Джавані Гронкі

Джавані Гронкі
італ.: Giovanni Gronchi
пажыццёвы сенатар
11 мая 1962 — 17 кастрычніка 1978
сенатар Італіі[d]
11 мая 1962 — 15 мая 1963
3-і прэзідэнт Італіі
11 мая 1955 — 11 мая 1962
Папярэднік Luigi Einaudi[d]
Пераемнік Antonio Segni[d]
minister of Industry, Trade and Labor of the Kingdom of Italy[d]
18 чэрвеня 1944 — 21 чэрвеня 1945
Папярэднік Attilio Di Napoli[d]
minister of Industry and Trade of the Kingdom of Italy[d]
21 чэрвеня 1945 — 13 чэрвеня 1946
дэпутат Устаноўчага сходу Італіі[d]
25 чэрвеня 1946 — 31 студзеня 1948
член Палаты дэпутатаў Каралеўства Італія[d]
1 снежня 1919 — 7 красавіка 1921
член Палаты дэпутатаў Каралеўства Італія[d]
11 чэрвеня 1921 — 25 студзеня 1924
член Палаты дэпутатаў Каралеўства Італія[d]
24 мая 1924 — 21 студзеня 1929
дэпутат Палаты дэпутатаў Італіі[d]
8 мая 1948 — 24 чэрвеня 1953
дэпутат Палаты дэпутатаў Італіі[d]
25 чэрвеня 1953 — 11 чэрвеня 1958
Нараджэнне 10 верасня 1887(1887-09-10)[1][2][…]
Смерць 17 кастрычніка 1978(1978-10-17)[1][2][…] (91 год)
Імя пры нараджэнні італ.: Giovanni Gronchi
Жонка Карла Бісаціні[d]
Веравызнанне каталіцтва
Партыя
Адукацыя
Навуковая ступень laurea[d][6]
Аўтограф Выява аўтографа
Род войскаў Каралеўская італьянская армія[d]
Бітвы
Узнагароды
залаты медаль «За ўклад у развіццё культуры і мастацтва» Supreme Order of Christ кавалер Вялікага крыжа ордэна Ганаровага легіёна Grand Cross Special Class of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany Grand Cross with Collar of the Order of the White Rose of Finland Order of Merit for Labour Order of Vittorio Veneto срэбны медаль «За ваенную адвагу» Bronze Medal of Military Valour Grand Cross of the Order of the Bath
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джавані Гронкі (італ.: Giovanni Gronchi, 10 верасня 1887 — 17 кастрычніка 1978) — італьянскі палітык, прэзідэнт Італіі з 1955 па 1962 год. Яго прэзідэнцкі тэрмін адзначыўся няўдалым укараненнем у італьянскі ўрад левых партыйных плыняў.

Прэзідэнцтва

[правіць | правіць зыходнік]

Яго дзейнасць на пасадзе прэзідэнта адзначылася імкненнем паступова адкрыць ўрад для левых партыі, калі сацыялісты і камуністы маглі ўвайсці ў яго склад. Таксама праводзілася актыўная палітыка супраць ўступлення Італіі ў НАТА. Аднак гэтыя праекты сустрэла жорсткая апазіцыя з боку ліберальных партыяў.

У спробе пазбегнуць тупіку, у 1959 годзе Гронкі прасунуў у прэм'ер-міністры даверанага члена сваёй ўласнай каталіцкай левай фракцыі Фернанда Тамброні, які сутыкнуўся з вялікім супрацівам і ўтрымаўся ў парламенце толькі дзякуючы галасам неафашыстаў. У выніку ўсё левая палітыка Гронкі прывяла да сур'ёзных наступстваў. У 1960 годзе ў многіх гарадах Італіі прайшлі масавыя беспарадкі, асабліва сур'ёзныя з іх былі ў Генуі, Лікаце і Рэджа-Эміліі, дзе паліцыя адкрыла агонь па дэманстрантах, забіўшы пяцёх чалавек.

Зноскі

  1. ↑ а б Giovanni Gronchi // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б Giovanni Gronchi // Brockhaus Enzyklopädie
  3. ↑ Гронки Джованни // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. ↑ а б Giovanni Gronchi // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
  5. ↑ Scuola Normale Superiore Elenco degli alunni della Scuola Normale Superiore di Pisa dal 1847 al 1970 — Pisa: Pacini Editore, 1973. — P. 41. — 104 с.
  6. ↑ storia.camera.it Праверана 8 мая 2019.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • (it) Igino Giordani, Alcide De Gasperi il ricostruttore, Rome: Edizioni Cinque Lune, 1955.
  • (it) Giulio Andreotti, De Gasperi e il suo tempo, Milan: Mondadori, 1956.
  • Paul Ginsborg, A History of Contemporary Italy, Penguin Books, 1990 (lengthy account of post-war events in Italy from a rather heavily biased left-wing point of view; Gronchi's election and its peculiar political circumstances are not covered; the Tambroni affair is narrated, but Gronchi's role in it is glossed over).
  • (it) Indro Montanelli and Mario Cervi, L'Italia del Novecento, Rizzoli, 1998 (in Italian; a somewhat journalistic account of twentieth-century Italy, from a liberal point of view).
  • (it) S. Bertelli (ed.) Scritti e discorsi su Giovanni Gronchi a vent'anni dalla morte (1998), Giardini, 2000 (in Italian; mostly eulogies by old friends).
  • (it) Nico Perrone, Il segno della DC, Bari: Dedalo Libri, 2002, ISBN 88-220-6253-1.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]