Міхал Сэрвацы Вішнявецкі

Міхал Сэрвацы Вішнявецкі
лац. Michał Servacy Višniaviecki

Міхал Сэрвацы Вішнявецкі, XVIII ст.
Герб Карыбут
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	13 траўня 1680 Львоў, Малапольская правінцыя^[d], Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Памёр	16 верасьня 1744 Мерач, Троцкі павет, Троцкае ваяводзтва, Вялікае Княства Літоўскае[1]
Пахаваны	Кляштар кармэлітаў у Вішняўцы^[d][2]
Род	Вішнявецкія
Бацькі	Крыштап Вішнявецкі Ганна з Хадароўскіх
Жонка	Кацярына з Дольскіх Марыя Магдалена з Чартарыйскіх Тэкля Ружа з Радзівілаў
Дзеці	ад 1-га шлюбу: Ганна, Кацярына
Дзейнасьць	дыплямат

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Вішнявецкі.

Мі́хал Сэрва́цы Вішняве́цкі (13 траўня 1680, Львоў — 16 верасьня 1744, Мерач) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, пісьменьнік і паэт. Гетман польны (1702—1703 і 1707—1709) і вялікі літоўскі (1703—1707 і з 1735), кашталян (1703—1706) і ваявода віленскі (1706—1707 і з 1735), канцлер вялікі літоўскі (1720—1735). Быў старостам пінскім, ваўкавыскім, мерацкім і ваўкавішкаўскім.

Міхал Сэрвацы — апошні прадстаўнік мужчынскай лініі роду Вішнявецкіх.

Біяграфія

Партрэты Тэклі Ружы з Радзівілаў

З княскага роду Вішнявецкіх гербу Карыбут, сын Крыштапа, ваяводы бэлзкага, і Ганны з Хадароўскіх. Меў брата Януша Антонія.

У 1702 годзе атрымаў булаву гетмана польнага, у 1703 годзе — вялікага (зноў польны ў 1707—1709 гадох, вялікі — з 1735 году). У 1703 годзе атрымаў урад кашталяна, у 1706 годзе — ваяводы віленскага, у 1735 годзе — канцлера вялікага літоўскага. У 1730 годзе стаў рэгімэнтам войска Вялікага Княства Літоўскага^[3].

М. С. Вішнявецкі

У грамадзянскую вайну (1700) быў кіраўніком апазыцыі шляхты супраць Сапегаў. У 1700 годзе разьбіў войска Сапегаў у бітве пад Алькенікамі, зруйнаваўшы ягоны палац у Ружанах.

Быў маршалкам надзвычайнага сойму 11 чэрвеня — 19 жніўня 1703 году ў Любліне. Некалькі разоў абіраўся маршалкам Галоўнага Трыбуналу.

У 1707 годзе склаў пагадненьне з каралём і вялікім князем Станіславам Ляшчынскім супраць Аўгуста Моцнага. Таго ж году арыштаваны і вывезены ў Маскоўскую дзяржаву, адкуль у 1709 годзе эміграваў.

У 1710 годзе вярнуўся ў Рэч Паспалітую. На бацькаўшчыну вярнуўся ў 1716 годзе ў выніку пагадненьня з Аўгустам Моцным. На элекцыі 1733 году будучы прыхільнікам Расеі падтрымаў кандыдатуру Аўгуста Саса.

У 1695 годзе ажаніўся з Кацярынай (1680—1725), дачкой маршалка вялікага літоўскага Яна Караля Дольскага (1640—1695). Дзеці ад першага шлюбу:

• Ганна (1700—1732), жонка з 1721 году ваяводы троцкага Юзэфа Агінскага (каля 1693—1736);
• Кацярына (1701—1770), жонка з 1722 году лоўчага вялікага кароннага і ваяводы смаленскага Міхала Зьдзіслава Замойскага (каля 1679—1735).

У 1725 годзе другі раз ажаніўся з княгіняй Марыяй Магдаленай (1728), дачкой харунжага вялікага літоўскага і старосты пінскага князя Юзэфа Чартарыйскага (пам. 1750). У 1730 годзе ў трэці раз ажаніўся з княгіняй Тэкляй Ружай (1703—1747), дачкой канцлера літоўскага князя Караля Станіслава Радзівіла (1669—1719) і Ганны Кацярыны з князёў Сангушкаў (1676—1746).

Апошні мужчына-прадстаўнік старэйшай лініі Вішнявецкіх і ў родзе. Па ягонай сьмерці ўладаньні Вішнявецкіх перайшлі да Агінскіх і Замойскіх, потым да Плятэраў, Пшазьдзецкіх, Бжастоўскіх і Вяльгорскіх^[4]. Спачыў у кармэліцкім касьцёле ў Вішняўцы.

Галерэя

• Іканаграфія Міхала Сэрвацыя Вішнявецкага
• 
  Невядомы мастак, 1730—1740-я гг.
• 
  Невядомы мастак, 1749—1756 гг.
• 
  Невядомы мастак, 1749—1756 гг.
• 
  Невядомы мастак, 1750 г.

• 
  Невядомы мастак, 1750 г.
• 
  Невядомы мастак, XVIII ст.
• 
  Невядомы мастак, XVIII ст.
• 
  Невядомы мастак, XVIII ст.

У картцы да артыкула падаецца партрэт 1750-х гадоў пэндзля невядомага мастака зь Нясьвіскай партрэтнай галерэі, які цяпер захоўваецца ў Нацыянальным мастацкім музэі Беларусі.

Крыніцы

1. Czamańska I. Wiśniowieccy: monografia rodu (пол.) — Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007. — С. 434–435. — 552 с. — ISBN 978-83-7177-229-0
2. Czamańska I. Wiśniowieccy: monografia rodu (пол.) — Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007. — С. 435–436. — 552 с. — ISBN 978-83-7177-229-0
3. Грыцкевіч А. Вішнявецкія // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 344.
4. Грыцкевіч А. Вішнявецкія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 459.

Літаратура

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0