Бэртыль Улін | |
Bertil Ohlin | |
Дата нараджэньня | 23 красавіка 1899[1][2][3][…] |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | 3 жніўня 1979[5][1][6][…] (80 гадоў) |
Месца сьмерці | |
Месца пахаваньня | |
Месца вучобы | |
Занятак | эканаміст, палітык, прафэсар унівэрсытэту |
Навуковая сфэра | гаспадарка[d] |
Месца працы | |
Сябра ў | Швэдзкая каралеўская акадэмія навук[1], Швэдзкая каралеўская акадэмія інжынэрных навук[d][1], Амэрыканская акадэмія мастацтваў і навук[d], Каралеўская акадэмія эканамічных і фінансавых навук[d][10], Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі[d] і Эканаметрычнае таварыства[d][11] |
Навуковая ступень | бакаляўр мастацтваў[d][9] (31 траўня 1917), Q10480689?[9] (14 чэрвеня 1919), Licentiate of Philosophy[d][9] (8 красавіка 1922), магістар мастацтваў[d][9] (23 чэрвеня 1922) і доктар філязофіі[9] (30 траўня 1924) |
Навуковы кіраўнік | Gustav Cassel[d] |
Бацька | Elis Ohlin[d][1][3][4][…] |
Дзеці | Anne Wibble[d][4] і Tomas Ohlin[d][4] |
Узнагароды | |
Подпіс | |
Бэртыль Ґотхард Улін (па-швэдзку: Bertil Gotthard Ohlin; 23 красавіка 1899, Кліпан — 3 жніўня 1979, Валадален) — швэдзкі эканаміст.
Ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па эканоміцы (1977) «за першапраходны ўнёсак у тэорыю міжнароднага гандлю і міжнароднага руху капіталу». Атрымаў навуковую ступень па матэматыцы і статыстыцы ва ўнівэрсытэце Люнду (1917), ступень магістра эканомікі ў Гарвардзе (1923). Доктарскую ступень атрымаў у Стакгольмскім унівэрсытэце. Выкладаў у Капенгагэнскім унівэрсытэце й Стакгольмскай школе дзелавой адміністрацыі. Быў сябрам швэдзкага парлямэнту, міністрам гандлю, прадстаўніком Швэцыі ў Эўрапейскай радзе.
Згодна з законам Хекшэра-Улін, ва ўмовах свабоднага гандлю дасягаецца раўнавага цэн фактараў вытворчасьці ў розных краінах, і, такім чынам, агульная эканамічная раўнавага. У дасьледаваньнях выкарыстаў мэтад «выдаткі-выпуск».
Бэртыль Улін быў сынам і трэцім дзіцем з васьмі дзяцей у сямʼі камісара акругі, пазьней пракурора акругі Эліса Уліна (1867—1946) і Інґеборг Сандбэрґ (1872—1955). Маці была вядомай асобай у яго дзяцінстве, і яна была моцна палітычна адданай левай лібэральнасьцю, з Карлам Штаафам як яе вялікім кумірам, і скандынавізмам. Інґеборг Сандбэрґ была стрыечнай сястрой бабулі прэмʼер-міністра Нарвэгіі Гро Харлем Брундтлянд.
Малады Улін прадэманстраваў выдатныя здольнасьці да матэматыкі ў школе й пайшоў у сярэднюю школу ў Ніколаўсцы у Гэльсынгборгу, а затым сустрэў Рубена Раўзінґа, зь якім пачалося сяброўства на ўсё жыцьцё. У школьныя гады ў яго пачала прачынацца палітычная сьвядомасьць, і Карл Стаф і Арвід Ліндман былі аднымі з палітыкаў, масавыя сходы якіх ён наведваў.
Пасьля заканчэньня школы Улін быў залічаны ў Люндзкі ўнівэрсытэт, дзе ў 1917 годзе атрымаў ступень бакаляўра філязофіі. Сярод яго настаўнікаў былі Кнут Віксель і Эміль Самарын. Ён далучыўся да студэнцкай асацыяцыі ўстрыманьня Лунда й быў членам DYG.
Затым ён пачаў вучыцца ў Стакгольмскай школе эканомікі, дзе Элі Хекшэр далучыўся да вядомага эканамічнага клюба. Густаў Касьсель, прафэсар эканомікі й фінансавых навук у Стакгольмскім унівэрсытэце 1904—1933, таксама стаў важнай асобай для яго інтэлектуальнага разьвіцьця. У 1919 годзе ён атрымаў дыплём эканомікі ў Школе эканомікі й атрымаў тытул Скончыў Школу эканомікі ў Стакгольме (DHS).
Зацікавіўшыся, сярод іншага, фабіянізмам і ідэямі лібэральнага эканаміста Джона Мейнарда Кейнса, Олін адправіўся ў азнаямленчую паездку ў Кембрыдж і Гарвард . Там ён атрымаў ступень магістра ў Гарвардзе ў 1923 годзе. Пасьля вяртаньня на радзіму ён абараніў сваю дысэртацыю ў Стакгольмскім унівэрсытэце пад кіраўніцтвам прафэсара Густава Каселя ў 1924 годзе па тэзе «Тэорыя камэрцыі» (Стакгольмская школа эканомікі пачала выдаваць доктарскія ступені толькі ў 1946 годзе). Пасьля дысэртацыі атрымаў званьне дацэнта.