Шапур II

Шапур II
перс.: شاپور
Залатая персідская манета з партрэтам Шапура II
Залатая персідская манета з партрэтам Шапура II
цар цароў Ірана і не-Ірана (шахіншах Эран уд ан-Эран)
309 — 379
Папярэднік Армізд II
Пераемнік Арташыр II
Нараджэнне 309[1][2]
Смерць 379
Род Сасаніды[d]
Бацька Армізд II
Маці Ifra Hormizd[d]
Дзеці Харміздухт[d], Шапур III[d], Zruanduxt[d] і Saint Govdelaas[d]
Нацыянальнасць перс
Веравызнанне Зараастрыец
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шапур II (дата нараджэння невядомая, пам. 379) — цар Персіі з 309 года. За сваё 70-гадовае кіраванне вёў неаднаразовыя войны з Рымскай імперыяй, якія завяршыліся далучэннем да дзяржавы Сасанідаў шырокіх тэрыторый, уключаючы Паўночную Месапатамію. Акрамя таго, у час кіравання Шапура II Персія актыўна ваявала на ўсходзе і ў яе склад увайшлі некаторыя вобласці Сярэдняй Азіі. Быў вядомы заступнікам зараастрызму і арганізатарам кананізацыі Авесты, здзейсненнай пад кіраўніцтвам мабедан мабеда Адурбада Махраспанда. Пры Шапуры II пачаліся ганенні на хрысціян з-за таго, што хрысціянства стала дзяржаўнай рэлігіяй у Рымскай імперыі (з яго ганеннямі звязана з’яўленне двух персідскіх святых — свяшчэннамучаніка Іосіфа і мучаніка Іосіфа). Апроч гэтага, Шапур заснаваў некалькі гарадоў.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ King of Iran Shāpūr II // Faceted Application of Subject Terminology Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Shapur // opac.vatlib.it

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Аммиан Марцеллин. История. СПб., 1996.
  • Фавст Бузанд. История Армении Фавстоса Бузанда / Пер. с арм. М. А. Геворгяна. Ер., 1953.
  • Бартольд В. В. Иран. Исторический обзор // Бартольд В. В. Сочинения в 9 томах. Т. 7. М., 1971.
  • Дмитриев В. А. «Всадники в сверкающей броне»: Военное дело сасанидского Ирана и история римско-персидских войн. СПб., 2008.
  • Дмитриев В. А. Сасанидское государство в известиях римского историка Аммиана Марцеллина // Вестник Псковского государственного педагогического университета. Серия «Социально-гуманитарные и психолого-педагогические науки». 2008. Вып. 3. С. 12 — 23.
  • Дмитриев В. А. Состав персидской армии IV в. н. э. в известиях римского историка Аммиана Марцеллина // Метаморфозы истории. Альманах. Вып. 3. Псков, 2003.
  • Дьяконов М. М. Очерк истории Древнего Ирана. М., 1961.
  • Иностранцев К. А. Сасанидские этюды. СПб., 1909.
  • История Востока. Т. 2. Восток в средние века. М., 2000.
  • Закавказье и сопредельные страны между Ираном и Римом. Христианизация Закавказья // История древнего мира. Кн. 3. Упадок древних обществ / Под ред. И. М. Дьяконова, В. Д. Нероновой, С. И. Свенцицикой. М., 1982.
  • Луконин В. Г. Сасанидская держава в III—V вв. // История древнего мира. Кн. 3. Упадок древних обществ / Под ред. И. М. Дьяконова, В. Д. Нероновой, С. И. Свенцицикой. М., 1982.
  • Луконин В. Г. Древний и раннесредневековый Иран. Очерки истории культуры. М., 1987.
  • Периханян А. Г. Общество и право Ирана в парфянский и сасанидский периоды. М., 1983.
  • Фрай Р. Н. Наследие Ирана. М., 1972.
  • Blockly R.C. Ammianus Marcellinus on the Persian invasion of A.D. 359 // Phoenix. 1988. Vol. 52.
  • Brok M.F.A. De persische Expeditie van Keiser Julianus volgens Ammianus Marcellinus. Groningen, 1959.
  • Bury J.B. The date of the battle of Singara // Byzantinische Zeitschrieft. 1896. Bd. 5. Hft. 2.
  • Chalmers W.R. Eunapius, Ammianus Marcellinus and Zosimus on Julian’s Persian expedition // Classical Quarterly. 1960. Vol. 10 (54).
  • Cambridge history of Iran. Vol. 3 (1). The Seleucid, Parthian and Sasanian periods / Ed. By E. Yarshater. Cambridge; L.; N.-Y.; New Rochelle; Melbourne; Sydney, 1983.
  • Christensen A. L’Iran sous les Sassanides. Copenhague, 1944.
  • Frye R.N. The History of Ancient Iran. München, 1984.
  • Justi F. Iranisches Namenbuch. Marburg, 1895. S. 285.
  • Paterson W.F. The Sassanids // The Journal of the Society of Archer-Antiquaries. 1969. Vol. 12.
  • Seeck O. Sapor (II) // Pauly’s Real-Encyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Reihe 2. Hbd 2. 1920.
  • Sykes P. A history of Persia. Vol. 1. L., 1921.
  • Tafazzoli A. Sasanian society: Warriors, scribes, dehqāns. N.-Y., 2000.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]