Уладзімер Макей

Уладзімер Макей
лац. Uładzimier Makiej
7-ы міністар замежных справаў Беларусі
20 жніўня 2012 — 26 лістапада 2022
Прэзыдэнт Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар Міхаіл Мясьніковіч, Андрэй Кабякоў, Сяргей Румас, Раман Галоўчанка
Папярэднік Сяргей Мартынаў
Наступнік Сяргей Алейнік
Кіраўнік Адміністрацыі прэзыдэнта Беларусі
15 ліпеня 2008 — 20 жніўня 2012
Прэзыдэнт Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар Сяргей Сідорскі
Папярэднік Генадзь Нявыглас
Наступнік Андрэй Кабякоў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся5 жніўня 1958(1958-08-05)
Памёр26 лістапада 2022(2022-11-26)[1] (64 гады)
Адукацыя
Сужэнец Вера Палякова
Дзеці 2 сыны: Віталь і Арцём (нар. 2009)
Бацька Уладзімер Макей (пам. 2014)
Маці памерла ў 2006-м
Узнагароды
ордэн Айчыны III ступені ордэн Пашаны

Уладзі́мер Уладзі́меравіч Маке́й (1958, Некрашэвічы, Карэліцкі раён, Гарадзенская вобласьць, цяпер Беларусь — 2022, Менск, Беларусь) — беларускі дзяржаўны дзяяч і дыплямат.

7-ы міністар замежных справаў Беларусі (2012—2022) і 6-ы кіраўнік Адміністрацыі прэзыдэнта Беларусі (2008—2012). Палкоўнік.

Біяграфія

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся 5 жніўня 1958 году ў вёсцы Некрашэвічы Карэліцкага раёну Гарадзенскай вобласьці[3]. Бацькоўскі дом месьціўся пры канцы Школьнай вуліцы. Бацька працаваў конюхам, а маці — ў бухгалтэрыі калгасу. У 8-й клясе заняў 1-е месца ў Гарадзенскай вобласьці на конкурсе з творам па-беларуску. У якасьці ўзнагароды атрымаў паездку ў дзіцячы летнік «Зубраня» на Нарачы. Пасьля 9-й клясы пайшоў вучыцца ў сярэднюю школу суседняй вёскі Лукі, дзе таксама быў круглым выдатнікам. Меў сястру Натальлю, якая зьехала жыць у Баранавічы[4].

У 1980 годзе скончыў Менскі дзяржаўны пэдагагічны інстытут замежных моваў. У 1992—1993 гадах праходзіў навучаньне ў Дыпляматычнай акадэміі МЗС Аўстрыі. З 1980 да 1992 гады знаходзіўся на службе ва Ўзброеных сілах СССР.

У 1993—1995 гадах зьяўляўся трэцім сакратаром кіраваньня інфармацыі і гуманітарнага супрацоўніцтва, другім сакратаром аддзела аналізу і прагназаваньні, другім сакратаром сакратарыяту Міністэрства замежных справаў Беларусі. У 1995—1996 гадах працаваў намесьнікам начальніка Службы дзяржаўнага пратаколу Міністэрства замежных справаў.

З 1996 да 1999 гады — прадстаўнік Беларусі пры Радзе Эўропы, дараднік амбасады Беларусі ў Францускай Рэспубліцы, з 1999 да 2000 — начальнік кіраваньня агульнаэўрапейскага супрацоўніцтва Міністэрства замежных справаў.

З сакавіка 2000 году займаў пасаду памагатага прэзыдэнта Беларусі.

15 ліпеня 2008 году прызначаны кіраўніком Адміністрацыі прэзыдэнта. У пачатку кастрычніка 2008 году прэзыдэнт А. Лукашэнка падпісаў указ №551, якім зьмяніў склад Савету бясьпекі. У яго ўведзеныя Ўладзімер Макей, генпракурор Рыгор Васілевіч, старшыня КДБ Вадзім Зайцаў і міністар фінансаў Андрэй Харкавец. Са складу савету выведзеныя Віктар Шэйман, Генадзь Нявыглас, Пётар Міклашэвіч і Мікалай Корбут[5]. У студзені 2009 году ачоліў Грамадзка-кансультацыйную раду пры Адміністрацыі прэзыдэнта.

