Іракская вайна (2003—2011) стала адным з найбуйнейшых узброеных канфліктаў пачатку XXI стагоддзя. У гісторыі Ірака гэта другі, пасля ірана-іракскай, па кровапралітнасці канфлікт, а па некаторых падліках нават пераўзыходзіць яе. Для ЗША і іх саюзнікаў кампанія ў сучаснасці з’яўляецца першай па ліку страт, пераўзыходзячы вайну ў Афганістане, якая доўжылася нашмат даўжэй.
Па мінімальных ацэнках у баявых дзеяннях загінулі 56 799 камбатантаў (25 091 байцоў міжнароднай кааліцыі і саюзных ёй іракскіх сіл, 31 708 байцоў пра-хусейнаўскіх сіл і паўстанцкіх атрадаў) і 97 000 цывільных асоб. Цалкам — 153 000 чалавек. Максімальныя лічбы дасягаюць адзнакі ў некалькі сотняў тысяч або мільён загінуўшых.
Міжнародная кааліцыя на чале з ЗША, паводле даных міністэрстваў абароны краін альянсу, а таксама аўтарытэтнага незалежнага інтэрнэт-сайта iCasualties.org, баявыя і небаявыя страты кааліцыі склалі 4804 вайскоўцаў загінулымі, сярод якіх 4 423 (яшчэ 66 амерыканцаў забілі пасля завяршэння аперацыі «Іракская свабода»[1]) з’яўляюцца байцамі амерыканскай арміі. З гэтых лічб падчас непасрэднага ўварвання і баёў з урадавай арміяй рэжыма Садама Хусейна былі забіты 172 салдаты іншаземных сіл (139 амерыканцаў і 33 брытанцы[2])[3].
У той жа час, існуюць і іншыя ацэнкі страт, асабліва што датычыцца арміі ЗША.
Як заявіў 26 сакавіка 2003 года ўрад Хусейна, толькі за першы тыдзень канфлікту ў баях загінулі каля 700 брытанскіх і амерыканскіх ваенных[4][5]. Згодна з інфармацыяй іракскага паўстанцкага руху, у баях у Фалуджы за 4—30 красавіка і 8—18 лістапада 2004 года загінула 640 «амерыканскіх акупантаў», у той час як іх апаненты прызналі гібель толькі 119 чалавек[6][7], а падчас дзеянняў снайпероў у Багдадзе за перыяд 2005—2008 гадоў, як сцвярджалі баевікі, налічана 634 забітых ваенных ЗША, дзе кааліцыя пацвердзіла 37[8]. Паводле даных КВІР Ірана, рэальныя амерыканскія ваенныя страты нібыта ў 2,5 разы больш заяўленых, гэта значыць крыху больш за 11 тыс. чалавек[9]. Некаторыя няўрадавыя назіральнікі казалі пра 10 тысяч чалавек забітымі[10][11][12].
Па заяве спецыяліста па Блізкім Усходзе Уладзіміра Платава, амерыканскае камандаванне паведамляла пра гібель байца толькі пры ўмове, што ён быў забіты непасрэдна на поле бою, пры гэтым хаваючы факты небаявых страт ці ж нават выдаючы баявыя страты за небаявыя[10]. Таксама сцвярджалася аб неўліку ў афіцыйны спіс страт памерлых у шпіталях і замежных грамадзян, якія ваююць у арміі ЗША. Па паведамленнях, пры гібелі апошніх парой закопвалі ў магілы прама на тэрыторыях баз або ў іх ваколіцах[4][13][14]. Так, па дадзеных Europa Press, толькі за красавік 2004 года не былі ўлічаны 13 загінулых амерыканскіх вайскоўцаў[15].
Такім чынам, зыходзячы з розных крыніц, усяго замежны ваенны кантынгент страціў як мінімум 4804 чалавек забітымі, сярод якіх:
Таксама трэба адзначыць пра смерць 31 турэцкага сілавіка, якіх звычайна не ўключаюць у страты кааліцыі[16][17].
Па некаторых падліках, іракская армія і іншыя сілавыя структуры страцілі 17 690 чалавек забітымі[18] і яшчэ 1002 байцоў лаяльнага новаму ўраду апалчэння «Сыны Ірака»[19]. Разам з тым як мінімум 24 байцоў курдскай Пешмергі, саюзнай да замежнікаў і новага ўрада, былі забіты падчас уварвання[20]
Станам на сакавік 2011 года агульная колькасць страт сярод супрацоўнікаў прыватных ваенных кампаній ацэньваецца ў 1537 забітых[21][22]. Галоўным чынам гэта грамадзяне ЗША, Вялікабрытаніі і Турцыі. Аднак ёсць і з краін, якія не прымалі непасрэднага ўдзелу ў канфлікце, да прыкладу, Расія, Кітай, Малдова, Аўстрыя, Германія, Бразілія і іншыя.
Зыходзячы з розных ацэнак, вясной 2003 года армія прэзідэнта С. Хусейна страціла 5 388[23]—45 000[24] чалавек забітымі.
