Глеб Глебаў
Глеб Глебаў | |
._%D0%93%D0%BB%D0%B5%D0%B1_%D0%A1%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%BA%D1%96%D0%BD_(%D0%93%D0%BB%D0%B5%D0%B1%D0%B0%D1%9E)_(1940).jpg) | |
| Дата нараджэньня | 29 красавіка (11 траўня) 1899 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 3 сакавіка 1967[1] (67 гадоў) |
| Месца сьмерці | |
| Месца пахаваньня | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | актор, палітык |
| Месца працы | |
| Псэўданімы | Глебов |
| Дзеці | Вольга Глебава[d] |
| Узнагароды |       |
| IMDb | ID nm0322378 |
Глеб Па́ўлавіч Гле́баў, сапр. Глеб Саро́кін (11 траўня 1899, Вазьнясенск, Украіна — 3 сакавіка 1967) — беларускі актор тэатру і кіно.Народны артыст БССР (1940) і СССР (1948). Ляўрэат дзьвюх Сталінскіх прэміяў другой ступені (1941, 1948).
Жыцьцяпіс
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Нарадзіўся 11 траўня [ст. ст. 29 красавіка] 1899 году ў Вазьнясенску (цяпер у Мікалаеўскай вобласьці Ўкраіны) у сям’і выхадцаў зь Беларусі.
Сцэнічную дзейнасьць распачаў у 1921 року. З 1926 працаваў у Беларускім дзяржаўным тэатры (у 1941—1947 — мастацкі кіраўнік). Працаваў на радыё.
Дэпутат ВС СССР шостага скліканьня (1962—1966).
Памёр 3 сакавіка 1967 року. Пахаваны ў Менску на Ўсходніх могілках.
Творчасьць
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У гісторыю беларускага тэатру ўвайшоў як выдатны майстар камэдыйнага жанру (Пустарэвіч у «Паўлінцы» Янкі Купалы, Туляга ў «Хто сьмяецца апошнім» К. Крапівы, Гарпагон у «Скупым» Мальера). Творчасьць актора характарызавалася глыбокай псыхалягічнай глыбінёй, натуральнасьцю, тонкім гумарам.
Фільмаграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1949 — Канстанцін Заслонаў — Антон Кропля
- 1952 — Паўлінка — Пустарэвіч
- 1953 — Сьпяваюць жаўрукі — Сымон Верас
- 1954 — Хто сьмяецца апошнім? — Мікіта Туляга
- 1955 — Зялёныя агні — Каліна
- 1955 — Несьцерка — антыквар
- 1955 — Пасеялі дзяўчыны лён
- 1956 — Міколка паравоз («Пачатак шляху») — гарадзкі галава
- 1957 — Нашы суседзі — Іван Шпакоўскі
- 1957 — Палеская легенда — пан Антоні
- 1959 — Людзі на мосьце — Пётр Савельевіч Паромаў
- 1959 — Як пасварыліся Іван Іванавіч з Іванам Нічыпаравіч — судзьдзя Дзям’ян Дзям’янавіч
- 1959 — Строгая жанчына — Спірыдон Жылінка
- 1960 — Хлеб і ружы — Ферапонт Цівуноў
- 1960 — Першыя выпрабаваньні — дзяк
- 1962 — Вуліца малодшага сына — падпольшчык
- 1963 — Не плач, Аленка
- 1964 — Масква — Генуя — нэпман
- 1964 — Адзінота — Фрол Баеў
- 1966 — Усходні калідор — падпольшчык Зязюля
- 1967 — Запомнім гэты дзень
Узнагароды і прэміі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу].gif)
- Сталінская прэмія другой ступені (1941) — за вялікія дасягненьні ў галіне тэатральна-драматычнага мастацтва
- Сталінская прэмія другой ступені (1948) — за выкананьне ролі Кроплі ў спэктаклі «Канстантын Заслонаў» А. Маўзона
- Народны артыст СССР (1948)
- Ордэн Леніна
- іншыя ордэны, мэдаль
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б в Глебов Глеб Павлович // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
