Аляксандр Кабанель |
---|
Alexandre Cabanel |
![Фатаграфія](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cf/Self_Portrait_%28Alexandre_Cabanel%29.jpg/220px-Self_Portrait_%28Alexandre_Cabanel%29.jpg) Аўтапартрэт |
Дата нараджэння |
28 верасня 1823(1823-09-28)[1][2][…] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці |
23 студзеня 1889(1889-01-23)[3][2][…] (65 гадоў) |
Месца смерці |
|
Месца пахавання |
|
Грамадзянства |
Францыя |
Род дзейнасці |
мастак, выкладчык універсітэта |
Месца працы |
|
Жанр |
гістарычны жывапіс |
Вучоба |
|
Мастацкі кірунак |
акадэмізм |
Уплыў |
Франсуа Эдуар Піко[d] і Charles Matet[d] |
Уплыў на |
François Lafon[d], Pierre Auguste Cot[d], Raphaël Collin[d], Fernand Cormon[d], Ludovic-Napoléon Lepic[d], Pascal Dagnan-Bouveret[d], Louis-Robert Carrier-Belleuse[d], Pierre Carrier-Belleuse[d], Roger Jourdain[d], Alexandre Bertin[d], Henry-Eugène Delacroix[d], Pharaon de Winter[d], Émile Jean Sulpis[d], Charles-Edmond Daux[d], Émile Betsellère[d], Antoine Calbet[d], Georges Jean-Marie Haquette[d], Eugène Damas[d], Rodolphe Julian[d], Lucien Laurent-Gsell[d], Benoit Benoni-Auran[d], Émile Jules Pichot[d], Charles Lucien Léandre[d], Charles Huot[d], Théobald Chartran[d], Henri Gervex[d], Louis Auguste Albert Paul[d], Marcel Rieder[d], Léon Couturier[d], Lionel Royer[d], Adolphe Henri Laissement[d], Alfred Guillou[d], Adolphe Barnoin[d], Camille Barnoin[d], Henri Georges Caïus Morisset[d], J. Barles[d], Michel Maximilien Leenhardt[d], Alexandre Le Bihan[d], Artur Loureiro[d][5], Jules Monge[d], Numa Marzocchi de Bellucci[d], Louis François Léon Gautier[d][6] і Georges Roussin[d][7] |
Член у |
|
Узнагароды |
|
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Аляксандр Кабанель (фр.: Alexandre Cabanel; 28 верасня 1823, Манпелье — 23 студзеня 1889, Парыж) — французскі мастак, прадстаўнік акадэмізму.
Кабанель нарадзіўся ў 1823 годзе ў Манпелье на поўдні Францыі. У 1840 годзе ён паступіў у Школу вытанчаных мастацтваў у майстэрню Франсуа Піко. У 1845 годзе ён быў ганараваны Вялікай Рымскай прэміяй за карціну «Хрыстос перад суддзямі».
У 1863 годзе выставіў на Салоне палатно «Нараджэнне Венеры» — яно мела такі поспех, што было набыта Напалеонам III для сваёй асабістай калекцыі.
Зноскі