Аддакс, нубійская антылопа[1] (Addax nasomaculatus) — парнакапытнае млекакормчае з падсямейства шаблерогіх антылоп сямейства пустарогія, від вылучаецца ў манатыпны род Addax.
Пясчана-белая афарбоўка летам, бліжэй да зімы робіцца шаравата-карычневай. Поўсць кароткая і гладкая. Белыя плямы размешчаны на вушах, жываце, канечнасцях. Пераносіцу перасякае белая Х-падобная палоска, пучок чорна-бурых валасоў на лбе. З шыі звісаюць доўгія валасы. Галава і пярэдняя частка цела больш цёмныя. Накіраваныя назад тонкія рогі, спіральна закручаныя ў 1,5-3 абароты, ёсць як у самцоў так і ў самак і дасягаюць 109 см даўжыні ў самцоў і 80 см у самак. Шырокія капыты маюць плоскую падэшву, якая можа яшчэ больш пашырацца, што дапамагае жывёлам перасоўвацца па пустыні і не правальвацца ў пясках. Даўжыня цела — 150—170 см, вышыня ў карку — 95-115 см, даўжыня хваста — 25-35 см. Самцы крыху большыя за самак. Маса цела 60-125 кг.
Раней аддакс сустракаўся ў пустынях і паўпустынях ад Заходняй Сахары і Маўрытаніі да Егіпта і Судана. Сучасны арэал паменшыўся да некалькіх пустынных раёнаў на паўночным усходзе Нігера, на поўначы і ў цэнтры Чада, на паўночным захадзе Малі, ва ўсходняй Маўрытаніі, паўднёвай Лівіі і паўднёва-заходнім Судане. Аддаксы сустракаюцца ў пясчаных і камяністых пустынях. Яны не абмяжоўваюцца тэрыторыямі і вандруюць у пошуках ежы па ўсёй зоне распаўсюджвання, рухаючыся за дажджамі.
- ↑ Слоўнік іншамоўных слоў : у 2 т. / А. М. Булыка. — Мінск : БелЭн, 1999. — Т. 1 : А—Л. — 1999. — С. . — 736 с. — ISBN 985-11-0152-4, С.29
.png)
