Анрык Прат-дэ-ла-Рыба Сара | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
катал.: Enric Prat de la Riba | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Joaquim Sostres i Rey[d] | ||||||
Пераемнік | Juan Vallés y Pujals[d] | ||||||
|
|||||||
Пераемнік | Josep Puig i Cadafalch[d] | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
29 лістапада 1870[1][2] |
||||||
Смерць |
1 жніўня 1917[1][2] (46 гадоў) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Імя пры нараджэнні | катал.: Enric Prat de la Riba i Sarrà | ||||||
Бацька | Esteve Prat de la Riba i Magarins[d] | ||||||
Жонка | Josepa Dachs i Carné[d] | ||||||
Веравызнанне | каталіцтва | ||||||
Партыя | |||||||
Член у | |||||||
Адукацыя |
|
||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Анрык Прат-дэ-ла-Рыба Сара (катал.: Enric Prat de la Riba i Sarrà; 29 лістапада 1870, Кастэльтэрсоль — 4 жніўня 1917, там жа) — каталонскі палітычны і культурны дзеяч, адзін з заснавальнікаў руху каталонскіх нацыяналістаў у канцы XIX стагоддзя, публіцыст і тэарэтык каталанізму.
Нарадзіўся ў заможнай сям’і. Вывучаў юрыспрудэнцыю ўва ўніверсітэтах Барселоны і Мадрыда. У 1887 годзе А. Прат паступае ў Цэнтр каталонскай адукацыі (Centre Escolar Catalanista), дзе ўпершыню было сфармулявана вызначэнне каталанізму. У 1890 годзе ён становіцца прэзідэнтам гэтай установы. У 1892 годзе ён у якасці сакратара вёў пасяджэнні, на якім была прынятая Манрэская праграма, якая заклала асновы для аўтаноміі Каталоніі. А. Прат быў адным з пачынальнікаў культурнага каталонскага нацыянальнага руху навесентызму.
Будучы прэзідэнтам гарадскога савета Барселоны, А. Прат ў 1907 годзе засноўвае Інстытут вывучэння Каталоніі. Роўным чынам ён быў ініцыятарам стварэння Каталонскай садружнасці, першым прэзідэнтам якой і заставаўся — з 6 красавіка 1914 года і аж да свайго скону. Каталонская садружнасць адказвала за ажыццяўленне важных будаўнічых збудаванняў, транспартных і культурных праектаў, многія з якіх захоўваюць сваё значэнне і па гэты дзень.
А. Прат-дэ-ла-Рыба з’яўляецца аўтарам шэрагу палітычных твораў, якія адыгралі немалую ролю ў абуджэнні нацыянальных пачуццяў сярод каталонцаў канца XIX — пачатку XX стагоддзяў.