Гвіда Гезэле

Гвіда Гезэле
Guido Gezelle
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні нідэрл.: Guido Pieter Theodorus Josephus Gezelle
Псеўданімы Spoker[1][2][…], Trim[3][4], W(est) Vl(aming)[1] і Loquela[5][6]
Дата нараджэння 1 мая 1830(1830-05-01)[7][8][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 27 лістапада 1899(1899-11-27)[7][8][…] (69 гадоў)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Бацька Pieter Jan Gezelle[d][11][12]
Маці Monica De Vriese[d][11][12]
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці паэт, школьны настаўнік, пісьменнік, каталіцкі святар, філолаг, фалькларыст, spiritual director, educator, curate, палітычны журналіст, прафесар, прарэктар, перакладчык, рэдактар, святар, настаўнік, журналіст
Кірунак ранні натуралізм
Жанр верлібр, сатыра, occasional poem[d][24], nature poetry[d][25], духоўная лірыка, lyrics[d], проза, журналістыка і editorial[d]
Мова твораў Заходнефламандская група дыялектаў і французская[5]
Грамадская дзейнасць
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікікрыніц Творы ў Вікікрыніцах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку

Гвіда Гезэле (нідэрл.: Guido Gezelle, МФА: [ˈɣidoː ɣəˈzɛlə]) (1 мая 1830, Бругэ — 27 лістапада 1899, там жа) — фламандскі паэт, філолаг, фалькларыст, лірык, член Каралеўскай фламандскай акадэміі мовы і літаратуры; сын гарадскога садоўніка і сялянкі, па прафесіі каталіцкі святар. Валодаў 15 мовамі і лічыўся адным з лепшых знаўцаў старажытнагерманскіх тэкстаў.

Творчасць

[правіць | правіць зыходнік]

Паэзія Гезэле зрабіла рэвалюцыю ва фламандскай літаратуры: ён у перыяд панавання рамантызму пісаў свабодным вершам.

Знакамітыя зборнікі вершаў Гезэле — «Dichtoefningen» (1858), «Kerkhofblommen» (1858) і «Gedichten, Gesangen en Gebeden» (1861). Асноўны іх змест — ідылічныя сцэны з жыцця сялян, натуралістычныя малюнкі з жыцця жывёл і прыроды, напісаныя яркімі, крыклівымі фарбамі. Сучасная для Гезэле крытыка рэзка асудзіла яго за разбурэнне традыцыйнай паэтычнай формы, і Гезэле на працягу 30 гадоў нічога не пісаў. І толькі ў 1880-х гг., калі ў Нідэрландах паўстаў рух «De Nieuwe Gids», a ў Фландрыі выступіла група «Van Nu en Straks» (1893), Гезэле быў прызнаны літаратурным правадыром і наватарам. Творы Гезэле пісаў на нідэрландскай мове, але з моцным уплывам роднай заходне-фламандскай гаворкі, бо быў праціўнікам выкарыстання адзінай з нідэрландцамі літаратурнай мовы. Яго творы аказалі ўплыў на развіццё літаратуры на заходне-фламандскай гаворцы.

Зноскі

  1. ↑ а б в г https://www.odis.be/lnk/PS_11897
  2. ↑ https://web.archive.org/web/20230513122215/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/leven-en-werk-gezelle-biografie-1-algemene-intro/leven-en-werk-uitbreiding-bij-biografie-3-leraar-in-roeselare-kroniek
  3. ↑ http://www.odis.be/lnk/PB_11685
  4. ↑ а б в http://www.odis.be/lnk/PS_11897
  5. ↑ а б в г д е ё ж Archief Guido Gezelle
  6. ↑ Vos A. d. Gezelles 'Gouden Eeuw': De Zuidnederlandse zeventiende-eeuwse literatuur in het werk van Guido Gezelle — Peeters, 1997. — ISBN 978-90-6831-877-7
  7. ↑ а б Guido Gezelle // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  8. ↑ а б Guido Pierre Gezelle // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  9. ↑ а б http://www.britannica.com/EBchecked/topic/232310/Guido-Gezelle
  10. ↑ https://search.arch.be/nl/zoeken-naar-personen/zoekresultaat/q/zoekwijze/s?text=guido%20gezelle&M=0&V=0&O=0&persoon_0_periode_geen=0
  11. ↑ а б https://www.archiefbankbrugge.be/archiefbank
  12. ↑ а б https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/familie-en-vrienden-1-algemene-intro/stamboom
  13. ↑ https://web.archive.org/web/20230513103800/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/leven-en-werk-gezelle-biografie-1-algemene-intro/leven-en-werk-biografie-gezelle-3-leraar-in-roeselare
  14. ↑ а б в https://web.archive.org/web/20230518123518/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/leven-en-werk-gezelle-biografie-1-algemene-intro/leven-en-werk-biografie-gezelle-4-gezelle-in-brugge-engels-seminarie-onderpastoor
  15. ↑ https://web.archive.org/web/20230518131558/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/leven-en-werk-gezelle-biografie-1-algemene-intro/leven-en-werk-biografie-gezelle-6-brugge-directeur-engels-klooster
  16. ↑ а б в г д https://web.archive.org/web/20230513155106/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/leven-en-werk-gezelle-biografie-1-algemene-intro/gezelle-in-kortrijk-onderpastoor-kloosterdirecteur-1872-1899
  17. ↑ https://web.archive.org/web/20230526202632/https://gezelle.be/biografisch-plein/alberik-goethals
  18. ↑ https://www.dbnl.org/tekst/_gez004197101_01/_gez004197101_01_0006.php
  19. ↑ https://web.archive.org/web/20230513155249/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/leven-en-werk-gezelle-biografie-1-algemene-intro/leven-en-werk-biografie-gezelle-4-gezelle-in-brugge-engels-seminarie-onderpastoor
  20. ↑ а б https://web.archive.org/web/20230605221947/https://kantl.be/over-kantl/organisatie/alle-leden/gezelle-guido
  21. ↑ а б https://web.archive.org/web/20230519141521/https://gezelle.be/biografisch-plein/joseph-alberdingk-thijm
  22. ↑ а б в https://web.archive.org/web/20230513103406/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/leven-en-werk-gezelle-biografie-1-algemene-intro/leven-en-werk-biografie-gezelle-2-kindertijd-en-jeugd
  23. ↑ http://web.archive.org/web/20230821090815/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/leven-en-werk-gezelle-biografie-1-algemene-intro/leven-en-werk-biografie-gezelle-2-kindertijd-en-jeugd
  24. ↑ https://web.archive.org/web/20230615184313/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/ontmoet-gezelle-werk-1-algemene-intro/ontmoet-gezelle-werk-11-gelegenheidspoezie-landing-2
  25. ↑ https://web.archive.org/web/20230615190646/https://gezelle.be/ontmoet-gezelle/ontmoet-gezelle-werk-1-algemene-intro/ontmoet-gezelle-werk-8-tijdkrans

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Dichtwerken, 3 тт., Amsterdam.
  • Herwerden C. A. B., van, Guido Gezelle, Haarlem, 1903.
  • Vermeylen A., Guido Gezelle, «Revue de Belgique», июль 1906.
  • Rudder May, de, Guido Gezelle, Turnhont, 1919.
  • Gezelle Caesar, Voor onze misprezen moedertaal, Amsterdam, 1923.
  • Walgrave A., Het leven van Guido Gezelle, Amsterdam, 1923.
  • Kloos W., Guido Gezelle, Nieuwere Litteraturgeschichte, IV, 16.