Арцём Сяргеевіч Дзюба

Футбол
Арцём Дзюба
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Арцём Сяргеевіч Дзюба
Нарадзіўся 22 жніўня 1988(1988-08-22)[1][2][…] (36 гадоў)
Грамадзянства  Расія
Рост 196 см
Вага 90 кг
Пазіцыя нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Расія Лакаматыў
Нумар 7
Маладзёжныя клубы
1997—2002 Расія Спартак (Масква)
2002—2003 Расія ДЮСШ Футбольная Справа
2003—2008 Расія Спартак (Масква)
Клубная кар’ера[* 1]
2006—2015 Расія Спартак (Масква) 126 (26)
2009   Расія Том (Томск) 10 (3)
2010   Расія Том (Томск) 24 (1)
2013—2014   Расія Растоў 28 (17)
2015   Расія Растоў 11 (1)
2015—2022 Расія Зеніт (Санкт-Пецярбург) 181 (85)
2018   Расія Арсенал (Тула) 10 (6)
2022 Турцыя Адана Дэмірспор 4 (1)
2023— Расія Лакаматыў (Масква)
Нацыянальная зборная[* 2]
2009 Расія Расія (да 21) 9 (4)
2011 Расія Расія Б 1 (0)
2011—2021 Расія Расія 55 (30)
  1. Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 8 лютага 2023.
  2. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 19 ліпеня 2022
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Арцё́м Сярге́евіч Дзю́ба (руск.: Артём Сергеевич Дзюба, нар. 22 жніўня 1988, Масква, СССР) — расійскі футбаліст, нападнік маскоўскага «Лакаматыва». Ігрок нацыянальнай зборнай Расіі (2011—2021). Майстар спорту Расіі (2015).

Чатырохразовы чэмпіён Расіі (2019, 2020, 2021, 2022), трохразовы ўладальнік Кубка Расіі (2014, 2016, 2020), чатырохразовы ўладальнік Суперкубка Расіі (2015, 2016, 2020, 2021).

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 22 жніўня 1988 года ў горадзе Масква.

Бацька украінец, з Палтаўскай вобласці, працаваў міліцыянерам, маці з горада Цывільск, Чувашыя, працавала ў краме.[4]

Выхаванец футбольнай школы клуба «Спартак» (Масква). Дарослую футбольную кар’еру пачаў у 2006 годзе ў асноўнай камандзе таго ж клуба, у якім правёў тры сезоны, прыняўшы ўдзел у 47 матчах чэмпіянату.

На працягу 2009—2010 гадоў на правах арэнды гуляў за клуб «Том».

Пасля вяртання з арэнды далучыўся да Спартака 2011 годзе. На гэты раз згуляў за маскоўскіх спартакаўцаў наступныя два сезоны сваёй гульнявой кар’еры. Большасць часу, праведзенага ў складзе маскоўскага «Спартака», быў асноўным іграком атакавалага звяна каманды.

На працягу 2013—2014 гадоў абараняў колеры каманды клуба «Растоў», гуляючы на правах арэнды.

У склад клуба «Спартак» (Масква) вярнуўся ў 2014 годзе. З тых часоў паспеў адыграць за маскоўскіх спартакаўцаў 13 матчаў у нацыянальным чэмпіянаце.

6 лютага 2015 года было абвешчана, што Дзюба падпісаў кантракт з пецярбургскім «Зенітам». Па яго ўмовах ігрок павінен быў далучыцца да каманды з 1 ліпеня 2015 года, калі яго кантракт з масквічамі павінен быў скончыцца, а зарплата Дзюбы склала 3,3 млн еўра ў год[5]. Да пераходу Дзюбы з «Спартака» у «Зеніт» ігрок быў пераведзены ў дубль[6].

9 красавіка 2016 года забіў 100-ы гол у кар’еры, паразіўшы вароты «Амкара»[7]. У пачатку 2017 года быў абраны віцэ-капітанам «Зеніта»[8]. 19 лістапада 2017 года адыграў у матчы з «Тосна», правёўшы 100-ы матч у складзе пецярбургскай каманды[9]. У далейшым быў выведзены са складу каманды і не ўдзельнічаў у яе першым зборы ў студзені 2018 года. Па выніках сезона прыняў удзел у 24 матчах і забіў два мячы.

Па ходзе сезона Дзюба канчаткова страціў месца ў стартавым складзе «Зеніта». У выніку 31 студзеня 2018 года быў аддадзены ў арэнду да канца сезона ў тульскі «Арсенал»[10]. 9 сакавіка Арцём забіў першы гол за «кананіраў», паразіўшы вароты «Амкара». Будучы ў арэндзе, Дзюба 22 красавіка прыняў удзел у матчы супраць свайго дзеючага клуба «Зеніта», у якім адзначыўся галявой перадачай, а на апошніх хвілінах вызначыўся забітым голам, прынёс сваёй камандзе нічыю, матч скончыўся з лікам 3:3.

У маі 2022 года абвясціў аб сыходзе з «Зеніта». У жніўні 2022 года падпісаў кантракт з турэцкім клубам «Адана Дэмірспор»[11], пакінуў яго па пагадненні бакоў у лістападзе 2022 года. У лютым 2023 года далучыўся да маскоўскага «Лакаматыва».

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

На працягу 2009—2011 гадоў прыцягваўся ў склад моладзевай зборнай Расіі. На маладзёжным узроўні адыграў у 9 афіцыйных матчах, забіў 4 галы.

У 2011 годзе дэбютаваў у афіцыйных матчах у складзе зборнай Расіі. Правёў у форме галоўнай каманды краіны 23 матчаў, забіўшы 11 галы.

У складзе зборнай быў удзельнікам чэмпіянату Еўропы 2016 года ў Францыі, чэмпіянату свету 2018 года ў Расіі. На хатнім мундыялі ў матчы-адкрыцці супраць Саудаўскай Аравіі выйшаў на поле на 70-й хвіліне замест Фёдара Смолава, а на 71-й забіў гол, зрабіўшы лік 4:0 у карысць Расіі.

Зноскі