Герман Вісліцэнус | |
---|---|
ням.: Hermann Wislicenus[1][2] | |
Дата нараджэння | 20 верасня 1825[3][4][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 25 красавіка 1899[3][4][…] (73 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Wilhelm Eduard Wislicenus[d][1] |
Дзеці | Georg Wislicenus[d], Max Wislicenus[d] і Hans Wislicenus[d] |
Род дзейнасці | мастак, выкладчык універсітэта, history painter, дызайнер |
Месца працы | |
Жанр | гістарычны жывапіс[2] |
Вучоба | |
Уплыў | Eduard Bendemann[d][2] і Юліус Шнор фон Каральсфельд[2] |
Уплыў на | Franz Weinack[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Герман Вісліцэнус (ням.: Hermann Wislicenus; 20 верасня 1825, Айзенах, Цюрынгія — 25 красавіка 1899, Гослар, Правінцыя Шлезвіг-Гальштэйн) — нямецкі жывапісец гістарычнага жанру.
З 1844 года вучыўся ў Дрэздэнскай вышэйшай школе выяўленчых мастацтваў пад кіраўніцтвам Э. Бендэмана і Ю. Шнора фон Каральсфельда і праявіў вялікі талент ужо ў першай сваёй карціне «Дастатак і Галеча» (Дрэздэнская галерэя).
У 1853 годзе рушыў услед за П. фон Карнеліусам у Італію, дзе пазнаёміўся з мастацтвам назарэйцаў. Правёўшы некалькі гадоў у Рыме, атрымаў месца прафесара ў Веймарскім мастацкім вучылішчы, адкуль у 1868 годзе перайшоў на пасаду прафесара гістарычнага жывапісу ў Дзюсельдорфскую акадэмію мастацтваў, і з тых часоў займаўся пераважна манументальным жывапісам, адрозніваючыся ў ім высакароднасцю стылю і ізя.
Вядомы, як прадстаўнік ідэалістычнай і нацыянальнай прускай рамантычнай канцэпцыі мастацтва.