Кузьма Сяргеевіч Пятроў-Водкін

Кузьма Сяргеевіч Пятроў-Водкін
К. С. Пятроў-Водкін. Аўтапартрэт. 1918 г.
Дата нараджэння	24 кастрычніка (5 лістапада) 1878[1]
Месца нараджэння	Хвалынск, Хвалынскі павет^[d], Саратаўская губерня, Расійская імперыя[2]
Дата смерці	15 лютага 1939(1939-02-15)[3][4]^[…] (60 гадоў)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР[2]
Месца пахавання	Літаратарскія масткі^[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР  СССР
Жонка	Maria Petrova-Vodkina^[d]
Род дзейнасці	мастак, аўтабіёграф, пісьменнік, графік, сцэнограф, тэарэтык мастацтва, драматург
Жанр	партрэт, нацюрморт і графіка
Вучоба	Маскоўскае вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства[5] Мастацкая школа Антона Ажбэ^[d][5]
Мастацкі кірунак	рускі сімвалізм^[d] і сімвалізм[6]
Уплыў на	Pavel Golubyatnikov^[d] і Yevgeny Kibrik^[d]
Член у	Саюз мастакоў СССР
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кузьма Сяргеевіч Пятроў-Водкін (5 лістапада 1878, Хвалынск — 15 лютага 1939) — расійскі жывапісец. Заслужаны дзеяч мастацтваў РСФСР (1930).

Біяграфія

Вучыўся ў Маскоўскім вучылішчы жывапісу, скульптуры і дойлідства ў В.Сярова ў 1897—1905 гадах, студыі А. Ажбэ ў Мюнхене (1901), у прыватных акадэміях у Парыжы (1905-08). Член аб'яднанняў «Свет мастацтва» (з 1911), «Чатыры мастацтва» (з 1924). У 1918-33 гадах выкладаў у ленінградскіх Дзяржаўных вольных мастацкіх майстэрнях, Вышэйшых мастацка-тэхнічных майстэрнях, Вышэйшым мастацка-тэхнічным інстытуце АМ. Наведаў Італію (1905) і Паўночную Афрыку (1907). Зазнаў уплывы нямецкіх і французскіх майстроў сімвалізму і мадэрну, рэнесансу, рускага іканапісу, В. Барысава-Мусатава. Элегічная сузіральнасць, разарваны, вялы рытм, змрочны каларыт ранніх работ («Бераг», 1908; «Сон», 1910) у 1910-я гады змянілася напружанасцю і пластычнай яснасцю вобразаў, востра-рытмізаванай кампактнай кампазіцыяй, кантрастамі адкрытых яркіх колераў, выкарыстаннем прыёмаў сферычнай перспектывы: «Хлопчыкі гуляюць» (1911), «Купанне чырвонага каня» (1912), «Паўдня» (1917) і іншыя. У 1920-я гады пісаў прасякнутыя пафасам рэвалюцыйнай барацьбы тэматычныя карціны: «1918 год у Петраградзе» (1920), «Пасля бою» (1923), «Смерць камісара» (1928). Аўтар аналітычных строгіх партрэтаў (аўтапартрэт, 1918; «Г. А. Ахматава», 1922), паэтычных партрэтна-жанравых кампазіцый («Дзяўчына ў сарафане», «Дзяўчына каля акна», абедзве 1928), нацюрмортаў («Ранішні нацюрморт», 1918; «Чаромха ў шклянцы», 1932). Працаваў таксама як графік і тэатральны мастак.

Зноскі

1. Петров-Водкин Кузьма Сергеевич // Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век / под ред. О. В. Богданова
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q124670547"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q108611244"></a>
2. Петров-Водкин Кузьма Сергеевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
3. Петров-Водкин Кузьма Сергеевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
4. Kuzma Sergeevich Petrov-Vodkin
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17299517"></a>
5. Эстонская Вікіпедыя — 2002.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q200060"></a>
6. Cassou J., Brunel P., Claudon F. і інш. Encyclopédie du symbolisme — 1979. — ISBN 2-85056-129-0
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q3384214"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q109906671"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q44827932"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q3103347"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q965990"></a>

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).