(113) Амальтэя![]() | |
---|---|
Адкрыццё | |
Першаадкрывальнік | Карл Лютэр |
Месца выяўлення | Дзюсельдорф |
Дата выяўлення | 12 сакавіка 1871 |
Эпанім | Амальтэя |
Альтэрнатыўныя абазначэнні | 1931 TN3; 1951 CY |
Катэгорыя | Галоўны пояс астэроідаў |
Арбітальныя характарыстыкі | |
JD 2456000.5 |
|
Эксцэнтрысітэт (e) | 0,0875770 |
Вялікая паўвось (a) |
355,39 млн км (2,3756376 а.а.) |
Перыгелій (q) |
324,266 млн км (2,1675864 а.а.) |
Афелій (Q) |
386,514 млн км (2,5836888 а.а.) |
Перыяд абарачэння (P) | 1 337,423 сут (3,662 г) |
Сярэдняя арбітальная скорасць | 19,287 км/с |
Схіленне (i) | 5,03892° |
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) | 123,56037° |
Аргумент перыгелія (ω) | 78,25374° |
Сярэдняя анамалія (M) | 156,88503° |
Фізічныя характарыстыкі | |
Дыяметр | 46,14 км |
Маса | 1,0 ×1017 кг |
Шчыльнасць | 2,000 г/см³ |
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні | 0,0129 м/с² |
2-я касмічная скорасць | 0,0244 км/с |
Перыяд вярчэння | 9,935 гад |
Спектральны клас | S |
Абсалютная зорная велічыня | 8,74m |
Альбеда | 0,2649 |
Сярэдняя тэмпература паверхні | 181 К (−92 °C) |
(113) Амальтэя (стар.-грэч.: Ἀμάλθεια) — даволі буйны астэроід галоўнага пояса, прыналежны да светлага спектральнага класа S. Ён быў выяўлены 12 сакавіка 1871 года нямецкім астраномам Карл Лютэрам у Дзюсельдорфскай абсерваторыі і названы ў гонар Амальтэі (згодна старажытнагрэчаскай міфалогіі, легендарная каза, якая выгадавала сваім малаком немаўля Зеўса на востраве Крыт)[1].