Леў Аляксандравіч Куліджанаў | |
---|---|
руск.: Лев Александрович Кулиджанов | |
Дата нараджэння | 19 сакавіка 1924[1][2][…] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці | 17 лютага 2002[4] (77 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Адукацыя | |
Месца працы | |
Прафесія | кінарэжысёр, сцэнарыст, акцёр, палітык, педагог, кінематаграфіст |
Кірунак | сацыялістычны рэалізм |
Член у | |
Прэміі | |
Узнагароды | |
IMDb | ID 0474528 |
Леў Аляксандравіч Куліджанаў (руск.: Лев Александрович Кулиджанов; 19 сакавіка 1924, Тбілісі — 17 лютага 2002, Масква) — савецкі і расійскі кінарэжысёр. Народны артыст РСФСР (1969). Народны артыст СССР (1976). Герой Сацыялістычнай Працы (1984). Член-карэспандэнт Акадэміі мастацтваў Германіі.
Скончыў Усесаюзны дзяржаўны інстытут кінематаграфіі (1955), выкладаў у ім (з 1977 прафесар). Творчасці ўласцівы лаканізм рэжысуры, камернасць сюжэтаў, паглыблены псіхааналіз характараў, лірычныя інтанацыі, дэталёвая дакладнасць, мяккі гумар. Паставіў фільмы: «Дом, у якім я жыву» (1957, з Я. А. Сегелем), «Бацькоўскі дом» (1959), «Калі дрэвы былі вялікімі» (1962), «Сіні сшытак» (1964), «Злачынства і пакаранне» (1970), «Зорная хвіліна» (1975; мастацка-дакументальны), тэлесерыял «Карл Маркс. Маладыя гады» (1980; Ленінская прэмія 1982), «Памерці не страшна» (1991) і інш.