Вера Фёдараўна Панова | |
---|---|
руск.: Ве́ра Фёдоровна Пано́ва | |
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 7 (20) сакавіка 1905[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 3 сакавіка 1973[2][3][…] (67 гадоў) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Муж | Boris Vakhtin[d] і David Dar[d] |
Дзеці | Boris Vakhtine[d] і Yuri Vakhtin[d] |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | журналістка, драматург, раманіст, сцэнарыст, пісьменніца, празаік |
Жанр | аповесць і п’еса |
Мова твораў | руская |
Грамадская дзейнасць | |
Член у | |
Прэміі | |
Узнагароды | |
Подпіс |
![]() |
![]() |
Вера Фёдараўна Панова (руск.: Ве́ра Фёдоровна Пано́ва; 7 (20 сакавіка) 1905, Растоў-на-Доне — 3 сакавіка 1973, Ленінград) — савецкая пісьменніца і драматург. Лаўрэат трох Сталінскіх прэмій (1947, 1948, 1950).
У 1915 годзе паступіла ў прыватную гімназію С. Я. Любімавай. Паспела скончыць толькі чатыры класы гімназіі, якую прыйшлося кінуць пасля захопу Растова бальшавікамі. Пачала займацца самаадукацыяй. У 1960-х гадах літаратурным сакратаром Пановай у Ленінградзе быў Сяргей Даўлатаў, які жыў з ёй у адным доме, і неаднаразова з сімпатыяй згадваў яе ў сваіх творах. З экранізацыі аповесці Пановай «Сярожа» пачалася рэжысёрская кар’ера Г. М. Данеліі, прычым маладога выпускніка рэжысёрскіх курсаў Панова аддала перавагу вопытным пастаноўшчыкам з «Ленфільма».