Інфармацыя аб стратах баевікоў ад іх саміх амаль адсутнічае, але, па даных кааліцыі, атрады паўстанцкага руху панеслі страты ў 26 320—27 000 забітых[25], з якіх на 2007 год ад 8,6 да 14,1 тысяч загінулі непасрэдна ў баях з замежнымі сіламі[26]. Адсюль таксама пэўная колькасць байцоў загінула ў сутычках паміж сабой, паколькі супраціў з’яўляўся разнамасным і яго члены мелі шэраг ідэалагічных і рэлігійных спрэчак. Асабліва гэта тычылася барацьбы шыітаў з сунітамі, суфітаў з салафітамі і праіранскіх сіл (прыхільнікаў ісламскай рэспублікі) з баасістамі (прыхільнікаў зрынутага рэжыму С. Хусейна)
Па ацэнцы брытанскага медыцынскага часопіса The Lancet, да восені 2004 года ахвярамі вайны сталі 98 тыс. іракцаў[27], а да лета 2006 году — 655 тысяч[28]. Абедзве лічбы ўключаюць непрамыя страты — гэта значыць тых, хто не нарадзіўся ў выніку пагаршэння сістэмы аховы здароўя, інфраструктуры, росту злачыннасці і г. д. Гэтыя лічбы ўключаюць таксама скарачэнне колькасці насельніцтва ў выніку змяншэння нараджальнасці ў перыяд ваенных дзеянняў і ў наступны перыяд. Гэта скарачэнне разглядаецца як прамы вынік вайны, якая выклікала змены ў сацыяльнай структуры іракскага грамадства, а таксама істотна паменшыла колькасць новых шлюбаў. Пасля заканчэння вайны, у 2013 годзе, The Lancet апублікаваў новае даследаванне, у якім прыведзена нашмат меншая адзнака ахвяр — 116 903[29].
Па даных амерыкана-брытанскай няўрадавай праваабарончай арганізацыі «Iraq Body Count», з пачатку акупацыі Ірака да снежня 2007 года, у краіне загінулі каля 80 тыс. мірных жыхароў, больш за 160 тыс. атрымалі раненні і калецтвы. Толькі ў Багдадзе ахвярамі сталі 40,5 тыс. чалавек. Чвэрць загінулых — жанчыны і дзеці[30]. Гэтыя даныя не з’яўляюцца поўнымі, паколькі «Ірак бодзі Каунт» падлічваў толькі тыя смерці, пра якія паведамлялі сродкі масавай інфармацыі.
Па ацэнцы інфармацыйнага агенцтва «Асашыэйтэд Прэс», якое з 2006 года займаецца падлікам ахвяр вайны па навінавых паведамленнях, у 2006 годзе ў Іраку ў выніку гвалту загінулі 13 813 мірных жыхароў, у 2007 годзе — 18 610[31].
Па ацэнцы новага іракскага ўрада і Сусветнай арганізацыі аховы здароўя, з сакавіка 2003 і да сярэдзіны 2006 года памерлі гвалтоўнай смерцю 151 тыс. чалавек[32]. Праведзенае СААЗ даследаванне эксперты назвалі самым буйным і найбольш адпаведным крытэрам навуковасці пасля пачатку вайны[33].
У 2008-м даследчая кампанія IIACSS ацэньвала колькасць ахвяр ад 946 000 да 1 120 000. У IDC заявілі, што за гады акупацыі загінулі не менш за 97 тысяч мірных іракцаў, а брытанскі часопіс The Lancet у 2013-м называў лічбу ў 116 тысяч[34].
29 лістапада 2003 года ў горадзе Тыкрыт паўстанцы атакавалі аўтамашыну, былі забіты саветнік пасольства Японіі ў Лондане Кацухіко Аку і сакратар японскай місіі ў Багдадзе Масаморы Іноуэ[35].
3 чэрвеня 2006 года ў Багдадзе ў выніку нападу баевікоў на аўтамабіль расійскай місіі быў забіты супрацоўнік пасольства Віталь Цітоў і выкрадзены яшчэ чатыры супрацоўнікі — афіцэр СВР Алег Федасееў, трэці сакратар пасольства Фёдар Зайцаў, супрацоўнікі пасольства Рынат Агліулін і Анатоль Смірноў[36]; іх целы былі выяўленыя толькі ў 2012 годзе[37].
У перыяд з пачатку вайны да 31 мая 2006 года ў Іраку загінулі 97 работнікаў сродкаў масавай інфармацыі (71 журналіст і 26 офісных работнікаў, вадзіцеляў, перакладчыкаў і прадстаўнікоў іншых прафесій)[38].
У перыяд да 16 красавіка 2007 года ў Іраку загінулі 138 супрацоўнікаў сродкаў масавай інфармацыі (з іх 95 рэпарцёраў)[39].
У перыяд з пачатку вайны да 6 красавіка 2010 года ў Іраку загінулі 189 супрацоўнікаў сродкаў масавай інфармацыі (з іх 137 журналістаў і рэпарцёраў, а таксама 52 тэхнічных памочніка: аператары, перакладчыкі, вадзіцелі і інш.)[40].
У перыяд да 30 снежня 2012 года ў Іраку загінулі 373 журналіста[41].