Жанэта Берглінд | |
---|---|
Род дзейнасці | sign language teacher |
Дата нараджэння | 21 жніўня 1816[1][2] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці | 14 верасня 1903[1][2] (87 гадоў) |
Месца смерці |
|
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ёхана «Жанэта» Апалонія Берглінд (шведск.: Johanna «Jeanette» Apollonia Berglind; 21 жніўня 1816 — 14 верасня 1903) — шведская настаўніца мовы жэстаў і дырэктар школы. У 1860 годзе яна заснавала адну з першых школ для глуханямых у сваёй краіне — Ціхую школу (шведск.: Tysta Skolan) у Стакгольме.
Ёхана Берглінд рана асірацела і была ўсыноўлена ўдавой: прыкладна з дзесяці гадоў яна знаходзілася пад апекай сваяка сваёй памерлай маці Пера Арана Борга, педагога-наватара ў справе адукацыі глуханямых у Швецыі, а таксама заснавальніка і дырэктара грамадскага інстытута сляпых і глухіх (Allmänna institutet för Blinda och Döfstumma) у Стакгольме.
З 1834 па 1840 год яна была выкладчыцай у Інстытуце глуханямых, якім кіраваў Пер. Пасля смерці Борга ў 1839 годзе Берглінд зарабляла сябе на жыццё, працуючы гувернанткай і кампаньёнкай. У яе быў намер заснаваць адукацыйны пансіён для глухіх, і яна адкладала сваё жалаванне, каб фінансаваць гэтую задуму.
У красавіку 1860 года яна адкрыла Ціхую школу (Tysta Skolan) з некалькімі вучнямі і адным дадатковым выкладчыкам, якога яна змагла сабе дазволіць. Аднак для яе невялікага фонду гэтыя выдаткі былі занадта вялікія. У 1862 годзе Фрэдрыка Брэмер распавяла аб яе працы ў прэсе і папрасіла дапамагчы ёй фінансава.
Дзякуючы гэтаму праект стаў вядомы на ўсю краіну і прыцягнуў вялікую ўвагу прыватных дабрачынцаў: быў створаны школьны савет, школа атрымала заступніцтва караля Карла XV, каралевы Луізы і дзяржаўную падтрымку. Гэта дазволіла Берглінд набыць неабходны будынак для школы ў 1866 годзе, і да 1872 годзе яе ўстанова ўжо не мела даўгоў і, па некаторых паведамленнях, было вельмі запатрабавана.
Жанэта мела рэпутацыю сціплай і сардэчнай жанчыны, яе характарызавалі як далікатную маці для сваіх вучняў, так як адной з яе мэтаў у школе была таксама клопат аб эмацыйных патрэбах сваіх вучняў. Школа атрымала высокую ацэнку: тры яе вучаніцы пасля працавалі выкладчыцамі ў публічных школах для глуханямых пажылых людзей.
Берглінд была ўзнагароджана залатым каралеўскай медалём «За грамадзянскія заслугі» (För medborgerlig förtjänst) і дзяржаўнай пенсіяй. Яна таксама была прызначаная ганаровым старшынёй Стакгольмскага Таварыства глуханямых.