Абхазская чыгунка

Абхазская чыгунка
абх.: Аҧсны Аиҳаамҩа
руск.: Абхазская железная дорога
Вакзал станцыі Сухум
Вакзал станцыі Сухум
Гады працы: З 1992
Краіна:  Абхазія/Сцяг Грузіі Грузія
Горад кіравання: Сухумі
Стан: дзеючая
Абхазская чыгунка на Вікісховішчаы
Станцыя Бзыб

Абхазская чыгунка (абх.: Аҧсны Аиҳаамюа, руск.: Абхазская железная дорога) — дзяржаўная транспартная кампанія, якая займаецца абслугоўваннем і эксплуатацыяй чыгунак Рэспублікі Абхазія. Даўжыня 223 км.

Апісанне

[правіць | правіць зыходнік]

Уяўляе сабой чыгуначную магістраль, якая працягнулася праз усю краіну ад ст. Псоў (абхазска-расійская мяжа) да ст. Інгур (абхазска-грузінская мяжа) па ўзбярэжжы Чорнага мора, а таксама галіна Ачамчыра-Ткварчал. Дарога аднапутная, двухпутных участкаў няма. У 50-60х гадах усе ўчасткі чыгункі былі электрыфікаваныя, у цяперашні час электрыфікацыя захавалася толькі на ўчастку Псоў-Сухум. Участак Ачамчыра - Сухум цалкам дээлектрыфікаваны у 2007 годзе. Пасажырскі рух у цяперашні час здзяйсняецца ад ст. Псоў да ст. Сухум. Чыгуначнае палатно ў Гальскім раёне і на галінцы Ачамчыра-Ткварчал разабрана ад ст. Ачыгуара да ст. Інгіры (Грузія).

Весь рухомы састаў знаходзіцца ў моцна зношаным стане і патрабуе спісанні альбо капітальнага рамонту. У цяперашні час на дарозе курсіруе прыгарадны цягнік Сухум-Гудаута. Раней курсіравалі прыгарадныя цягнікі Сухум-Псоў, Сухум-Сочы, якія былі скасаваныя пасля аварыі на цягавай падстанцыі ў пас. Цандрыпш.

Таксама ходзяць бесперасадкавыя вагоны Масква-Сухум разам з цягніком №76/75 Адлер-Масква фармаванні Паўночна-Каўказскай чыгункі.

о. п. Псырцха

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Да 1991 года чыгункі на тэрыторыі Абхазіі ўваходзілі ў склад Закаўказскай чыгункі. Абхазскі ўчастак абслугоўвала Сухумское аддзяленне Закаўказскай чыгункі, а затым Грузінскай чыгункі. У Сухумі знаходзілася пасажырскае вагоннае дэпо ЛВЧД-1, маторвагоннае і лакаматыўнае дэпо. Пасажырскія і грузавыя цягнікі абслугоўваліся лакаматывамі ТЧ Сухумі і ТЧ Самтрэдыа (Грузія).

Пасля распаду СССР ЗКВЧ таксама падзялілася на Грузінскую, Армянскую і частка адышла да Азербайджанскай чыгункі. Грузінскія ўлады сталі пераназываць станцыі, замяняючы рускія і абхазскія назвы на грузінскія. Так, Грэбяшок ператварыўся ў Тхеми, Звандрыпш — у Шавцхела, Арсаул — у Санапіра, Адзюбжа — у Цкургелі). Пасля 1993 года некаторыя станцыі ізноў пераіменавалі.

У 1992 году прычынай уварвання войскаў Дзяржсавета Грузіі на тэрыторыю Абхазіі была названа менавіта неабходнасць аховы чыгункі. У самім пачатку ўварвання быў падарваны чыгуначны мост праз раку Інгуры (які пасля не рэмантаваўся) і скразны рух праз Абхазію быў спынены. У момант уварвання ў пуці знаходзіўся цягнік Сочы-Ерэван, пасажыры якога сваім ходам змушаныя былі дабірацца ў Расію, а сам цягнік быў кінуты і спалены падчас баявых дзеянняў.

Падчас вайны чыгуначныя палатно было моцна пашкоджана, аднак пасля было часткова адноўлена і выкарыстоўвалася для перавозкі войскаў міратворчага кантынгенту. Быў адчынены рух прыгарадных цягнікоў з Сухума да Псоў, Ачамчыры і Ткуарчала. У сувязі з недахопам сродкаў чыгунка знаходзілася ў аварыйным стане і паступова руйнавалася. У 2002 годзе з рэек сыйшоў цягнік з расійскімі міратворцамі.

25 снежня 2002 года ўпершыню з пачатку вайны быў адчынены рух з Абхазіі ў Расію (прыгарадны цягнік Сухум-Сочы). У 2004 годзе сіламі Расіі быў выраблены капітальны рамонт участку шляху Псоў-Сухум і 25 верасня 2004 года адчынены рух бесперасадкавых вагонаў па маршруце Масква-Сухум. Вагоны адпраўляюцца з Курскага вакзалу з цягніком № 75/75 Масква-Адлер. Затым склад з некалькіх вагонаў Масква-Сухум ідзе да памежнай станцыі Вясёлае. На станцыі Адлер група прычапных вагонаў становіцца цягніком № 627/628 і ідзе да Сухума. На тэрыторыі Абхазіі цягнік мае прыпынкі Псоў (тэхнічная) Цандрыпш, Гагра, Гудаута, Новы Афон.

Вакзалы на ўсіх станцыях Абхазскай чыгункі закінутыя і руйнуюцца.

Зноскі

У сеціве

[правіць | правіць зыходнік]