Артыкулу нестае спасылак на крыніцы. |
Гінтаўтас Палуцкас | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
літ.: Gintautas Paluckas | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Прэзідэнт | Гітанас Наўседа | ||||||
Папярэднік | Інгрыда Шыманіце | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
19 жніўня 1979[1] (45 гадоў) |
||||||
Партыя | |||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Гінтаўтас Палуцкас (літ.: Gintautas Paluckas; нар. 19 жніўня 1979 года ў Панявежысе) — літоўскі дзяржаўны дзеяч, палітык. Прэм’ер-міністр Літоўскай Рэспублікі (з 21 лістапада 2024).
Нарадзіўся 19 жніўня 1979 года ў Панявежысе. Яго бацька працаваў інжынерам, а маці — эканамістам. У 1997 годзе скончыў гімназію. З 2000 па 2001 год вывучаў англійскую мову ў Каледжы імя Чарлза Дыкенса ў Лондане. У 2003 годзе скончыў факультэт матэматыкі і інфарматыкі Вільнюскага ўніверсітэта, а ў 2004 годзе — Міжнародную школу бізнесу. З 2004 года вучыўся на юрыдычным факультэце Вільнюскага ўніверсітэта.
З 2003 па 2005 год працаваў галоўным спецыялістам Літоўскай службы сацыяльнага страхавання (Содра). З 2005 года працаваў памочнікам дэпутата Еўрапарламента Юстаса Палецкіса. З 2007 па 2009 гады быў дырэктарам адміністрацыі Віленскага гарадскога самакіравання. З 2013 года быў адказным сакратаром Літоўскай сацыял-дэмакратычнай партыі, сябрам рады і праўлення партыі.
З 2015 па 2019 год займаў пасаду намесніка мэра Вільнюса. Падчас піку еўрапейскага міграцыйнага крызісу 2015 года ён прапанаваў гораду разгледзець пытанне аб стварэнні арабскамоўных груп у дзіцячых садах для размяшчэння дзяцей бежанцаў.
У 2017 годзе перамог на выбарах кіраўніка Сацыял-дэмакратычнай партыі Літвы пасля перамогі ў другім туры тагачаснага міністра эканомікі Міндаўгаса Сінкявічуса. Падчас выбараў сябар партыі Аркадзіюс Вінакурас заявіў пра свае падазрэнні ў фальсіфікацыі выбараў у Пасвалісе, Акмяне, Вілкавішках і Расіенах. Выбарчы штаб Міндаўгаса Сінкявічуса падаў скаргу на галасаванне. Назіральнік на выбарах скардзіўся на сістэматычнае парушэнне, якое дазваляла галасаваць за адсутных сябраў партыі.
Пасля выбараў кіраўніцтва ЛСДП партыя вырашыла выйсці з кіруючай кааліцыі шляхам апытання ўсіх яе членаў. У выніку рашэння большасць дэпутатаў сейма ад ЛСДП пакінулі партыю і стварылі новую Сацыял-дэмакратычную працоўную партыю Літвы і засталіся ў кіруючай кааліцыі. Па словах былога лідара партыі і прэм'ер-міністра Літвы Альгірдаса Буткявічуса, Палуцкас пачаў дзяліць сябраў партыі на сваіх і несваіх, а затым раскалоў партыю і сачыў за тымі, хто падтрымліваў яго партыйнага канкурэнта Міндаўгаса Сінкявічуса на выбарах кіраўніка партыі.
Палуцкас быў пераабраны лідарам партыі ў 2019 годзе. У 2019 годзе Палуцкас балатаваўся на дадатковых парламенцкіх выбарах у Жырмунскай выбарчай акрузе Вільнюса. Гэта парламенцкае месца займала Аўшра Малдэйкене, але яно вызвалілася пасля яе абрання ў Еўрапейскі парламент. Паўле Кузьміцкене перамагла з 52,03% галасоў, Палуцкас — 46,98%. Палуцкас абгрунтаваў сваю паразу нізкай яўкай выбаршчыкаў.
Пасля парламенцкіх выбараў у Літве ў 2024 годзе, на якіх ЛСДП стала наймацнейшай сілай, Палуцкас быў вылучаны сваёй партыяй на пасаду прэм'ер-міністра. Пасля выбараў галоўны кандыдат Вілія Блінкявічуце заявіла, што адмовіцца ад гэтай пасады. 19 лістапада 2024 года ён быў афіцыйна вылучаны прэзідэнтам Гітанасам Наўседа на пасаду прэм'ер-міністра. 21 лістапада 2024 года быў абраны Сеймам прэм'ер-міністрам.
Палуцкас жанаты, мае дваіх дзяцей. З'яўляецца членам Саюза літоўскіх стралкоў. Акрамя літоўскай мовы, свабодна валодае англійскай мовай, добра валодае рускай мовай і валодае базавымі ведамі іспанскай і партугальскай. У 2023 годзе быў другім найзаможнейшым членам Сейма з актывамі ў 2,13 мільёна еўра.
У 2010 годзе першы Вільнюскі гарадскі акруговы суд асудзіў Палуцкаса паводле часткі 1 артыкула 228 Крымінальнага кодэкса Літвы. Абвінавачанне ўваходзіла ў склад катэгорыі «крымінальныя злачынствы супраць дзяржаўных пасад і грамадскіх інтарэсаў», у прыватнасці, злоўжыванне службовымі паўнамоцтвамі. У 2012 годзе Вярхоўны суд Літвы пакінуў прысуд у сіле. Палуцкас быў прызнаны вінаватым у злоўжыванні службовымі паўнамоцтвамі ў непразрыстым публічным тэндэры, калі ён працаваў дырэктарам адміністрацыі Вільнюскага гарадскога самакіравання.