Гіпагі́мнія (Hypogymnia) — род ліставатых лішайнікаў сямейства пармеліевых.
Слаявіна (талом) ліставатая, шаравата-зеленаватая, белавата-шараватая, распасцёртая па субстраце, у цэнтры шчыльна прымацаваная да яго ўчасткамі ніжняй паверхні, часта ўздутая. Лопасці на канцах з масай сарэдый (спецыяльных утварэнняў для вегетатыўнага размнажэння) у выглядзе белых мучністых скопішчаў. Знізу талом цёмны, ад карычнявата-чорнага да чорнага, бліжэй да бакоў светла-карычневы, бэжавы, складкаваты або маршчыністы, без рызін. Стрыжань белы, з поласцю ўнутры, радзей кампактны. Пладовыя целы (апатэцыі) сядзячыя або на ножках. Сумкі (аскі) 8-споравыя. Споры аднаклетачныя, бясколерныя. Пікніды прадстаўлены ў выглядзе чорных кропак, апушчаных у талом.
Віды змяшчаюць лішайнікавыя кіслоты: атранарын і фізодавую кіслату.
Лішайникі насяляюць кару дрэў, драўніну, камяні, распаўсюджаны пераважна ў Паўночным паўшар’і ва ўсіх раслінна-кліматычных зонах. У свеце вядома каля 90 відаў. На Беларусі трапляюцца гіпагімнія ўздутая (Hypogymnia physodes), мучністая (Hypogymnia farinacea), стужачная (Hypogymnia vittata) і трубчастая (Hypogymnia tubulosa). Пераважна аблігатныя эпіфіты. Растуць на ствалах і галінках дрэў і кустоў, зрэдку на апрацаванай драўніне, камяністым субстраце, грунтавых агаленнях і глебе.
Сыравіна для антыбіятычных прэпаратаў. Індыкатары загазаванасці паветра.
