Генрых I Шампанскі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
фр.: Henri 1er le Libéral | |||||||
![]() | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Цібо II Вялікі | ||||||
Пераемнік | Генрых II Шампанскі | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
снежань 1127 |
||||||
Смерць |
16 сакавіка 1181 (53 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Дом Блуа-Шампань | ||||||
Бацька | Цібо II Шампанскі | ||||||
Маці | Мацільда Карынфская[d] | ||||||
Жонка | Марыя Французская[d][2] | ||||||
Дзеці | Генрых II, Схаластыка Шампанская[d], Марыя Шампанская[d] і Цібо III[d] | ||||||
![]() |
Генрых I Шчодры (фр.: Henri 1er le Libéral; снежань 1127 — 17 сакавіка 1181[3], Труа) — граф Шампані і Бры (1152—1181), старэйшы сын Цібо II Вялікага, графа Шампані і Мацільды Карынтыйскай. Брат каралевы Адэлі Шампанскай, жонкі караля Людовіка VII Французскага.
Генрых браў удзел у Другім крыжовым паходзе. Ён вёз рэкамендацыйнае пісьмо ад Бернарда Клервоскага да візантыйскага імператара Аляксея I Камніна. Яго імя стаіць у спісе прысутных натабляў на сходзе, праведзеным Балдуінам III Іерусалімскім у Акры 24 чэрвеня 1148 года.
Пасля смерці свайго бацькі Генрых узяў сабе Шампань, аддаўшы астатнія ўладанні (уключаючы Блуа, Шартр, Сансер і Шатадзён) сваім малодшым братам. Тады гэта магло падацца дзіўным, бо іншыя ўладанні былі багацейшымі і лепш развіты. Генрых, мабыць, ужо тады разглядзеў эканамічныя магчымасці Шампані. І сапраўды, на працягу яго кіравання Шампанскае графства стала адным з самых багатых і магутных сярод французскіх княстваў.
Генрых стаў сюзерэнам прыблізна 2 тысяч васалаў — нешматлікія феадалы Францыі маглі з ім у гэтым параўнацца. Дзякуючы гэтаму, Шампанскае графства стала адным з самых бяспечных месцаў для гандлю, што прывяло да бурнага развіцця кірмашоў у Шампані. Гэтыя кірмашы сталі цэнтрамі гандлёвых і фінансавых аперацый, на якія з'язджаліся гандляры не толькі з усёй Францыі, але і з усёй Еўропы.
Двор графа, які размяшчаўся ў Труа, стаў вядомым літаратурным цэнтрам. Напрыклад, пісьменнік Уолтэр Мап быў адным з тых, хто гасцявалі тут. Навуковы Стывен Алінер быў адным з прыдворных Генрыха, у 1176 годзе ён стаў канцлерам графства.
У 1179 годзе Генрых ізноў адправіўся ў Іерусалім з групай французскіх рыцараў, уключаючы яго сваякоў П'ера дэ Куртэнэ (брата Людовіка VII) і Філіпа дэ Дро, біскупа Бавэ. На зваротным шляху, вяртаючыся праз Малую Азію, Генрых быў захоплены сельджукскім султанам Рума Кылыч-Арсланам II, які трымаў яго ў палоне да выплаты выкупу. Выкуп заплаціў візантыйскі імператар, Генрых быў вызвалены, але неўзабаве памёр.
Жонка: (з 1164) Марыя Французская (1145—1198), дачка Людовіка VII Маладога, караля Францыі і Элеаноры Аквітанскай. Мелі 4-х дзяцей: