Тадэвуш Ісаковіч-Залескі

ксёндз Тадэвуш Ісаковіч-Залескі

Тадэвуш Бохдан Ісаковіч-Залескі (па-польску: Tadeusz Bohdan Isakowicz-Zaleski; нар. 7 верасьня 1956 году ў Кракаве — пам. 9 студзеня 2024 году ў Хшанаве) — польскі армянін, каталіцкі сьвятар армянскага й лацінскага абраду, гісторык Касьцёла.

Крэўны арцыбіскупа львоўскага армянскага абраду Ізаака Мікалая Ісаковіча (1824—1901). Ужо за студэнцкім часам быў дзеячам апазыцыі — быў сябрам Студэнцкага Камітэту Салідарнасьці, рэдактарам нелегальнай газэты. У 1983 годзе быў высьвечаны на ксяндза і атрымаў накіраваньне на студыю да Рыму, але 3 разы не атрымаў пашпарту. Стаў апекунам працоўных ў Кракаве-Новае Гуце. У 1985 годзе два разы быў жорстка зьбіты функцыянэрамі бясьпекі [1]. Удзельнічаў у страйках.

Старшыня фонду сьвятога брата Альберта, які апякуе інвалідаў. Папулярызатар ведаў пра армянаў. З 2001 году пастар армян у паўднёвай Польшчы. Пасьля рэарганізацыі армянскіх структур, з 1 сьнежня 2009 году пробашч армянскай парафіі ў горадзе Глівіцы [2]. З 2009 году зьяўляецца таксама прадстаўніком меншасьці армян у Супольнай камісіі ўраду й нацыянальных меншасьці [3].

З 2006 году яўна выступае з пастулятам люстрацыі ў Касьцёле (раскрыцьця ксяндзоў-даносчыкаў бясьпекі), за што яго моцна крытыкуюць. Абвяшчае таксама патрабаваньні асуджэньня валынскае бойні палякаў.

У 1999 і 2006 годзе ўзнагароджаны Ордэнам Адраджэньня Польшчы.

Публікацыі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Słownik biograficzny księży ormiańskich i pochodzenia ormiańskiego w Polsce w latach 1750—2000 (2001),
  • Arcybiskup ormiański Izaak Mikołaj Isakowicz «Złotousty» : duszpasterz, społecznik i patriota 1824—1901 (2001),
  • Księża wobec bezpieki na przykładzie archidiecezji krakowskiej (2007) [4],
  • Przemilczane ludobójstwo na Kresach (2008).

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Фільм дакумэнтальны «Zastraszyć księdza»  (пол.)
  2. ^ Zmiana struktur duszpasterskich dla katolików — Ormian w Polsce  (пол.)
  3. ^ Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski nowym przedstawicielem mniejszości ormiańskiej, Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich  (пол.)
  4. ^ Інфармацыі наконт кніжкі

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]