Караль Борсук | |
---|---|
польск.: Karol Borsuk | |
Дата нараджэння | 8 мая 1905[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 24 студзеня 1982[1] (76 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Дзеці | Магдалена Борсук-Бялыніцкая[d] |
Род дзейнасці | матэматык, таполаг, выкладчык універсітэта, філосаф |
Навуковая сфера | тапалогія, матэматыка[6], філасофія[6] і настольная гульня[d][6] |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Стэфан Мазуркевіч[d] |
Член у | |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Караль Борсук (8 мая 1905 — 24 студзеня 1982) — польскі матэматык, унёс значны ўклад у тапалогію.
Распрацаваў тэорыю абсалютных рэтрактаў і абсалютных навакольных рэтрактаў, а таксама групы камалогій, пазней названыя групамі Борсука — Спеньера (сумесна з Эдвінам Спеньерам). Даказаўшы ў 1933 годзе класічную тэарэму алгебраічнай тапалогіі, якая стала вядомай як тэарэма Борсука — Улама (сам Борсук атрыбутаваў зацвярджэнне тэарэмы Станіславу Уламу).
Доктарскую ступень атрымаў у Варшаўскім універсітэце ў 1930 годзе пад кіраўніцтвам Стэфана Мазуркевіча. Падчас нацысцкай акупацыі Польшчы ўдзельнічаў у працы падпольнага ўніверсітэта. У 1946 годзе заняў пасаду прафесара Варшаўскага ўніверсітэта. У 1952 годзе стаў членам Польскай акадэміі навук.
Найбольш вядомы вучань — сузаснавальнік гамалагічнай алгебры і тэорыі катэгорый Самуэль Эйленберг.