Шмуэль Ёсэф Агнон

Шмуэль Ёсэф Агнон
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	8 жніўня 1887(1887-08-08)[1] Бучач, Бучацкі павет^[d], Каралеўства Галіцыі і Лядамэрыі^[d], Цысьляйтанія^[d], Аўстра-Вугоршчына[2]
Памёр	17 лютага 1970(1970-02-17)[2][3][4]^[…] (82 гады) Ерусалім, Ізраіль[2]
Пахаваны	Жыдоўскія могілкі на Аліўнай гары^[d]
Сужэнец	Esther Agnon^[d]
Дзеці	Эмуна Ярон^[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, навэліст, паэт, навэліст
Мова	ідыш[2] і іўрыт[2][5]
Узнагароды	Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры (1966) прэмія Бяліка^[d] (1934) прэмія Бяліка^[d] (1950) ганаровы доктар Інстытуту Вайцмана^[d] ганаровы грамадзянін Ерусаліму^[d] (1962) Newman Prize^[d] (1963)
Шмуэль Ёсэф Агнон у Вікісховішчы

Шмуэль Ёсэф (Шай) Агнон (нар. Шміл-Іосэф Чачкес, іўр. שמואל יוסף עגנון, англ. Shmuel Yosef (SY) Agnon; 8 жніўня 1887 г., Бучач, Галіцыя, Аўстра-Вугоршчына — 17 лютага 1970, Ерусалім, Ізраіль) — ізраільскі пісьменьнік, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па літаратуры (1966) «За глыбока арыгінальнае мастацтва апавяданьня, навеянные габрэйскімі народнымі матывамі». Пісаў на іўрыце і на ідышы.

У 1953—1962 выйшаў Поўны збор твораў Агнона ў васьмі тамах. У 1966 годзе сумесна з Нэлі Закс Агнон за раманы «Вясельны балдахін» і «Начны госьць» атрымаў Нобэлеўскую прэмію па літаратуры.

Крыніцы

1. שמואל יוסף עגנון, Shmuel Yosef Agnon // Lexicon of Modern Hebrew Literature (іўр.) — אוניברסיטת המדינה של אוהיו, 2004.
2. ^ Roux P. d. Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays (фр.) — 2 — Éditions Robert Laffont, 1994. — Vol. 1. — P. 23. — ISBN 978-2-221-06888-5
3. S.Y. Agnon // Encyclopædia Britannica (анг.)
4. Šĕmuel Yosef Agnon // Gran Enciclopèdia Catalana (кат.) — Grup Enciclopèdia, 1968.
5. Agnon, Shmuel Yosef, 1888-1970 // CONOR.SI

Вонкавыя спасылкі

Шмуэль Ёсэф Агнон — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Agnon's Nobel Prize Speech