Pz 68

Pz 68
Класіфікацыя сярэдні танк
Краіна  Швейцарыя
Баявая маса, т 39,7
Гісторыя
Вытворца EKW[d]
Гады вытворчасці 1971—1984
Гады эксплуатацыі 1971—цяперашні час
Колькасць выпушчаных, шт. 400
Асноўныя аператары Швейцарыя Тайланд
Габарыты
Даўжыня з гарматай наперад, мм 9490
Шырыня, мм 3140
Вышыня, мм 2740
Дарожны прасвет, мм 410
Браніраванне
Тып брані сталёвая адліваная гамагенная
Узбраенне
Калібр і марка гарматы 105-мм Pz Kan 61
Тып гарматы наразная
Боекамплект гарматы 56
Кулямёты 2 x 7,5-мм MG-51
Рухомасць
Тып рухавіка 12-цыліндравы чатырохтактны дызельны вадкаснага астуджэння
Хуткасць па шашы, км/г 55
Пераадольваемы брод, м 1,1
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Pz 68, Panzer 68 — швейцарскі сярэдні танк 1970-х гадоў. Створаны ў другой палове 1960-х на аснове танка Pz 61, вырабляўся серыйна ў 1971—1984 гадах. Выпуск ажыццяўляўся чатырма серыямі і склаў 400 машын. У пачатку 1990-х Pz 68 былі мадэрнізаваны: на танкі была ўсталяваная камп’ютэрызаванай сістэма кіравання агнём.

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Першыя вопытныя ўзоры былі выраблены ў 1968 годзе. У 1971 Panzer 68 быў прыняты на ўзбраенне. У гэтым жа годзе пачалася серыйная вытворчасць машыны.

У 1977 годзе танк быў трохі ўдасканалены. У новых узорах машыны быў усталяваны ўдасканалены паветраны фільтр з паглынальнікаў вуглякіслага газу і змантаваны цеплаахоўны кажух на 105-мм гармаце.

Машыны, выпушчаныя ў 1979, атрымалі адліваную вежу вялікіх памераў і аўтаматычную супрацьпажарную сістэму.

У 1990-х на танку ўсталяваны ўдасканаленая аўтаматычная супрацьпажарная сістэма і сродкі абароны ад ЗМЗ. Удасканалена таксама канструкцыя падвескі.

Апісанне

[правіць | правіць зыходнік]

Па сваёй канструкцыі танк Pz. 68 з’яўляецца далейшым развіццём танка Pz. 61. Танк Pz. 68 мае класічную кампаноўку з заднім размяшчэннем маторна-трансмісійнага аддзялення і пярэднім — аддзялення кіравання.

У баявым аддзяленні ў сярэдняй частцы корпуса ўстаноўлена вежа з узбраеннем, у якой размешчаныя камандзір танка (злева ад гарматы) і наводчык (справа) і зараджаючы. Механік-кіроўца размяшчаецца па падоўжнай восі танка і кіруе рухам з дапамогай рулявой колы. Боекамплект танка размяшчаецца ў корпусе. На левым борце вежы выкананы круглы лючок для папаўнення боекамплекта і выкіду стрэляных гільзаў.

У хадавой часткі выкарыстаная індывідуальная падвеска з ужываннем талерчатых спружын. Гусеніца сталёвая з адкрытым шарнірам і гумовымі падушкамі.

Для кіравання агнём з танка наводчык мае перыскапічны прыцэл і начны ВК-прыцэл, а камандзір — аптычны далямер. Для назірання за полем бою па перыметры яго вежы ўстаноўлены восем перыскапічных прыбораў назірання. Таксама на танку ўсталяваны электронны балістычны вылічальнік.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Барятинский М. Средние и основные танки зарубежных стран 1945—2000 (Часть 2). — М.: Бронеколлекция, выпуск № 2, 2002.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]