Макс Людвіг Хенінг Дэльбрук | |
---|---|
Max Ludwig Henning Delbrück | |
| |
Дата нараджэння | 4 верасня 1906[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 9 сакавіка 1981[3][4][…] (74 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Hans Delbrück[d] |
Маці | Lina Thiersch[d] |
Жонка | Mary Adeline Delbrück[d][8] |
Дзеці | Tobias Delbruck[d] |
Род дзейнасці | генетык, выкладчык універсітэта, фізік, вірусолаг, біяфізік, астрафізік, малекулярны біёлаг |
Навуковая сфера | Біяфізіка |
Месца працы |
Каліфарнійскі тэхналагічны інстытут (1937—1939, 1947—1981) Універсітэт Вандэрбільта (1940—1947) |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Макс Борн[9] |
Член у | |
Узнагароды | Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне (1969) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Макс Людвіг Хенінг Дэльбрук (ням.: Max Ludwig Henning Delbrück, 4 верасня 1906, Берлін — 9 сакавіка 1981, Пасадэна) — амерыканскі біяфізік нямецкага паходжання, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (1969) (сумесна з Алфрэдам Хершы і Сальвадорам Лурыя) «за адкрыцці, якія тычацца механізму рэплікацыі і генетычнай структуры вірусаў».
Дельбрук пачынаў сваю навуковую кар'еру як фізік, ён, у прыватнасці, першым прадказаў адзін з нелінейных эфектаў квантавай электрадынамікі — дэльбрукаўскае рассейванне.
Пляменнік вядомага аграхіміка Макса Дэльбрука.
З 1932 года працаваў у Хімічным інстытуце кайзера Вільгельма ў берлінскім раёне Далем, дзе разам з М. Цімафеевым-Расоўскім вывучаў генетычныя мутацыі.
У 1937 годзе эмігрыраваў у ЗША.