20 жніўня 2012 году быў адстаўлены з пасады кіраўніка прэзыдэнцкай адміністрацыі ды прызначаны міністрам замежных справаў.

У студзені 2011 году пасля прэзыдэнцкіх выбараў і пратэстаў Макей быў унесены ў чорны сьпіс Эўразьвязу, але забарона была зьнятая праз год пасля прызначэньня Макея на пасаду міністра[6]. У чэрвені 2022 году ён трапіў у чорны сьпіс Канады[7].

Валодаў нямецкай і ангельскай мовамі. Званьне — палкоўнік запасу.

Памёр 26 лістапада 2022 году.

Узнагароды

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сям’я

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Ад першае жонкі меў сына Віталя (працаваў у дыпляматычнай місіі ў Аўстрыі)[3].

З 2007 году быў у шлюбе з акторкай і тэлевядучай Верай Паляковай. Мелі сына Арцёма (нар. 2009). Ад першага шлюбу Вера Палякова мела сына Дзьмітрыя[9].

Ушанаваньне

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

29 лістапада 2022 году ў менскім Доме афіцэраў прайшло ўрачыстае разьвітаньне з Уладзімерам Макеем. Разам з удавой Верай Макей і абодвума сынамі ў ім узялі ўдзел сярод іншых А. Лукашэнка і старшыня ўраду Беларусі Раман Галоўчанка, кіраўнік Адміністрацыі прэзыдэнта Ігар Сергяенка і старшыня Савету Рэспублікі Натальля Качанава, старшыня Палаты прадстаўнікоў Уладзімер Андрэйчанка і старшыня Цэнтральнай выбарчай камісіі Беларусі Ігар Карпенка, старшыня Эўразійскай эканамічнай камісіі Міхаіл Мясьніковіч і генэральны сакратар АДКБ Станіслаў Зась, міністар абароны Беларусі Віктар Хрэнін і міністар культуры Анатоль Маркевіч. Пахаваньне прызначылі на Ўсходніх могілках Менску[10].

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ а б Belarus foreign minister Makei dies suddenly - Belta
  2. ^ а б https://zviazda.by/be/news/20221126/1669475127-pamyor-ministr-zamezhnyh-sprau-belarusi-uladzimir-makey
  3. ^ а б Віталь Несьцераў. Невядомая радзіма Макея // «Наша Ніва» №36 (681) 22 верасьня 2010
  4. ^ Іна Грышук. Пайшоў у цяжкі час: Уладзімер Макей ва ўспамінах настаўнікаў і аднавяскоўцаў // Радыё «Спадарожнік», 28 лістапада 2022 г. Праверана 28 лістапада 2022 г.
  5. ^ Георгий Дань (14 кастрычніка 2008) Шеймана вывели из состава Совбеза (рас.) Политика. TUT.BY. Праверана 10 верасьня 2010 г.
  6. ^ З Макея знялі санкцыі ЕС (бел.) Новы час
  7. ^ Regulations Amending the Special Economic Measures (Belarus) Regulations: SOR/2022-167 (анг.) Canada Gazette
  8. ^ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь з 1 сакавіка 2006 г. № 136 Аб узнагароджанні работнікаў, якія ўнеслі найбольш значны ўклад у сацыяльна-эканамічнае развіццё рэспублікі ў 2001—2005 гадах, дзяржаўнымі ўзнагародамі Рэспублікі Беларусь, 1/7323
  9. ^ Жонка кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта Вера Палякова распавяла пра сваіх дзяцей Калейдоскоп. TUT.BY (24 ліпеня 2009). Праверана 10 верасьня 2010 г.
  10. ^ Павал Арлоўскі. Цырымонія разьвітаньня з Уладзімерам Макеем // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 29 лістапада 2022 г. Праверана 29 лістапада 2022 г.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]