоўніка да 1796 году. У 1799 годзе быў прызначаны губэрнатарам Шрырангапатны і Майсуру. У 1803 годзе, ужо ў званьні генэрал-маёра, атрымаў вырашальную перамогу над Маратга ў бітве пры Асаі.

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ а б в г д Lundy D. R. Field Marshal Arthur Wellesley, 1st Duke of Wellington // The Peerage (анг.)
  2. ^ а б varios autores Arthur. Wellesley // Diccionario biográfico español (гішп.) — Real Academia de la Historia, 2011.
  3. ^ а б в г Arthur Wellington // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
  4. ^ а б Arthur Wellesley Wellington // Store norske leksikon (бук.) — 1978. — ISSN 2464-1480
  5. ^ а б The History of Parliament (анг.)
  6. ^ а б Веллингтон Артур Уэлсли // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  7. ^ а б в г Arthur Wellesley // Kindred Britain
Выява накіду Гэта — накід артыкула пра палітыка. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.