Кампа-Фармійскі мір

Кампа-Фармійскі мір — мірны дагавор паміж Францыяй і Аўстрыяй, які завяршыў першы этап Рэвалюцыйных войнаў. Мірны дагавор быў падпісаны 18 кастрычніка 1797 года^[1] у Пасерыяна, каля вёскі Кампа-Форміа (італ.: Campo Formio) (Італія), з боку Французскай рэспублікі — генералам Напалеонам Банапартам, з боку Аўстрыйскай манархіі — графам Кобенцлем. Дагавор завяршыў паспяховую для Французскай рэспублікі вайну супраць Аўстрыі і аформіў выхад Аўстрыі з 1-й антыфранцузскай кааліцыі.

Умовы міру

Межамі Французскай рэспублікі прызнаваліся яе «натуральныя межы»: Рэйн, Альпы, Міжземнае мора, Пірэнеі, Атлантычны акіян. Па дагаворы, васальная Францыі Цызальпінская рэспубліка была ўтворана з Ламбардыі, герцагстваў Рэджыа, Мадэна, Мірандола, з трох легацтваў — Балонскага, Ферарскага і Раманскага, з Вальтэліны і часткі венецыянскіх уладанняў на правым беразе Адыджэ — Бергама, Брэшыя, Крэмона і Палезіна. Аўстрыя таксама прызнавала Лігурыйскую рэспубліку. Іанічныя астравы адыходзілі да Францыі.

Аўстрыя таксама саступала Францыі Аўстрыйскія Нідэрланды і іншыя тэрыторыі Свяшчэннай Рымскай імперыі на левым беразе Рэйна. Паводле тайнага артыкула дагавора, Аўстрыя абавязалася на Раштацкім кангрэсе (1797—1799) аказаць садзейнічанне Францыі ў замацаванні за ёй тэрыторый на левым беразе Рэйна. Было ўмоўлена, каб важны плацдарм Майнц перадаваўся французскім войскам па ваеннай канвенцыі, якая будзе падпісана ў Раштаце, дзе сустрэнуцца французскі ўпаўнаважаны і граф Кобенцль. Усе манархі, якія страцілі ўладанняў на левым беразе Рэйна, павінны былі атрымаць пакрыццё на правым беразе з зямель, што адбіраліся шляхам секулярызацыі ва ўладарных князёў царквы. Дагавор аб еўрапейскім міры павінен быў абмяркоўвацца ў Раштаце.

Аўстрыя ў якасці кампенсацыі атрымала горад Венецыю і венецыянскія вобласці на левым беразе Адыджэ, а таксама ўладанні Венецыянскай рэспублікі ў Істрыі і Далмацыі. Гэтым насельніцтва Габсбургскай манархіі павялічвалася больш чым на 2 млн чалавек.

Герцаг Мадэны Эрколе III, які страціў сваіх уладанняў у Італіі, атрымаў герцагства Брысгау ў паўднёвай Германіі.

Наступствы Кампа-Фармійскага міру

7 снежня 1797 года Напалеон Банапарт прыбыў у Парыж, а 10 снежня быў трыўмфальна сустрэты Дырэкторыяй у поўным складзе ў Люксембургскім палацы. Незлічоны натоўп народа сабраўся каля палаца, самыя бурныя крыкі і воплескі віталі Напалеона, калі ён прыбыў да палаца.

Дагавор праклаў Францыі шлях да гегемоніі ў Італіі і забяспечыў стварэнне французскіх плацдармаў у Албаніі і на Іанічных астравах. Аўстрыі, якая пацярпела паражэнне, Дагавор даў перадышку для падрыхтоўкі да барацьбы супраць Французскай рэспублікі ў новай кааліцыі еўрапейскіх дзяржаў.

Зноскі

↑ Тюлар Ж. Наполеон, или Миф о «спасителе». — М.: Молодая гвардия, 2010. — С. 72. — 362 с. — ISBN 978-5-235-03157-9.

Літаратура

Тарле Е.В. Наполеон. — М.: Госиздат, 1941. — С. 51—54.
Наполеон. Итальянская кампания 1796–1797 гг. Глава XVII. Мир в Кампо-Формио // Избранные произведения. — М.: Воениздат, 1956. — С. 291—292.

[1] Тюлар Ж. Наполеон, или Миф о «спасителе». — М.: Молодая гвардия, 2010. — С. 72. — 362 с. — ISBN 978-5-235-03157-9.

[1]