Ёханес Коткас | |
---|---|
эст.: Johannes Kotkas | |
Пол | мужчынскі пол |
Спецыялізацыя | барацьба |
Нарадзіўся |
3 лютага 1915[1] |
Памёр |
8 мая 1998[1] (83 гады) |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Гады кар’еры | 1937 — 1960 |
Рост | 184 см[1] |
Вага | 110 кг[2] |
Ёханес Коткас (эст.: Johannes Kotkas, 3 лютага 1915, воласць Кадзіярвэ, Юр’еўскі павет, Ліфляндская губерня, Расійская імперыя — 8 мая 1998, Талін, Эстонія) — эстонскі барэц. Заслужаны майстар спорту СССР (1943), заслужаны дзеяч спорту Эстонскай ССР (1964). Суддзя ўсесаюзнай катэгорыі (1965). Выдатнік фізічнай культуры (1947).
Пасля заканчэння пачатковай школы, навучыўшыся на слесара, займаўся рамонтам караблёў на Чудскім возеры, пазней пераехаў у Тарту, а затым у Талін. Спортам займаўся з юнацтва, аднак барацьбой заняўся толькі ў 20-гадовым узросце ў Таліне, дзе атрымаў магчымасць трэніравацца з вядомым эстонскім барцом, двухразовым алімпійскім чэмпіёнам Крысцьянам Палусалу.
У 1938 годзе выйграў чэмпіянаты Еўропы па барацьбе ў складзе зборнай каманды Эстоніі, а ў 1939 годзе пацвердзіў званне. Пасля акупацыі Эстоніі СССР улетку 1940 года пачаў выступаць у савецкіх чэмпіянатах.
Падчас вайны лічыўся ў складзе войскаў 8-га Эстонскага стралковага корпуса.
У 1947 годзе перамог на чэмпіянаце Еўропы, прычым са зламаным рэбрам. На Летніх Алімпійскіх гульнях 1952 года ў Хельсінкі стаў чэмпіёнам.