Імануіл Велікоўскі

Імануіл Велікоўскі
руск.: Иммануил Великовский
Дата нараджэння 10 чэрвеня 1895(1895-06-10)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 17 лістапада 1979(1979-11-17)[1][2][…] (84 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці псіхатэрапеўт, выдавец, пісьменнік, міфограф
Навуковая сфера catastrophism[d] і Гістарычны рэвізіянізм
Альма-матар
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Імануіл Велікоўскі (12 чэрвеня 1895, Віцебск — 17 лістапада 1979, Прынстан) — ізраільскі і амерыканскі ўрач і псіхааналітык; стваральнік псеўданавуковых тэорый у галіне гісторыі, геалогіі і астраноміі; у прыватнасці, аўтар «рэвізіянісцкай храналогіі», якая пераглядае шэраг палажэнняў старажытнай гісторыі, асабліва Блізкага Усходу. Работы Вялікаўскага часта цытуюцца як кананічны прыклад псеўданавукі і выкарыстоўваліся ў якасці прыкладу праблемы дэмаркацыі.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Віцебску ў сям’і камерсанта.

У 1900 годзе сям’я Велікоўскіх пераехала ў Маскву. У 1912 годзе з залатым медалём скончыў 9-ю Імператарскую гімназію. У жніўні таго ж года семнаццацігадовы Імануіл прыехаў у Францыю і паступіў на медыцынскі факультэт універсітэта. Восенню 1914 года Імануіл Велікоўскі быў залічаны студэнтам Вольнага ўніверсітэта ў Маскве. Два семестры ён быў слухачом курса юрыспрудэнцыі, гісторыі і эканомікі. Восенню 1915 года І. Велікоўскі пачаў вучыцца на медыцынскім факультэце Эдынбургскага ўніверсітэта. Скончыўшы першы курс, ён паехаў на летнія канікулы да бацькоў у Маскву. Працягнуць вучобу ў Эдынбургу яму не ўдалося. Пачалася Першая сусветная вайна. Але ў гэтым жа годзе Імануіл Велікоўскі паступіў на 2-і курс медыцынскага факультэта Маскоўскага ўніверсітэта, працягваючы гуманітарную адукацыю ў Вольным ўніверсітэце.

Незадоўга да Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года І. Велікоўскі пад псеўданімам Імануэль Раміо выпусціў брашуру «Третий исход», асноўная ідэя якой — вяртанне яўрэяў на зямлю Ізраіля. Летам 1921 года Велікоўскі скончыў універсітэт і атрымаў дыплом урача. Вясной 1922 года ён, атрымаўшы дазвол на выезд за мяжу, разам з бацькамі пакінуў Расію. У 1931 годзе сям’я Велікоўскіх пераехала ў Тэль-Авіў, дзе Імануіл пачаў працаваць псіхатэрапеўтам. У 1939 годзе — у ЗША, дзе і жыў да смерці.

Выйшлі яго кнігі — «Светы ў сутыкненнях», «Стагоддзі ў хаосе», «Зямля ў пераваротах», «Народы мора» і інш.

Памёр Імануіл Шыманавіч 17 лістапада 1979 года.

Некаторыя кнігі толькі пасля смерці І. Ш. Велікоўскага былі надрукаваны — «Чалавецтва ў амнезіі», «Астролагі і трунакапальнікі». Ненадрукаванымі засталіся яшчэ чатыры: «Час Ісаі і Гамера», «Сатурн і Патоп», «Юпіцер», «Арбіта».

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Велікоўскі Імануіл Шымонавіч // Імёны. Асобы. Лёсы: ураджэнцы Віцебшчыны ў далёкім і блізкім замежжы / М. П. Кузьміч, М. І. Сцепаненка. — Мінск : Літаратура і мастацтва, 2012. — С. 60.
  • Велікоўскі Імануіл Шымонавіч // Нашы землякі ў далёкім і блізкім замежжы : біяграфічны даведнік / М. П. Кузьміч, М. І. Сцепаненка. — Віцебск : Віцебская абласная друкарня, 2007. — С. 36-37.

Зноскі

  1. ↑ а б Immanuel Velikovsky // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б Immanuel Velikovsky // ISFDB — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
  4. ↑ а б в г http://www.belousenko.com/books/Degen/degen_velikovsky.htm