Фаіна Ранеўская

Фаіна Ранеўская
Фаина Раневская
Імя пры нараджэньні	Фані Гіршаўна Фэльдман
Дата нараджэньня	27 жніўня 1896
Месца нараджэньня	Таганрог, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	19 ліпеня 1984 (87 гадоў)
Месца сьмерці	Масква, СССР
Прычына сьмерці	інфаркт^[d] і пнэўманія
Месца пахаваньня	Данскія могілкі^[d]
Месца вучобы	Mariinskaya Gymnasium^[d]
Занятак	акторка
Месца працы	Азэрбайджанскі дзяржаўны расейскі драматычны тэатар^[d] Архангельскі тэатр драмы імя М. В. Ламаносава^[d] Смаленскі дзяржаўны драматычны тэатр імя А. С. Грыбаедава^[d] Валгаградскі дзяржаўны новы эксперыментальны тэатр^[d] Азэрбайджанскі дзяржаўны расейскі драматычны тэатар^[d] Камерны тэатр Таірава^[d] Цэнтральны акадэмічны тэатр Расійскай арміі^[d] Маскоўскі акадэмічны тэатар імя Маякоўскага^[d] Тэатар імя Массавету^[d] Маскоўскі драматычны тэатр імя А. С. Пушкіна^[d] Тэатар імя Массавету^[d] Масфільм Узбэкфільм^[d]
Гады дзейнасьці	1920—1983
Сябра ў	Саюз кінэматаграфістаў СССР^[d]
Бацька	Girsch Feldman^[d]
Узнагароды
IMDb	ID nm0709993
Подпіс
Фаіна Ранеўская ў Вікісховішчы

Фаі́на Ране́ўская (па-расейску: Фаина Георгиевна Раневская; 27 жніўня 1896, Таганрог — 19 ліпеня 1984, Масква) — савецкая акторка тэатру і кіно, народная артыстка СССР (1961), тройчы ляўрэатка Сталінскай прэміі (1949, 1951, 1951).

Біяграфія

Нарадзілася 27 жніўня 1896 году ў Таганрозе ў сям'і выхадцаў зь Беларусі. Скончыла Таганроскую Марыінскую жаночую гімназію. Захаплялася тэатрам з 14 гадоў.

У 1915 годзе пераехала ў Маскву. Жыла ў пакойчыку на Вялікай Нікіцкай. У гэтыя гады пазнаёмілася з М. Цьвятаевай, В. Мандэльштамам, У. Маякоўскім, упершыню сустрэлася з В. Качалавым. Ва ўспамінах Ф. Ранеўская адзначае, што была закаханая ў Качалава і захаплялася ягонай гульнёй^[1].

Сваім адзіным каханьнем называла акторку Паўлу Вульф^[2].

Сябра Саюзу кінематаграфістаў СССР.

Пахаваная ў Маскве на новых Данскіх могілках.

Творчасьць

У тэатры дэбютавала ў 1915 годзе.

У кіно дэбютавала ў 1934 годзе ў фільме М. Рома «Пампушка». У 1939-1941 гадах - акторка кінастудыі «Масфільм», у 1941-1943 - Ташкенцкай кінастудыі (цяпер Узбэкфільм)^[3].

Прымала ўдзел у агучваньні мультфільмаў (Фрёкн Бок у «Карлсан вярнуўся»)^[4].

Крылатыя выразы

Шыльда з адным з крылатых выразаў Ф. Ранеўскай у цюменскай кавярні «Чайная у Раневской».

• Муля, не нэрвуй мяне!

• Калі я памру, то пахавайце мяне і на помініку напішыце: "Памерла ад агіды".

• Прыгажосьць — гэта страшная сіла.

• Лесьбійства, гомасэксуальнасьць, мазахізм, садызм — гэта не вычварэнства. Вычварэнстваў, насамрэч, толькі два: хакей на траве і балет на лёдзе.

• Склероз нельга вылечыць — яго можна забыць.

• Здароўе — гэта калі вам баліць кожны дзень у іншым месцы.

• Ведаеце, калі я ўбачыла гэтага лысага на браневіку, то зразумела: нас чакаюць вялікія непрыемнасьці. (Пра Ўладзімера Леніна)

Фільмаграфія

1. 1934 — Пампушка — Спадарыня Луазо Кес
2. 1937 — Дума пра казака Голоту — Пападзьдзя
3. 1939 — Памылка інжынэра Кочына — Іда Гурэвіч, жонка краўца
4. 1939 — Падкідыш — Ляля
5. 1939 — Чалавек у футарале — жонка інспэктара гімназіі
6. 1940 — Каханая дзяўчына — Маня, цётка Дабракова
7. 1941 — Мара — Роза Скараход
8. 1941 — Як пасварыўся Іван Іванавіч з Іванам Нічыпаравічам — Гарпіна
9. 1942 — Аляксандар Пархоменка — тапёрка
10. 1943 — Новыя прыгоды Швэйка («Салдацкая казка») — цётачка Адэль
11. 1943 — Тры гвардзейцы («Родныя берагі») — Соф'я Іванаўна, дырэктарка музэю
12. 1944 — Вясельле — Настасься Цімафееўна, маці нявесты
13. 1945 — Нябесны ціхаход — прафэсарка мэдыцыны
14. 1945 — Слон і вяровачка — бабуля
15. 1947 — Вясна — Маргарыта Львоўна
16. 1947 — Папялушка — Мачыха
17. 1947 — Радавы Аляксандар Матросаў — вайсковая лекарка
18. 1949 — Сустрэча на Эльбе — місіс Мак-Дэрмат
19. 1949 — У іх ёсць Радзіма — фраў Вурст
20. 1958 — Дзяўчына з гітарай — Зоя Паўлаўна Сьвірысьцінская
21. 1960 — Асьцярожна, бабуля! — бабуля
22. 1960 — Драма (кароткамэтражны) — Мурашкіна
23. 1963 — Так і будзе (тэлеспэктакль)
24. 1964 — Лёгкае жыцьцё — Маргарыта Іванаўна, «Каралева Марго»
25. 1964 — Кнот № 25 — Варажбітка ў сюжэце «Карты не хлусяць»
26. 1964 — Кнот № 33 — грамадзянка Піскунова ў сюжэце «Не паеду»
27. 1965 — Першы наведвальнік — старая пані
28. 1966 — Сёньня — новы атракцыён — Ада Канстанцінаўна Бранд, дырэктарка цырку
29. 1978 — Далей — цішыня… (фільм-спэктакль) — Люсі Купэр
30. 1980 — Камедыя даўно мінулых дзён — выкарыстаныя архіўныя кадры.

Вонкавыя спасылкі

Фаіна Ранеўская — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Фаіна Ранеўская (анг.) на сайце IMDb

Крыніцы

1. Фаина Раневская: «Судьба-шлюха» (дневник) / автор-составитель Д. Щеглов. — АСТ. — «Астрель», 2004.
2. Щеглов А. Записки «эрзац-внука» // Огонёк. — 1996. — № 52.
3. Раневская Фаина Георгиевна — Киносозвездие — авторский проект Сергея Николаева, http://kinosozvezdie.ru/actors/ranevskaya/ranevskaya.html
4. Фаина Раневская восхищалась Василием Ливановым и называла его "шалунишкой" (рас.) KP.RU